مثل یک روزه‌دار راستین

دعای روز اول‌ماه مبارک رمضان: خداوندا ! روزه‌ام را در این روز مانند روزه روزه‌داران بدار.و شب‌زنده‌داری‌ام را مانند شب‌زنده‌داری شب‌زنده‌داران قرار ده. و مرا در این روز از خواب بی‌خبران بیدار کن. و گناهم را در این روز ببخشای، ‌ای معبود جهانیان. و از من درگذر، ‌ای در گذرنده گنهکاران. چه بسیارند روزه‌دارانی که از روزه، جز «گرسنگی و عطش»، دستاوردی ندارند. پس... از همین روز اول، حتی پیش از رسیدن‌ماه مبارک، تکلیف‌مان را روشن کنیم، روزه‌ای بگیریم که «مقبول» باشد، درست باشد، کامل باشد، «خداپسند» باشد.از خدا بخواهیم که «روزه» ما را در این ماه، روزه «روزه‌داران واقعی» قرار ‌دهد، همچنین نماز و قیام‌مان را، تا نمازمان هم، تنها خم و راست شدن نباشد، و صلات ما، فقط گفتن ذکر و خواندن ورد نباشد بلکه احساس «حضور» در پیشگاه خدا باشد، راز و نیاز با «مبدأ هستی» و مناجات با خالق باشد.باید از خدا خواست که توفیق بیداری و هشیاری دهد، توفیق رسیدن به بصیرت و آگاهی و نیل به اهداف والای خلقت انسان و رسالت انبیا بدهد.تمام گناهان در سایه غفلت و جهالت است و انبیا برای غفلت‌زدایی و هدایت به‌خیر و حق آمده‌اند.راه رسیدن به حق و نیکی داشتن بصیرت و آگاهی است و این بیدار شدن از خواب غفلت، چیزی است که از خداوند خواسته‌ایم.