5 دلیل و یک علت

سیدمصطفی میرسلیم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و نماینده مردم تهران در مجلس ۵ دلیل برای مخالفت با واردات خودرو اعلام کرد. شاه‌بیت استدلال میرسلیم این است که به صلاح مملکت نیست واردات خودرو صورت گیرد. ازجمله اینکه او عادی نبودن تجارت در تولید مشترک خودرو را یک‌دلیل و ظرفیت تولید خودروسازان داخلی را دلیل دیگر اعلام کرده و می‌گوید: واردات 70هزار خودرو تأثیری بر قیمت‌ها در بازار و رفع انحصار ندارد. استدلال دیگر او این است که اگر وارداتی هم صورت گیرد، این واردات به‌خودروهای گران‌قیمت محدود شده و افزون بر این باعث خروج ارز از کشور می‌شود و در نهایت اینکه میرسلیم استدلال می‌کند به جای واردات باید به فکر فناور کردن صنعت خودرو باشیم.
آنچه میرسلیم می‌گوید بخشی از ماجراست و آنچه نمی‌گوید از قضا بخش پنهان و رانتی صنعت خودرو و تقویت‌کننده انحصار است. آیا این نماینده که سال‌ها در صنعت خودرو مسئولیت تحقیقات، طراحی و تولید موتور را داشته، می‌داند که تنها یک علت برای ابطال 5دلیل او کافی است. آیا او می‌داند انحصار هرگز باعث قوام صنعت خودرو نمی‌شود؟ او باید به این پرسش پاسخ دهد که آیا فروش خودرو به شیوه بخت‌آزمایی منطقی است؟ تا چه زمان می‌توان فرصت داد که خودروسازان کیفیت محصولات‌شان را افزایش دهند و به راستی مانع اصلی تولید مشترک خودرو چیست و چرا این مانع برداشته نمی‌شود؟ 
لازم است یادآوری شود حمایت از تولید تا زمانی که باعث تضییع حقوق مصرف‌کننده نشود و براساس رقابت صورت گیرد، قابل دفاع است و البته صنعت خودرو هم از اینکه تحت سلطه دولت‌ها و قیمت‌گذاری دولت‌ها و مدیریت آشکار و پنهان گماشتگان دولت قرار گرفته، رنج بسیار برده‌اند. حمایت‌های گذشته به‌نام مصرف‌کننده هم نه‌تنها کیفیت را افزایش نداده بلکه زیان‌ صنعت خودروسازی را افزایش داده و رانت را بیشتر کرده ‌است. اتفاقا میرسلیم راست می‌گوید واردات فقط 70هزار خودرو رانت‌آفرین و فسادآور است، اما حفظ وضع موجود هم آیا قابل دفاع است و خط پایان کجاست؟ تا چه زمان مردم باید هزینه این وضعیت را بدهند و آیا وقت آن نرسیده که صنعت خودروسازی را آزاد کنیم؟