آینده فرا رسیده است

ترجمه و بازنویسی: محمد صادق عبداللهی
نویسنده: نیکول کلی، استاد دانشگاه اورگن

تغییر نام فیسبوک به متا برای دنیا کمی شوکه‌کننده بود. سخنرانی مارک زاکربرگ درخصوص این تغییرنام نشان داد که فیسبوک در حال گسترشی فراتر از واقعیتی است که ما می‌توانیم لمس و احساس کنیم. این تغییر حتی از چیزی که فیسبوک نشان می‌دهد نیز بزرگ‌تر است و ابعاد زیادی از زندگی ما را دربرمی‌گیرد. متاورس به تک‌تک ما قدرتی می‌دهد تا جهانی را بسازیم که خودمان می‌خواهیم و در آن «ایده‌آل‌ترین خودمان» را که رویایش را داریم ارائه دهیم. هر چند که ابعاد بسیاری از متاورس قابل مطالعه است اما در اینجا چند پیش‌بینی درخصوص تأثیر متاورس بر دنیای ما و تغییراتی که در روش کار ما ایجاد خواهد کرد، ارائه خواهیم داد. به‌نظر می‌رسد که متاورس تکامل اجتماعی را به سمتی هدایت می‌کند که سرانجام ما به جامعه‌ای پذیرنده‌تر هدایت شویم.

خود جدید دلخواه‌مان را می‌آفرینیم!
زمانی که مردم یاد می‌گیرند چگونه در دنیای متاورس و با ابزارهای آن دنیای مجازی اطراف خود را دستکاری کنند، آنگاه شاهد آن خواهیم بود که انسان‌ها، چهره‌ای رادیکال از خود ارائه خواهند داد. برای مثال انسان‌ها می‌توانند «پوست»های مختلفی را امتحان کنند و خود را به نوعی تغییر دهند که اعتماد به‌نفس دلخواه را کسب کنند. در متاورس هر شخصی، شخصیتی خواهد داشت که خود را با آن نشان می‌دهد، این آواتار شخصی افراد نامیده می‌شود و آدم‌ها می‌توانند به آواتارهای مختلف افرادی که به متاورس آمده‌اند، سرک بکشند و هر چه را از آنها پسندیدند برای خود بازسازی کنند. این اتفاق می‌تواند انسان‌ها را هرچه بیشتر از خود واقعی‌شان دور کند و به آواتار سفارشی متاورس‌شان نزدیک کند؛ به‌عبارت دیگر قرار است انسان‌ها هویتی جدید داشته باشند؛ هویتی که دیگر مثل شبکه‌های اجتماعی صرفاً یک عکس و چند خط تعریف نیست بلکه شخصیتی با ویژگی‌های کاملاً انسانی است که البته به راحتی نیز دستخوش تغییر خواهد بود.

پیش به‌سوی جهان بی‌مرز با سرعتی چندبرابر!
متاورس باعث خواهد شد فرهنگ ما تبدیل به فرهنگی پذیرنده‌تر شود. جامعه‌شناسان معتقدند که در هر جامعه بزرگی از چالش‌های مهم فرهنگی، تعصبات ناخودآگاه است که افراد آن را از طریق اعمالشان در محل کارشان بروز می‌دهند. اما در فراجهان متاورس پیش‌بینی می‌شود که تعصبات ناخودآگاه شروع به محو‌شدن کنند. در دنیایی که ویژگی‌های شخصی ما صرفاً تکه‌ای کوچک از آن چیزی است که ما از خود نشان می‌دهیم، دیگر کمتر جایی برای تعصبات شخصی، عقیدتی و... باقی می‌ماند؛ به‌خصوص آنکه توانایی تغییر آواتارها ما را به این درک می‌رساند که حتی پوست یک فرد نیز وضعیت کامل وجود او را منعکس نمی‌کند. در این بین کاربرانی که مهارت‌های ایجاد برخی از محیط‌ها و آواتارهای قوی‌تر و حرفه‌ای‌تر را دارند، مطمئناً راه را در گسترش تعریف معنا و ظاهر «انسان‌بودن» در ماورای جهان رهبری خواهند کرد. هر چند که در نهایت همه اذعان خواهیم داشت که شخصی حقیقی پشت آواتارها نشسته است و این هم‌گرایی فناوری و دنیای واقعی موجب خواهد شد، توانایی ما برای پذیرش یکدیگر، همانطور که هستیم، در دنیای واقعی تسریع یابد.

خداحافظ اتفاق‌های خسته‌کننده کنفرانس!
روزی را در دفتر کارتان تصور کنید که در ابتدای وقت برای ملاقات با مهندس اصلی شرکت خود در شانگهای آماده می‌شوید، سپس برای ملاقات با رئیس خود به آمریکا می‌روید و بعد برای ملاقات با فروشنده‌ای به سرزمین افسانه‌های خیالی قدم می‌گذارید. این رفت‌وآمد به شرق و غرب عالم در یک روز هیچ‌گاه در دنیای واقعی قابل تصویر نبوده اما حالا متاورس قابلیت خلاقانه و جذابی را به روزگار ما می‌بخشد. این امکان وجود دارد به مناطقی پا بگذاریم که هرگز ندیده‌ایم و طوری آن مناطق را تجربه می‌کنیم که گویا واقعاً در آن زندگی می‌کنیم. این نیروی خلاق خالصی که در دسترس انسان‌ها قرار می‌گیرد به آنها کمک می‌کند که تخیل خود را چند برابر امروز گسترش دهند و اینگونه دیگر باید با اتاق‌های کنفرانس خسته‌کننده خداحافظی کرد و به مقاصد همکاری فراوانی که می‌توان به کمک متاورس به آنها دست یافت، فکر کرد.

به مهمانی تخیل خوش آمدید!
تصور کنید که این توانایی را دارید که کسی را به تخیل خود دعوت کنید. چه چیزی برایشان تدارک می‌بینید؟ شما می‌توانید محیط را به هر شکلی که می‌خواهید طراحی کنید و هر آنچه را که تخیل می‌کنید برای مهمانانتان فقط با زدن یک دکمه ایجاد کنید. حالا دیگر مفهوم دعوت به «خانه» معنای جدیدی پیدا می‌کند، زیرا دست‌یافتنی‌تر از همیشه و حتی شخصی‌تر و تخیلی‌تر است.

مدیران به فکر مهارت‌های تازه باشند
با فراگیرشدن جهان متاورس ما باید خودمان را برای سؤال‌های جدیدی که درخصوص شغل و اشتغال به‌وجود می‌آید، آماده کنیم. ما دیگر دورکاری نخواهیم داشت، بلکه اشتغال مجازی و نوع حضور در محیط کار نیز دستخوش تحولات جدی‌ای خواهد شد؛ پس باید به سیاستگذاری جدید درخصوص محیط‌های کاری مشترک و آواتارهای اشتراکی بیندیشیم. ما به رتبه‌بندی تجربیات نیاز داریم تا بفهمیم چگونه بر افراد تأثیر می‌گذارند و ما به اعتدال در جامعه نیاز داریم تا اطمینان حاصل کنیم که همه احساس امنیت خواهند کرد. ما باید در مورد اینکه چه چیزی در محل کار قابل‌قبول است و چه چیزی قابل‌قبول نیست، یا اینکه چگونه می‌توان در عین اینکه کار را انجام می‌دهیم، فضایی هم برای بازی داشته باشیم، توافق کنیم.همانطور که آینده اشتغال، مستلزم نوع جدیدی از تفکر است، به نسل جدیدی از مدیران نیز نیاز خواهیم داشت. ما به مدیرانی با مهارت‌های جدید و با ارزش‌های قوی نیاز داریم که درک کنند چگونه جوامع را بسازند، نه تیم‌ها را. ما به مدیرانی با اخلاقیات قوی نیاز خواهیم داشت که بتوانند به سؤالات سختی که قبلاً به آنها فکر نکرده بودیم، پاسخ دهند. ما به مدیرانی نیاز داریم که بدانند چگونه مخالفت کنند و به راه‌حل بهتری برسند، زیرا مطمئناً با بزرگ و متنوع‌شدن محیط‌های اشتغال و تبدیل تیم‌ها به جوامع کاری، انتظارات نیز با یکدیگر تداخل بیشتری خواهند داشت. ما به مدیرانی نیاز داریم که عمیقاً به مردم اهمیت دهند و درک کنند که ما در حال ورود به نوع جدیدی از آینده برای زندگی، کار و بازی هستیم.

سرگردان میان جهان واقعیت و فراجهان‌متاورس!
زندگی در جهانی که می‌توانم هر آنچه را اراده ‌می‌کنم داشته باشم، هر چند رویایی است اما معایبی را نیز با خود به همراه دارد. رفت‌وآمد میان دنیای ساخته شده رؤیایی متاورس و دنیای واقعی که در آن همه‌‌چیز متفاوت و آهسته پیش می‌رود، انسان را شوکه خواهد کرد، تا جایی که می‌تواند منجر به قطع ارتباط آدم‌ها با دنیای واقعی، به نفع دنیایی شود که در متاورس ساخته‌اند. حتی اگر به این حد هم منجر نشود این جابه‌جایی میان دو دنیای متفاوت می‌تواند سردرگمی و اختلالات هویتی را به همراه داشته باشد. نهایتاً ما باید یاد بگیریم که چگونه در هر دو جهان به‌طور همزمان حرکت کنیم.

از همین حالا به فکر مراقبت از سلامت روان‌تان باشید
دنیای متاورس باعث خواهد شد که ما در دو جهان زندگی کنیم؛ جهانی که مطابق میل خود و با ویژگی‌های دلخواه خود ساخته‌ایم و هر زمان هم که بخواهیم به سرعت قابل تغییر است و در مقابل جهان واقعی دیگر که تغییرات در آن بسیار آرام و کند است و چندان هم موافق میل ما نیست و برای ساختنش آنطور که می‌خواهیم باید سال‌ها سختی تحمل کنیم. این زندگی دوگانه تأثیرات مثبت و منفی‌ای بر سلامت روان ما می‌گذارد و از همین حالا باید مانند هر فناوری جدید دیگری، حواسمان جمع باشد تا حد و مرزش را نگه داریم و آنقدر ارتباط با زندگی واقعی را قطع نکنیم که ادامه حرکت در آن دشوار شود. ما در واقع نیازمند مهارت‌هایی هستیم که بتوانیم میان ابعاد مختلف زندگی در دنیای متاورس و زندگی در دنیای واقعی تعادل ایجاد کنیم و نیازمند قواعدی اجتماعی هستیم تا یاد بگیریم مرزهای میان کار و بازی را در هم نیامیزیم.

مکث
فرمان جهان به‌دست تکنولوژی
احتمالاً قابلیت واقعیت افزوده را در فیلم‌ها و تلویزیون دیده‌ باشید؛ قابلیتی است که چیزی دیجیتال به دنیای واقعی اضافه می‌کند و در واقع زمانی است که یک پوشش دیجیتال بر تجربه انسانی شکل می‌گیرد به‌صورتی که کاملاً یکپارچه با زندگی واقعی به‌نظر می‌رسد.
این مهم است که وقتی قرار است با تجربیاتی پیشرفته‌تر از واقعیت‌افزوده مواجه شویم، بتوانیم در عین اینکه از فناوری برای یادگیری بیشتر در مورد دنیایی که هنوز تجربه نکرده‌ایم استفاده می‌کنیم، با واقعیت‌های موجود نیز تعادلی ایجاد کنیم. هر چند شکی نیست  که وقتی تکنولوژی در حال تغییر جهان است و ما داریم به متاورس وارد می‌شویم، سکان این جهان به‌دست تکنولوژی افتاده است. ما در حال قدم‌گذاشتن به آینده‌ای هستیم که در آن فناوری قرار است بر زندگی ما کاملاً چیره شود. آن جهان را در مقابل جهانی که امروز در آن هستیم، تصور کنید!