به غول آخر رسیده‌ام
مهدی الفتی، پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های پاریس که از سوی ژیمناست‌‌ها به هواپیما معروف شده، از انگیزه‌هایش برای حضور در المپیک می‌گوید
لیلی خرسند
سال باشکوهی داشته، سالی که استارتش از بازی‌های آسیایی زده شد و به بازی‌های المپیک رسید. روز هفتم مهر سال گذشته، روز تولد دوباره مهدی الفتی بود، ژیمناستی که نخستین مدال بازی‌های آسیایی را برای ایران گرفت. مهدی در هانگژو صاحب مدال نقره شد و وعده حضور در المپیک را داد. برای آنهایی که عادت ندارند ژیمناستیک را در جمع مدال‌آوران ببینند، حرف‌های الفتی برای گرفتن سهمیه پاریس بیش از حد احساسی به‌نظر می‌رسید. حتی باور صحبت‌های رضا خیرخواه، مربی الفتی که گفته بود، مهدی می‌تواند به المپیک پاریس برود و مدال بگیرد، سخت بود اما نیمی از حرف‌های آنها رنگ حقیقت به‌خود گرفته؛ مهدی الفتی سهمیه بازی‌های پاریس را گرفته و قرار است پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های 2024باشد. او هنوز هم برای مدال امید و البته انگیزه دارد.
آماده المپیک هستید؟
2ماه است که در اردو هستم. یک‌ماه قزوین اردو داشتم و 3-2هفته‌ای است که تهران تمرین می‌کنم. همهچیز عالی است. بدنسازی‌ام را تمام کرده‌ام و در مرحله اجرا هستم. کمکم دیگر به مرحله‌های خوبی می‌رسم.
کمبودی ندارید؟ نیاز نبود به اردوی خارجی بروید؟
نه همهچیز خوب است. نه اردوی خارجی نیاز ندارم. اینجا در ایران تمرین می‌کنم و 10روز قبل از شروع مسابقاتم به پاریس می‌روم تا با وسایل آنجا آشنا شوم. وسایل آنها به روز و عالی است.
10روز کافی است؟
بله. حرکت‌ها در بدنم شکل گرفته است. شاید 3-2روز اول کار کردن با آن وسیله‌ها سخت باشد ولی بعد از آن دیگر عادت می‌کنم.
چقدر بین وسیله‌های آنها با وسیله‌هایی که تمرین می‌کنيد، تفاوت است؟
خیلی زیاد. وسیله‌های ما برای 20سال پیش است و همه فرسوده شده‌اند ولی وسیله‌هایی که در پاریس است، همه به روز هستند و عالی.
گفتید که همهچیز در اردوها خوب و عالی است؟
همیشه گفته‌ایم که وسیله نداریم. کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش تصویب کرده‌اند که چند ست وسیله وارد کنند. الان بگویم شرایط بد است، نمی‌شود کار کرد.
برای اولین‌بار است که به المپیک می‌روید و پرچمدار هم هستید. نخستین تجربه سخت نیست، نمی‌ترسید؟
من در مسابقات قهرمانی جهان بوده‌ام. همه رقبایی که آنجا بودند در پاریس هم هستند. من همه راه‌ها را رفته‌ام و به غول آخر رسیده‌ام. استرس دارم ولی طبیعی است و فقط برای مسابقه است. هیچ ایرانی قبل از من وارد این میدان نشده و تجربه المپیک را ندارد.
2دوره نماینده داشته‌ایم.
بله ولی آنها مسابقه ندادند و آن موقع المپیک هم سهميه‌ای نبود.
اینکه نخستین نفر المپیکی در این رشته هستید، غرورآفرین است. این غرور شاید بتواند انگیزه بدهد اما اینکه این غرور کنترل شود تا آسیب‌زننده نباشد، کمی سخت است.
این حرف را قبلا هم گفته‌ام؛ در مسابقات جهانی و بازی‌های آسیایی همیشه زنگ تفریح بودیم اما الان که در این مسابقات مدال گرفته‌ایم، آن نگاه را دیگر به ما ندارند و حتی از ما می‌ترسند و نگران هستند که ما سکوها را از آنها بگیریم. همین موضوع به من انگیزه می‌دهد. خناری‌نژاد، کی‌خواه و کهندانی با مدال‌هایی که گرفته‌اند، باعث شده‌اند نگاه‌ها از این‌رو به آن رو شود. آنها حتی به من لقب هواپیما داده‌اند. همه اینها بیش از هر چیزی به من انگیزه می‌دهد.
چرا به شما هواپیما می‌گویند؟
به خاطر فرود خوبم. آنها من را به هواپیما تشبیه کرده‌اند که ارتفاع می‌گیرد و از آن بالا به پایین می‌آید.
این لقب را دوست دارید؟
کی می‌تواند خوشش نیاید؟ خیلی خوب است.
حالا قرار است این هواپیما در پاریس چه کار کند؟
قرار است بهترین اجرایش را انجام بدهد.
امیدی هم به مدال دارد؟
ژیمناستیک ورزش لحظه‌هاست. با یک قدم خوب می‌توانی روی سکو بروی و با یک قدم اشتباه هم می‌توانی حذف شوی.
و به‌خاطر همین یکی از عواملی که می‌تواند کمک‌کننده باشد، آمادگی ذهنی و حال خوب روانی است. از نظر روانی کسی را دارید که کمک کند؟
هم روانشناس دارم و هم مربی‌ام از نظر روانی خیلی کمکم می‌کند. او مسابقات را برایم صحنه‌سازی می‌کند. مسابقاتی که در این مدت رفتیم، مسابقات سطح بالایی بوده. هم سطح مسابقات و هم رقبا با المپیک خیلی متفاوت نیستند شاید فرق در تعداد تماشاگران باشد.
در این مدت چقدر درگیر تمرین بوده‌اید؟
حدود 2ماه است که فقط تمرین می‌کنم. یک‌ماه بدنسازی داشتم. یک‌ماه هم حرکت پرش خرک تمرین کردم. روزی 3ساعت صبح و بعدازظهر درگیرم. از 7صبح هم که بیدار می‌شوم، تمرینات هوازی دارم.
اردوها خسته‌کننده نیست؟ برای ساعت استراحت چه برنامه‌ای دارید، کتاب می‌خوانید و...؟
روی مسابقه تمرکز می‌کنم، تصویرسازی می‌کنم، صحنه مسابقات بقیه را تماشا می‌کنم، با خانواده حرف می‌زنم و... کتاب خیلی نمی‌خوانیم. الان دیگر همه مجازی‌باز شده‌اند. اردوها اوایل سخت بود. من تنهایی در اردو هستم و از عید تا الان کسی کنارم نیست ولی خوب با شرایط کنار آمده‌ام.
دوست دارید الان 15مرداد بود، فردای روزی که مسابقه دارید؟
می‌خواهم آن روز مثل فردای روز مسابقه در بازی‌های آسیایی باشد، با مدالم خوشحال باشم.
حالا که در تصورات مدال گرفته‌اید، با جایزه میلیاردی چه کار می‌‌کنید؟
در استان گلستان یک خانه ژیمناستیک می‌سازم. گلستان استعداد زیاد دارد و می‌خواهم آنها هم مثل من برای تمرین از این شهر به آن شهر نروند.
خیلی‌ها به فکر خریدن خانه و ماشین هستند و این پاداش را برای خودشان می‌خواهند.
خانه را به وقتش می‌خرم. فعلا دغدغه اصلی من استان گلستان است. من می‌خواهم مربیگری کنم و دوست ندارم شاگردانم اذیت شوند.
یعنی بعد از پاریس دیگر ژیمناستیک کار نمی‌کنید؟
چرا کار می‌کنم. یک مدت استراحت می‌کنم و بعدش برای بقیه مدال‌ها آماده می‌شوم. چند مدال در هدف‌گذاری‌هایم هست که باید بگیرم، مدال قهرمانی آسیا، قهرمانی جهان، مدال دانشجویان جهان و مدال المپیک بعدی.
این همه انگیزه از کجا می‌آید؟
از سختی‌هایی که کشیده‌ام.
بعد بازی‌های آسیایی از مادر صحبت کردید، اینکه خیلی به شما انگیزه داده. برای مدال المپیک چه کار می‌کند و چه می‌گوید؟
امید هر مادری بچه‌هایش هستند. دعای اولش این است که من صحیح و سالم به پاریس بروم و برگردم و بعدش هم بهترین نتیجه را بگیرم.
