آمارهای دندان‌گیر

یــکی از اصول خبرنگاری یا دست‌کم گزارش‌نویسی به سبک هرم وارونه این بوده و هست که تاریخچه موضوع را در انتهای گزارش یا خبر می‌آورند؛ اما موضوع «روز دندانپزشک» از آن دست موضوع‌هایی است که تاریخچه‌ و وجه تسمیه‌اش از خودش جالب‌تر است و از آنجا که هر قانونی استثنائی دارد با اجازه استادان فن، ابتدای این متن و موضوع‌اش را با تاریخچه‌اش آغاز می‌کنیم. در ابتدا قابل توجه پسر‌های شاکی از جای خالی «روز پسر» در تقویم ایرانی و جهانی اینکه دندانپزشک‌ها دست‌کم شش یا به روایتی هفت روز جهانی و غیرجهانی دارند. نخستین روز این صنف گرامی که تنها صنفی هستند که اجازه می‌دهند دهان آدم باز شود (به شرط اینکه لام‌تا‌کام حرف نزند) نهم فوریه است. وجه‌تسمیه آن هم به سال 249میلادی بازمی‌گردد که سنت‌آپولونیا دختر یکی از مقام‌های اسکندریه آن زمان مسیحی مومنی بود و در شورش‌های علیه مسیحیان از آنجا که به هیچ قیمتی حاضر نشد به باورهای دینی‌اش پشت کند تمام دندان‌هایش را کشیدند به همین دلیل این روز را به نام «روز
Apolonia» و همچنین «روز دندان‌درد» و «روز جهانی دندانپزشک» می‌شناسند. اما ماجرای روزهای دندانپزشک به همین‌جا ختم نشد. روز 6 مارس روز دندانپزشک، تمام ماه فوریه روز بهداشت دهان و دندان کودکان و باز هم روز دندانپزشک، دوازدهم سپتامبر را هم انجمن دندانپزشکی آمریکا و فدراسیون بین‌المللی دندانپزشک‌ها به این نام مزین کرد و نهم فوریه همچنین و خلاصه جامعه دندان‌ساز‌های ایرانی سال‌های دور 24دی‌ماه و دندانپزشک‌های سال‌های نزدیک بیست و سوم فروردین یعنی امروز را روز دندانپزشک نامیدند. از این مشت نمونه خروار تاریخچه روز دندانپزشک که بگذریم می‌رسیم به اهمیت کار این عزیزان. همین که بدانیم به‌طور متوسط در دهان هر ایرانی 30تا 40ساله 13دندان پوسیده و به تعبیری خراب وجود دارد و بیش از 55درصد افراد بالای 65سال هم دندان ندارند برای پی بردن به این مهم کافی است. آمار دندان‌های پوسیده در سطح جهان که به‌طور حتم شامل مردم شاخ آفریقا، بورکینافاسو و گینه‌بیسائو هم می‌شود فقط 3دندان پوسیده است.