چرا مجرمان وقیح شده‌اند؟

سرهنگ علی صباحی‌‌فر، رئیس مرکز اطلاع‌رسانی پلیس تهران

در همه جوامع انسانی، امنیت و آرامش، زمینه و بستر پیشرفت و تعالی و شکوفایی در همه عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و... است و این مهم تنها درصورت جاری و ساری‌بودن امنیت در جامعه فراهم خواهد شد و اگر خدشه‌ای به امنیت و آرامش جامعه وارد شود، به‌طور حتم با چالش‌های جدی در حوزه‌های مختلف مواجه خواهیم شد و تنها از این ناامنی برخی افراد منتفع خواهند شد که خود عامل نا‌امنی هستند.
این روزها شاهد وقاحت بیش از پیش مجرمان هستیم؛ به‌گونه‌ای که سارقی که توسط پلیس دستگیر شده است، دستبند به‌دست در مصاحبه با خبرنگاران با لبخند و با وقاحت تمام از سرقت‌های خود دم می‌زند و به هیچ‌وجه از کرده خود نگران و پشیمان نیست. یا اراذل و اوباشی که با وقاحت هر‌چه تمام‌تر در مقابل مأمور قانون (یعنی کسی که مجری قانون است و براساس قانون می‌بایست با برهم‌زنندگان نظم و امنیت برخورد کند) قداره و قمه به‌دست قدرت‌نمایی می‌کند و حتی از حمله به او و ارتکاب جنایتی هولناک که عواطف عمومی یک ملت را خدشه‌دار کند، ابایی ندارد. یا اینکه سارقی در اعترافات خود به‌راحتی و با خونسردی به ده‌ها سرقت اعتراف می‌کند و گویی هیچ‌ نگرانی‌ای نسبت به مجازات خود ندارد و بسیاری مثال‌های دیگر، همه اینها نشان‌دهنده برخی خلأها و ضعف‌های قانونی است که این جرأت را به مجرمان و خلافکاران می‌دهد تا به‌راحتی، امنیت و آرامش یک شهر را برهم بزنند.
نباید فراموش کرد که امنیت و آرامش به‌سختی فراهم می‌شود و با اقدام وقیحانه مجرمانی که پایبند هیچ قانون و مرام و مسلکی نیستند، این امنیت و آرامش خدشه‌دار می‌شود.
آیا نباید مجرمان به‌درستی تاوان اقدام مجرمانه خود را بپردازند؟ آیا نباید مجرمان در کنار پرداخت تاوان جرمی که مرتکب شده‌اند، تاوان امنیت و آرامشی را که ‌خدشه‌دار کرده‌اند ‌هم بپردازند؟ آیا این تاوان و مجازات‌ها نباید به‌گونه‌ای باشد که در نهایت تخم‌مرغ‌دزدها، شتر‌دزد نشوند و درس عبرتی برای سایرین شود؟
آیا تا‌به‌حال جریمه و مجازاتی عبرت‌آمیز برای کسانی که احساس ناامنی را با عربده‌کشی و گردن‌کلفتی و نوچه‌پروری و... در یک محله ایجاد می‌کنند، اندیشیده شده است؟
بدون‌شک، افزایش برخی جرایم نشان‌دهنده گستاخ‌شدن مجرمان است، چرا‌که اگر مجازات‌های اعمال‌شده واقعا جنبه تنبیهی و بازدارندگی داشت، امروز شاهد وقاحت بیش از اندازه مجرمان نبودیم.