از عشق‌آباد تا سمفونی درد

ندا آل طیب-روزنامه‌نگار

شاید در میان جوایز ریز و درشتی که فرهاد اصلانی در خانه خود دارد، حالا دیگر به‌نظر می‌رسد جایزه سوم بازیگری مرد در جشنواره تئاتر فجر اهمیت چندانی نداشته باشد ولی این جایزه یکی از نخستین جوایزی است که اصلانی جوان 20سال پیش به خانه خود برده است و از این جهت اتفاقا شاید برای خود او جایزه‌ای منحصربه فرد و به‌یادماندنی باشد. نیمه دوم دهه70 خیل بزرگی از جوانان به تئاتر ایران معرفی شدند. جوانانی پرانگیزه که تئاتر برایشان هدفی مقدس بود. جشنواره تئاتر فجر هم با حضور همین جوانان طراوتی چندباره گرفته بود و حالا کار برای هیأت داوران سخت می‌شد که از میان آنان، تعدادی را به‌عنوان برگزیده معرفی کنند. به همین دلیل به ناچار در بعضی بخش‌ها، جایزه مشترک اهدا می‌کردند. اصلانی هم یکی از همان جوانان توانمندی بود که از دهه 70 فعالیت خود را در تئاتر آغاز کرده بود. او در بیستمین جشنواره تئاتر فجر با بازی در نمایش «پچپچه‌های پشت خط نبرد» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا نادری روی صحنه رفت و جایزه سوم بازیگری را به‌طور مشترک با مجید امیری برای نمایش «در گیرودار پهلوان» دریافت کرد.
اصلانی پیش از دریافت این جایزه هم به‌عنوان کارگردان و هم بازیگر فعالیت‌های مستمری در تئاتر داشت. او که جزو دانش‌آموختگان دوره بازیگری در فرهنگسرای نیاوران است، در سال‌های پر کار خود در تئاتر با کارگردان‌های شناخته شده‌ای چون داوود میرباقری، علی رفیعی، قطب‌الدین صادقی، منیژه محامدی، علیرضا نادری و حسین پاکدل همکاری کرد که نتیجه آن بازی در آثاری همچون «عشق‌آباد»، «یادگار سال‌های شن»، «هملت» و «نیرنگ‌های اسکاپن»، «دایره بسته»، «پچپچه‌های پشت خط نبرد» و «31/06/77» و «سفونی درد» است؛ نمایش‌هایی که اصلانی در همه آنها حضور داشته است. اما «پچپچه‌های پشت خط نبرد» که جایزه بازیگری را برای اصلانی به همراه داشت، در دوره خود اثری جسورانه بود و نادری را به‌عنوان هنرمندی معرفی کرد که در پرداختن به مقوله جنگ، نگاه مستقل و انسانی خاص خود را دارد. این نمایش سال81 در تالار قشقایی روی صحنه رفت. اصلانی در تئاتر بازیگری تماشایی ولی به همان اندازه هم گزیده کار بود. او آخرین بازی‌های خود را روی صحنه تئاتر در همان دهه80 به انجام رساند و حالا سال‌هاست تئاتر از حضورش بی‌بهره است. آخرین بازی‌اش به «سمفونی درد» حسین پاکدل برمی‌گردد که سال85 در تالار سایه روی صحنه رفت. اصلانی در کارنامه هنری‌اش چند تجربه کارگردانی را هم به ثبت رسانده و حتی چند نمایش کودک و عروسکی را هم کارگردانی کرده است. او اوایل دهه80 «از دست رفته» را به‌عنوان نویسنده و کارگردان در تالار قشقایی روی صحنه برد و این آخرین فعالیت او در حیطه کارگردانی تئاتر است. اصلانی در این سال‌ها انواع و اقسام جوایز داخلی و خارجی سینمایی را دریافت کرده، دیگر فرصت چندانی برای بازی در تئاتر ندارد. وی 20سال پیش در بیستمین جشنواره تئاتر فجر جایزه بازیگری سوم را از آن خود کرد، همچنان دارد اثبات می‌کند این جایزه اتفاقی نبوده است و همواره می‌توان او را به‌عنوان بازیگری قلمداد کرد که می‌تواند برای دیگر رقبایش خطرساز باشد.