بازگشت ضیافت به تهران

محمدعلی نجفی|نویسنده و کارگردان سینما:

 بازگشت نمایشگاه کتاب به تهران، اتفاق مغتنمی است. هیچ‌وقت سردرنیاوردم که چرا نمایشگاه کتاب به خارج از پایتخت منتقل شد و هدف از این کار چه بود. نتیجه اما بی‌شک دور کردن بسیاری از علاقه‌مندان عرصه فرهنگ از نمایشگاه کتاب بود. رفتن به «شهر آفتاب» به‌نوعی حکم برگزار نکردن نمایشگاه کتاب را داشت.

افرادی که نمایشگاه را به اطراف بهشت‌زهرا بردند به این موضوع فکر نکردند که دوستداران کتاب چگونه باید این مسافت را طی کنند؟ به هر حال تجربه شکست‌خورده شهر آفتاب، باعث شد نمایشگاه دوباره به دل تهران بیاید و این باعث خشنودی است. با وجود ترافیک و معطلی و همه مصائبی که در تهران به‌صورت روزمره با آن مواجهیم و این روزها هم اطراف مصلا بیش از بقیه ایام شلوغ شده، گریزی از برگزاری نمایشگاه در تهران وجود نداشت. آیا همه افرادی که این روزها به نمایشگاه می‌روند اهل مطالعه و کتاب هستند؟ طبیعتا درصد قابل‌توجهی از آنها جزو همان اقلیت عشق کتاب به‌شمار می‌آیند که برپایی نمایشگاه، ضیافتی است برایشان. تعدادی از مردم هم برای سرگرمی و از سر کنجکاوی به نمایشگاه می‌روند که من این را هم مغتنم می‌دانم. اصلا همین که این روزها به بهانه برگزاری نمایشگاه، همه‌جا صحبت از کتاب است و نام کتاب در رسانه‌ها مطرح می‌شود بسیار مهم است. من با نظر کسانی که برپایی نمایشگاه کتاب را بی‌فایده و بی‌تأثیر می‌دانند موافق نیستم. این نمایشگاه رخدادی فرهنگی و تأثیرش غیرقابل انکار است. حتی اگر نمایشگاه صرفا یک دورهمی برای اقلیت کتابخوان باشد (که اینگونه نیست) باز هم باید آن‌را رخدادی مهم و مؤثر بدانیم. کافی است به این موضوع فکر کنیم برای ترویج کتاب و کتابخوانی چه ابزاری مؤثرتر از نمایشگاه داریم؟ چه رخداد مشابهی را می‌توانیم نام ببریم که به‌اندازه نمایشگاه به ترویج فرهنگ مطالعه یاری می‌رساند؟ ضمن اینکه ما نمی‌توانیم به خواست طیف اهل مطالعه بی‌تفاوت باشیم.

بردن نمایشگاه به شهر آفتاب حکم بی‌احترامی به این افراد را داشت و حالا که ضیافت کتاب دوباره در تهران برپا شده، بهار برای علاقه‌مندان و دوستداران فرهنگ، هنر، ادبیات و... طراوتی دیگر یافته است.