دعای روز یازدهم
خدایا در این ماه نیکی را پسندیده من گردان، و نادرستی‌ها و نافرمانی‌ها را مورد‌کراهت من قرار ده، و خشم و آتش برافروخته را بر من حرام کن، به یاری‌ات ای فریادرس دادخواهان.
نیکی و بدی، هر دو از انسان سر‌می‌زند و «احسان» و «عصیان» کار انسان‌های نیک و بد است. پرداختن به احسان و اجتناب از عصیان، وقتی ارزش دارد که به‌صورت یک ملکه و خصلت ذاتی و سجیه اخلاقی درآید، نه مقطعی و نه لحظه‌ای و این درصورتی است که ریشه در قلب انسان داشته باشد. فرمان‌ها و نهی‌های الهی، یک حفاظ برای انسان است.آن کس که گناه می‌کند، پا را از این دایره بیرون گذاشته است.معصیت، چه به‌صورت ترک فرمان، یا ارتکاب یک نهی، خروج از محدوده مجاز و ورود به قلمرو «ورود ممنوع» است؛ نوعی دریدن پرده حفاظتی و ترک حریم و هتک قانون و قدم‌گذاشتن در منطقه خطر است. اگر به این مرحله رسیدیم که واقعاً نافرمانی، فسوق و معصیت را «زشت» دانستیم، بسیاری از مسائل حل است و نیازی به بسیاری از کنترل‌ها نیست. از طرف دیگر نیروی «احسان‌طلبی» و عشق به نیکی به‌طور مداوم، مشوقی برای پرداختن به حسنات و صالحات است. عشق به احسان، به‌طور طبیعی نفرت از گناه را هم به‌همراه دارد. استاد جواد محدثی
عاشقم کن به نیکی
در همینه زمینه :
