همه‌گیری ناچاری

 میثم قاسمی - روزنامه‌نگار

سویه جدیدی از بیماری کرونا در جهان سر بلند کرده است. پزشکان هشدار می‌دهند و از مردم می‌خواهند نکات بهداشتی را با شدت بیشتری رعایت کنند. کمیته‌های علمی خواهان برقراری مجدد قرنطینه و خانه‌نشینی مردم هستند. نگرانی بابت سلامت عمومی موضوعی نیست که بتوان نادیده‌اش گرفت. با این همه شاید بد نباشد از زاویه دیگری هم به موضوع نگاه کرد. با شیوع کرونا در 2 سال اخیر، بارها و بارها کسب‌وکارها تعطیل شده‌اند. آن دسته از مردم که کارمند بخش‌های دولتی و خصوصی نیستند و به‌اصطلاح شغل آزاد دارند در این دو سال زیان‌های هنگفتی کرده‌اند. هرکدام از ما آدم‌ها بسیاری را می‌شناسیم که در این مدت آنچنان دچار مشکلات شده‌اند که عبارت «به خاک سیاه نشستن» کاملا درباره‌شان مصداق دارد. آدم‌هایی که در این وضعیت اقتصادی، هر طور بود گلیم خود را از آب بیرون می‌کشیدند و با سیلی صورت خود را سرخ نگه می‌داشتند؛ اما حالا چه؟ آنها محتاج شده‌اند. روزی نیست که در شبکه‌های اجتماعی درخواست کمک برای نیازمند محترمی را نبینیم. این تازه بخشی از جامعه است که می‌تواند صدایش را به دیگران برساند. بخش‌هایی که هیچ صدایی ندارند و دیده نمی‌شوند که اوضاع‌شان خراب‌تر است. در چنین حال و روزی آیا می‌توان از مردم خواست دوباره کرکره مغازه‌ها را پایین بکشند و در خانه بمانند؟ و سؤال دیگر این است که تا چه زمانی باید این وضعیت را ادامه داد؟ آیا کسی می‌تواند بگوید این بار آخرین قرنطینه اعمال می‌شود و چند هفته بعد اوضاع به حالت پیش از کرونا بازمی‌گردد؟ به‌نظر نمی‌رسد چنین باشد و احتمالا با فاصله‌ای چند ماهه دوباره سویه جدیدی همه‌گیر می‌شود و باز هم‌آش همین است و کاسه همین. این روزها آدم‌ها به یک دوراهی رسیده‌اند. دوراهی بیماری یا ورشکستگی مطلق. در جامعه‌ای که گفته می‌شود ۱۰میلیون نفر زیر خط فقر مطلق هستند و ۱۲میلیون نفر نیز زیر خط فقر، تا چه زمانی می‌توان دستور خانه‌نشینی صادر کرد؟ کارمند دولت که حقوق ماهانه‌اش را می‌گیرد، می‌تواند در خانه بماند؛ اما دستفروش سر میدان چه؟ به‌نظر می‌رسد ناامیدانه باید بپذیریم کرونا قرار نیست در کوتاه‌مدت دست از سر ما بردارد و بهتر است به جای سنگر گرفتن و در خانه ماندن، راه زندگی با آن را بیاموزیم. این ماسک‌های لعنتی دیگر بخشی از پوشش ما شده‌اند و تزریق هر چند ماه یک‌بار واکسن نیز کاری است که باید تکرار شود. ما ناچار به زندگی با کرونا هستیم؛ پس بهتر است همه را تشویق کنیم به واکسن زدن، استفاده از ماسک و مراقبت‌های فردی.