راه علاج ناامیدی

حسن رشوند- دبیر گروه سیاسی

اعتماد به حاکمیت، پشتوانه محکمی است تا حاکمیت بتواند کارهای بزرگ را برای شهروندان خود انجام دهد. کارهایی که در نهایت منتج به ارتقای شاخص‌های توسعه اجتماعی، رفاه، امنیت و... می‌شود.
انقلاب اسلامی ایران به‌دلیل مشروعیت و خاستگاه فکری ودینی و پایگاه مردمی و تأثیری که بر روند تحولات منطقه‌ای و جهانی داشته و دارد، از لحظه پیروزی در بهمن1357 تاکنون، در معرض گسترده‌ترین و پیچیده‌ترین شکل جنگ نرم و عملیات روانی دشمنان بیرونی و داخلی قرار داشته است.
دشمنان نظام به‌دلیل ناتوانی از شکست انقلاب از طریق امنیتی و نظامی، سیاست تبلیغی و رسانه‌ای خود را بر مأیوس‌سازی مردم و حتی مسئولان و مدیران متمرکز کرده و با خبر‌سازی‌‌های دروغ، تحلیل‌های مغرضانه، وارونه‌ نشان‌دادن واقعیت‌ها، پنهان‌کردن جلوه‌های امیدبخش، بزرگ‌کردن عیوب کوچک و کوچک نشان‌دادن یا انکار محسنات بزرگ نظام، تلاش کرده و می‌کنند تا نظام اسلامی را بدون آینده روشن و امیدوار‌کننده معرفی کرده و مردم، به‌ویژه جوانان را از رسیدن به اهداف و آرزو‌های فردی و اجتماعی بلندی که در ذهن خویش دارند مأیوس ساخته و از این طریق، با خدشه واردکردن بر پایگاه مردمی نظام، پروژه چالش‌آفرینی و فروپاشی از درون را کلید بزنند.
نتیجه طبیعی این روند‌ها کاهش اعتماد به نظام و ناامیدی جامعه به‌خصوص نسل جوان به آینده است که البته مسئولان و شخصیت‌های تراز اول نظام نسبت به آن به‌ویژه در سال‌های اخیر بی‌تفاوت نبوده و نیستند.
حداقل در مقطع حاضر مسئولان بخش‌های مختلف کشور می‌دانند در جامعه‌ای که امید نباشد، یأس و ناامیدی جایگزین می‌شود و در چنین جامعه‌ای اعتماد از بین رفته و فاصله بین ملت و دولت افزایش پیدا می‌کند و افزایش این فاصله تأثیر منفی روی امنیت جامعه می‌گذارد.
در نهایت، جامعه‌ای که با پدیده ناامنی مواجه باشد، خشونت و... جایگزین امید در آن می‌شود.
اکنون دیگر برهمگان روشن شده یکی از جاهایی که می‌تواند برای مردم ایجاد امید کند، توجه مسئولان به حقوق عمومی و برخورداری همه مردم به‌طور یکسان از امکانات کشور است.
برای مردمی که مشکلات، دردسرها و زحمت منطقه‌ای را تحمل می‌کنند، پذیرفتنی نیست بار نارسایی‌ها و مشکلات منطقه‌ای را به دوش بکشند ولی فقط دیگرانی باشند که از امکانات آن منطقه استفاده می‌کنند.
ازجمله این موارد ساختن ویلاهای لوکس در بستر رودخانه‌ها و دریاست که به‌نوعی هم تنفس‌گاه محیط‌زیست محسوب می‌شود و هم تفرجگاه مردمی است که از داشتن منازل در فضای آرام و سبز محرومند.
اینکه رئیس دستگاه قضا برای تخریب مجموعه تفریحی 50ساله این دستگاه در بستر رودخانه جاده چالوس اقدام می‌کند و یا رئیس‌جمهور در سفر به گیلان تأکید می‌کند «با هرگونه زمین‌خواری، جنگل‌خواری و ساحل‌خواری باید به‌صورت جدی مقابله شود و نباید اجازه داد این ثروت عظیم به آسانی از دست برود و به هیچ عنوان هیچ دستگاه دولتی حق ندارد ساحل را تصاحب کرده و مردم را از حقوق خود محروم کند. اگر سازمان‌ها و دستگاه‌ها وظایف خود را به درستی انجام نداده و عدالت را سرلوحه کار خود قرار ندهند مردم ناامید می‌شوند.»، نشان از آن دارد که رعایت حقوق مردم زمینه‌ساز امیدآفرینی در کشور شده و به همین نسبت، ناامیدی مردم از روند اصلاح امور و حقوق آنها، بستر‌ساز چالش‌های دیگر در نظام سیاسی می‌شود.
یقینا با همین رویکرد است که روسای 2قوه قضاییه و مجریه مصرانه به دنبال حقوق عمومی مردم بوده و از طرح‌های اعاده‌کننده حقوق مردم در مجلس نیز استقبال می‌کنند؛ چراکه رمز امیدواری مردم و ناامیدی دشمن، توجه به حقوق مردم و کوتاه‌کردن دست ویژه‌خواران است.