قیمت پیاده‌روی در تهران
روزنامه «دنیای اقتصاد» در مطلبی از فروش بلیت 10هزار تومانی برای پیاده‌روی در پل معلق پارک پردیسان انتقاد کرده و نوشته در شرایطی که «استفاده از شبکه بزرگراهی پایتخت با خودروی شخصی»، به شکل رایگان و معاف از «عوارض تردد» انجام می‌شود، بلیت‌فروشی برای پیاده‌روی چه مفهومی می‌تواند داشته باشد؟ به نوشته این روزنامه، تجربه موفق اداره شهرهای بزرگ در دنیا نشان می‌دهد که بهره‌برداران از گران‌ترین امکانات شهری - شبکه بزرگراهی- به نسبت میزان استفاده (تردد)، هزینه واقعی آن را به شکل عوارض، پرداخت می‌کنند. خودروسوارها چون دو نوع عارضه جدی- ترافیک و آلودگی هوا- به شهر تحمیل می‌کنند، عوارض مربوطه را نیز با تدبیر شهرداران موفق در کشورهای توسعه‌یافته، به بودجه شهر می‌‌پردازند. در این گزارش آمده است: «مسیر پیاده‌روی پاک‌ترین نوع حمل‌ونقل شهری محسوب می‌شود که در تهران به‌دلیل تسلط خودروسوارها بر عابران پیاده ناشی از توسعه نافرم شبکه معابر شهر، تقریبا در اختیار شهروندان وجود ندارد. اما این موضوع در تهران، وارونه است.»
مشکلات تهران در غیاب مدیریت یکپارچه شهری
روزنامه «اعتماد» به مواردی از مشکلات شهر تهران پرداخته که طی سال‌های گذشته لاینحل مانده و به چالشی برای تهران تبدیل شده‌اند. نگارنده می‌نویسد: «در مشکلات شهر تهران، فقط شهرداری مقصر نیست. چندین دستگاه و سازمان موازی در کار مدیریت امور شهری دخیل هستند. متأسفانه قانونی برای اعمال مدیریت یکپارچه شهری وجود ندارد. اگر تمامی امور شهر به شهرداری‌ها سپرده می‌شد و تمام دستگاه‌های موظف در امور عمرانی و اجرایی و خدماتی شهر به زیر یک مدیریت واحد می‌رفتند، بسیاری از ناهماهنگی‌ها و اتلاف سرمایه‌های ملی واقع نمی‌شد.»
سهم بالای ناوگان فرسوده حمل‌ونقل عمومی در آلودگی
روزنامه «قانون» در گزارشی از طرح ترافیک سال97 انتقاد کرده و نوشته: «به‌نظر می‌رسد هدف این طرح جلوگیری از رانت‌خواری و سوءاستفاده افراد بود، نه‌تنها نتوانست این اهداف را محقق کند بلکه در عمل حق استفاده شهروندان از خودروها را نیز محدود کرده است.» این روزنامه می‌نویسد: «ثابت شده خودروها سهم کمی در میزان آلودگی هوا و بیشترین سهم را ناوگان حمل‌ونقل فرسوده عمومی و کارخانجات تولید در داخل شهر تهران برعهده دارند.»
شهر در رسانه‌ها
در همینه زمینه :
