حضوری که با «ددالوس و ایکاروس» به چشم آمد

ندا آل طیب-روزنامه‌نگار

اجرای نمایش «ددالوس و ایکاروس» در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر، استعداد تازه‌ای را به جامعه تئاتری معرفی کرد؛ همایون غنی‌زاده‌.
این نمایش البته نخستین اجرای این کارگردان جوان نبود. او پیش از آن متن مورد علاقه‌اش «در انتظار گودو» نوشته مشهور ساموئل بکت را روی صحنه برده بود؛ نمایشنامه‌ای که به‌خاطر اجرای آن در رشته تئاتر تحصیل کرد. نخستین اجرای «در انتظار گودو» آنچنان موفقیتی را نصیب غنی‌زاده نکرد. در عوض «ددالوس و ایکاروس» بود که او را به علاقه‌مندان جدی تئاتر شناساند.
غنی‌زاده اول بار قصد داشت این نمایش را در بیست‌وچهارمین جشنواره تئاتر فجر اجرا کند، اما هیأت انتخاب جشنواره، این کار را نپذیرفتند. او بعدتر نمایشش را در قالب اجرای عمومی در تالار سایه مجموعه تئاترشهر روی صحنه برد که با اقبالی چشمگیر روبه‌رو و اجرایش چندین‌بار تمدید شد.
از آنجاکه در آن مقطع سیستم برگزاری جشنواره تئاتر فجر تغییر کرده بود، غنی‌زاده توانست نمایشش را در جشنواره بیست‌وپنجم روی صحنه بیاورد و جایزه برگزیده کارگردانی را از آن خود کند.
این نمایش با حضور 2بازیگر، حمیدرضا نعیمی و جواد نمکی روی صحنه رفت. نمکی سال‌هاست که از ایران مهاجرت کرده و نعیمی هم در سال‌های بعد بیشتر بر حوزه کارگردانی و نویسندگی متمرکز شد. غنی‌زاده بعد از موفقیت «ددالوس و ایکاروس» در دوره‌های بعدی جشنواره تئاتر فجر هم حضور داشت. او در دهه 80 در بخش مسابقه بین‌الملل این جشنواره آثار متفاوتی را روی صحنه برد.
اجرای نمایش‌های «کالیگولا»، «آنتیگونه»، «پادشاه نمی‌میرد یا سیزده سیزده تبصره هشت» را در این جشنواره اجرا کرد که 2 نمایش آخر محصول مشترک ایران و استونی بودند.
او اوایل دهه 90 برای بار دوم نمایش «در انتظار گودو» را روی صحنه برد. او این بار این نمایش را در تالار اصلی مجموعه تئاتر شهر اجرا کرد. این اجرا البته با اجرای دیگری همراه بود؛ «ملکه زیبای لی‌نین.» هیچ یک از این نمایش‌ها در جشنواره تئاتر فجر اجرایی نداشتند.
موفقیت‌های بعدی غنی‌زاده اما بیشتر در جذب تماشاگران بود. او با اجرای 2نمایش «کالیگولا» که برای دومین‌بار روی صحنه رفت و «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» خیل عظیمی از تماشاگران را جذب کرد. این کارگردان بعد از اجرای چند نمایش با بازی در فیلم «اژدها وارد می‌شود» به کارگردانی مانی حقیقی، بازی مقابل دوربین سینما را تجربه و سال 97هم نخستین فیلم خود را در جشنواره فیلم فجر ارائه کرد؛ فیلمی با عنوان «مسخره‌باز» با بازی درخشان علی نصیریان. نمایش این فیلم در جشنواره سی‌وهفتم فیلم فجر جایزه بازیگری مرد را برای بازیگری به همراه آورد که موی خود را در تئاتر و سینمای ایران سپید کرده است. نصیریان نخستین جایزه سیمرغ بلورین را به خانه برد. غنی‌زاده هم برگزیده جایزه سینمای هنر و تجربه را دریافت کرد.
این فیلم بعدا در چند جشنواره بین‌المللی اکران شد. همایون غنی‌زاده گرچه ازجمله استعدادهایی بود که در جشنواره تئاتر فجر معرفی شد، ولی او نیز به سیاق بسیاری از هم‌سن و سالان خود بعد از چند حضور در این جشنواره، دیگر رغبتی برای بودن در این رویداد از خود نشان نداد و حالا سال‌هاست که کاری را در این جشنواره اجرا نکرده است.