• شنبه 8 اردیبهشت 1403
  • السَّبْت 18 شوال 1445
  • 2024 Apr 27
چهار شنبه 20 بهمن 1400
کد مطلب : 153393
+
-

راه‌رفتن بیمار قطع نخاعی با ایمپلنت

برای نخستین‌بار یک مرد که در تصادف دچار قطع نخاع شده بود، به کمک ایمپلنت‌های رشد‌یافته توانست مجددا راه برود

پزشکی
راه‌رفتن بیمار قطع نخاعی با ایمپلنت

برای نخستین‌بار در دنیا، دانشمندان توانستند ایمپلنت‌های رشد‌یافته نخاع را با استفاده از بافت استخراج‌شده از داوطلبان انسانی در بدن فردی که دچار قطع نخاع است، بکارند و باعث بازگشت او به زندگی عادی شوند. این ایمپلنت با فرستادن پالس‌های الکتریکی به ماهیچه‌ها، نقش مغز را بازی می‌‌کنند و می‌توانند یک روز به افراد دچار ضایعه نخاعی کمک کنند که دوباره بایستند و راه بروند.
به گزارش بی‌بی‌سی، مایکل روکاتی که 5سال پیش در یک تصادف دچار قطع نخاع شده بود، به لطف ایمپلنتی که توسط تیمی از محققان سوئیسی ساخته شده است، توانست دوباره بدون کمک راه برود.
جاسلین بلاک از مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه لوزان سوئیس که این دستگاه را در ستون فقرات مایکل کاشته و الکترودهایی را با مهارت به رشته‌های عصبی او وصل کرده است، می‌گوید: من واقعا از سرعت بهبودی مایکل غافلگیر شدم. او واقعا باورنکردنی است و باید بتواند از این تکنولوژی برای پیشرفت و بهتر‌شدن زندگی‌اش استفاده کند.
تاکنون برای 9نفر در دنیا کاشت ایمپلنت نخاعی انجام شده است اما هیچ‌یک از آنها برای کمک به راه‌رفتن روزانه از آن استفاده نمی‌کنند چون این کار بسیار پیچیده است. بلکه از آن برای تمرین راه‌رفتن که به عضلات کمک می‌کند، استفاده کرده‌اند.
به‌گفته گریگوری کورتین، که تیم توسعه‌دهنده این تکنولوژی را هدایت می‌کند، همچنان راه درازی هست برای اینکه از این درمان برای راه‌رفتن روتین افراد قطع نخاعی استفاده شود: این یک درمان برای جراحت‌های نخاعی نیست. اما یک قدم مهم برای پیشرفت کیفیت زندگی این افراد است. ما می‌خواهیم توانایی راه‌رفتن، ایستادن و قدم‌برداشتن را‌ دوباره به آنها بازگردانیم. البته کافی نیست اما یک پیشرفت مهم به‌حساب می‌آید.
این تحقیق از سوی رام هاریهاران، یکی از مشاوران بیمارستان شفیلد و سخنگوی اتحادیه ضایعات نخاعی مورد حمایت قرار گرفته است. او می‌گوید: آنها کاری کردند که پیش از این انجام نشده است. تاکنون درباره مطالعه‌ کاشت ایمپلنت نخاعی که باعث حرکت عضلات شود و تعادل را بهبود ببخشد، نشنیده بودم. اما با این حال کارآزمایی‌های بالینی بیشتری نیاز است تا بتوان به اندازه کافی روی این تکنولوژی تکیه کرد.

این خبر را به اشتراک بگذارید