کتاب نانوشته

«کتاب نانوشته» با زیرعنوان دن‌کیشوت در عصر هوش مصنوعی نوشته علی شاهی به‌تازگی از سوی نشرنو منتشر شده است. اگر سروانتس در 400سال پیش می‌توانست تصور کند که روزی یکی از مخلوقات هوش مصنوعی سعی خواهد کرد سطرهایی شبیه او بنویسد، دوست می‌داشت که چه جملاتی بنویسد؟ آیا اصلا باور می‌کرد که روزی چنین موجودی به دنیا می‌آید، یا آن را هم مانند یکی از هزاران داستانی فرض می‌کرد که هزاران نفر باور کرده‌اند بی‌اینکه بتوانند ربط‌شان را با «واقعیت» توضیح بدهند؟ حال باید پرسید: چه می‌شود که ما یک متن را باور می‌کنیم؟ آیا باور یک متن، اصل اساسی و ذاتی خواندن آن متن است؟ باور چیزی است مربوط به ذهن خواننده یا مشخصه‌ای مربوط به متن؟ آیا می‌توان متنی را خواند و از آن لذت برد اما باورش نکرد؟ حتی خیالی‌ترین داستان‌ها هم بالاخره در یک جهان فرضی باورپذیرند اما آیا می‌توان متنی نوشت که باورکردنش چه در این جهان و چه در هر جهان واقعی یا خیالی دیگری ناممکن باشد؟ مفهوم «زمان» چه تأثیری در باورپذیری یک متن دارد؟ آیا می‌توان با حذف باور جلوی تبدیل متن‌ها به ایدئولوژی‌ها را گرفت؟ کتاب نانوشته با پرداختن به رمان بزرگ دن کیشوت از زاویه‌ای تازه، تلاش می‌کند با روایتی رمان‌گونه پاسخی هر چند موقت برای این پرسش‌ها بیابد.
نشرنو این کتاب ۲۷۱صفحه‌ای را به بهای 85هزار تومان منتشر کرده است.