رانندگی همچنان کرونایی است

میثم قاسمی

پایان تعطیلات طولانی آغاز سال، همزمان شد با بازگشت بسیاری از امور کشور به وضعیت پیش از همه‌گیری کرونا. گرچه زمانبندی این بازگشت منتقدانی دارد؛ اما درباره اصل آن هیچ حرف و سخنی نیست. بالاخره یک روز باید دوران اضطراری به پایان برسد و مردم به زندگی عادی بازگردند. این میان تنها چیزی که به وضعیت پیش از کرونا بازنگشته، رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی در شهر است. البته نه اینکه پیش از کرونا همه‌‌چیز عالی بود و همه راهنما می‌زدند و کسی ورود ممنوع نمی‌رفت و موتورسوار در پیاده‌رو نبود و...؛ نه. آن موقع هم از این منظر، شهرها و جاده‌ها در وضعیت خوبی نبودند؛ اما با آغاز شیوع کرونا انگار قواعد راهنمایی و رانندگی در شهرها به‌عنوان ضعیف‌ترین حلقه حقوق شهروندی در کشور به سرعت فراموش شد و دیگر هیچ‌گاه به حالت عادی بازنگشت. این روزها همه همان کارهایی را می‌کنند که پیش از کرونا می‌کردند؛ اما یک تفاوت مهم وجود دارد. پیش از این اگر کسی قوانین را زیر پا می‌گذاشت، از کرده خود دفاع نمی‌کرد و حتی به نوعی از آن خجالت‌زده هم بود؛ اما حالا قضیه فرق کرده است. دوبله پارک کردن، یکی از حقوق اساسی مردم شده است. پوشاندن پلاک برای ورود به محدوده زوج و فرد کاری است که اگر کسی آن را انجام ندهد، زشت و ناپسند است. اگر راننده‌ای قبل از پیچیدن یا تغییر مسیر، راهنما بزند، کار بسیار زشتی انجام داده است و... .
باید بپذیریم فرهنگ رانندگی در میان ما پایین است. هر مربی خارجی که برای کار در تیم‌های ورزشی به ایران می‌آید، مهم‌ترین مشکلش برای زندگی در تهران را مدل رانندگی مردم می‌داند. البته همه آنهایی که براساس قوانین رانندگی نمی‌کنند، برای کرده خود بهانه‌هایی دارند. یکی کار دارد، آن یکی جای پارک پیدا نکرده، دیگری مریض دارد، یکی دیگر ناراحت و عصبانی است و... این وسط آنچه دیگر امکان ندارد، تردد در شهر است.
مسیر دوچرخه را که فراموش کنید؛ اصلا این بازی‌ها برای ما زود است. پیاده‌رو هم که از سال‌ها پیش سهم موتوری‌ها و نمایشگاه‌های اتومبیل بود. حاشیه خیابان‌ها و روی پل و خط عابر پیاده و ایستگاه اتوبوس هم جای پارک است و در دوران جدید، دوبله پارک کردن و رفتن هم به بقیه اضافه شده و حالا اگر کسی بخواهد لحظه‌ای از ماشینش پیاده شود، سوبله می‌ایستد. ترافیک در تهران به پیش از کرونا بازنگشته و اگر همین روند ادامه پیدا کند، با آنچه در فیلم‌ها از بلبشوی خیابان‌های هند و پاکستان می‌بینیم، فاصله زیادی ندارد.