موضع جمهوری اسلامی درباره اوکراین روشن است

سعدالله زارعی، عضو هیأت علمی دانشگاه گفت: ‌سال‌2004، در اوکراین انقلاب رنگی اتفاق افتاد و در واقع یک دولتی که رأی آورده بود، کنار زده شد و یک دولتی تحت ‌شرایطی به‌صورت دست‌نشانده سرکار آمد. البته روحیه دیپلماتیک را حفظ کردند، ولی خب همه فهمیدند که این در واقع یک دولت تحمیلی است. وی ادامه داد: قبل از آن هم در جاهای دیگر این اتفاق افتاده بود؛ مثل قرقیزستان، صربستان و البته در دو جا هم این انقلاب‌های رنگی شکست خورد؛ یکی در جمهوری آذربایجان که با کمک روسیه پرونده انقلاب‌های رنگی در سال‌2005 بسته شد. عملا یک همکاری‌های اطلاعاتی بین ما و رو‌س‌ها شکل گرفت و پروژه‌ انقلاب‌های رنگی بسته شد. این پروژه، خود روسیه را هم هدف گرفته بود و خیلی هم تلاش کردند که تغییرات سیاسی‌ و غربگرانه‌ای در مسکو رقم بخورد. وی ادامه داد: حادثه دومی که باید به آن اشاره بشود، این است که در سند امنیتی آمریکا (سند 25ساله) که از سال 2000 تا 2025 است، تصریح شده که در سال‌2025 روسیه بایستی تجزیه شده باشد. روسیه از 160ملت و فرهنگ تشکیل شده، بنابراین چنانچه ماشین تجزیه در پهناورترین کشور دنیا، که روسیه است و حدود 22میلیون کیلومترمربع مساحت دارد، راه بیفتد، این یک کشور تبدیل به 160کشور می‌شود و دیگر چیزی از روسیه باقی نمی‌ماند.
زارعی با تأکید بر اینکه ‌این مسئله، یک مسئله‌ فوق امنیت ملی است، گفت: روس‌ها برای اینکه این فتنه را بخوابانند، یک‌سری هشدارهایی دادند و مذاکره کردند؛ دست آخر هم حمله نظامی به اوکراین اتفاق افتاد. به تحلیل بنده، الان هم روس‌ها دنبال تغییرات سیاسی در اوکراین هستند، دنبال اشغال نظامی نیستند؛ یعنی یک دولت سرکار بیاید که بپذیرد عضو ناتو نشود تا این تهدید امنیتی از سر روس‌ها عبور کند. این استاد دانشگاه درباره مشروع‌بودن یا نبودن جنگ روسیه افزود: ما به‌طورکلی استفاده از جنگ برای حل‌و‌فصل مسائل را از سوی هر کسی که باشد به رسمیت نمی‌شناسیم. خودمان هم در این تاریخ ۴2، ۴3‌ساله‌ای که داشتیم همواره در جبهه مخالف جنگ بودیم؛ بنابراین ابهامی راجع به موضع جمهوری اسلامی نسبت به این مسئله وجود ندارد. اما در اینجا روسیه با یک تهدید وجودی و فوق‌استراتژیک مواجه شده است. یعنی اگر روس‌ها تلاش نکنند روسیه از دست می‌رود. این نکته براساس شواهدی همچون سند 25ساله آمریکایی، انقلاب‌های مخملی و سیاست گسترش اتحادیه ناتو قابل دریافت است. اینجا اگر صحبت بر سر امنیت اروپا‌ست، امنیت اروپا در جهت مهار جنگ قرار دارد و منافع واقعی اروپا توقف جنگ است نه دامن‌زدن به جنگ و زمینه‌سازی برای آن. زارعی ادامه داد: وقتی اروپایی‌ها با وجود اینکه می‌دانند این مسئله برایشان خطراتی هم دارد اما به‌صورت جبهه‌ای پای کار می‌آیند، نشان می‌دهد حساب یک جنگ متوسط را کرده‌اند و یک مسئله بزرگی پشت این قضیه قرار گرفته است. مسئله‌ای همچون احساس خطر از روسیه آینده، چین آینده، ایران و آسیای آینده! آنها با چنین احساسی این ریسک را قبول کردند و پشت این ماجرا ایستادند. آنها فقط مخاطبشان روسیه نیست. همه آن چیزی که غرب آن را در مقابل خودش می‌بیند، مسئله همه اینها‌ست. مسئله ایران، چین و کل آسیا‌ست. وی گفت: همین سیاست گسترش به جمهوری‌های شوروی سابق می‌تواند شامل کشورهای تاجیکستان، آذربایجان و ارمنستان هم بشود. قطعا اینها در جمهوری‌های قفقاز جنوبی (گرجستان، آذربایجان، ارمنستان، تاجیکستان) زمینه‌هایی هم دارند. اگر کمی اوضاع به‌هم بریزد دولت‌هایی مثل قرقیزستان توان مقاومت نخواهند داشت. حالا هرچند قرقیزستان خیلی دور از این منطقه است ولی بالاخره اگر این ماشین راه بیفتد، اگر در اوکراین با زحمت به مقصد برسد، در قرقیزستان بدون زحمت به مقصد می‌رسد و راحت و بدون شک دولت سقوط می‌کند. اگر چشم باز کنیم، می‌بینیم ناتو دور تا دور جمهوری اسلامی را فراگرفته است و این مسئله به امنیت ملی ما مربوط می‌شود.

ابرقدرتی آمریکا تا 2دهه آینده وجود ندارد
زارعی در این خصوص افزود: ابرقدرت‌بودن یک‌سری فاکتورها و عناصری دارد و به میزانی که آن عناصر تقویت شوند یا قوی باشند، آن ابرقدرت است و به میزانی که این عناصر تضعیف شوند، آن ابرقدرت دچار افول می‌شود. این استاد دانشگاه گفت: آمریکا می‌تواند به دولت دیگری اعمال فشار کند. اما قدرت یعنی استقرار آن سیاستی که ابرقدرت می‌خواهد و آمریکا نمی‌تواند در منازعات بین حزب‌الله لبنان و رژیم اسرائیل، قدرت یا سیاست‌‌های خود را اعمال کند. یا آمریکا قادر به حل و فصل قدرتمندانه منازعات خود و چین نیست و دائما چالش‌های آنها درحال افزایش است. نافرمانی چین از نظام بین‌المللی افزایش پیدا می‌کند، دغدغه آمریکایی‌ها بیشتر می‌شود، هزینه‌ها افزایش پیدا می‌کند و نتایجی که به‌دست می‌آورد، کمتر می‌شود.