برلوسکنی در سودای ریاستجمهوری
سیلویو برلوسکنی، نخستوزیر پیشین ایتالیا، اعلام کرده که در انتخابات ریاستجمهوری این کشور که قرار است 8روز دیگر برگزار شود، شرکت میکند.
برلوسکنی یکی از جنجالیترین سیاستمداران ایتالیایی است که اکنون 85سالگی را پشت سر گذاشته است. او سابقه چندین محکومیت ازجمله محکومیت در یک پرونده بزرگ کلاهبرداری را در کارنامه خود دارد و اکنون نیز درگیر چندین پرونده قضایی است. برلوسکنی در سال2013 به اتهام تخلفهای مالیاتی محاکمه و به 4سال زندان محکوم شد. دوره زندان برلوسکنی که آن زمان 77ساله بود، بهدلیل کهولت سن به بازداشت خانگی و انجام خدمات اجتماعی تبدیل شد. اینها اما باعث نشده تا او سودای ریاست نداشته باشد. برلوسکنی امیدوار است بتواند با استفاده از این فرصت بار دیگر به صحنه سیاسی ایتالیا بازگردد.
برلوسکنی یکی از ثروتمندترینهای ایتالیا و اروپا است و قبل از این در دورهای مالک باشگاه میلان نیز بوده است. امید او که 3 دوره بهعنوان نخستوزیر در قدرت بوده، در انتخابات پیش رو به حمایت احزاب دست راستی است. رهبران 3حزب راستگرای ایتالیا از نامزدی او برای پست ریاستجمهوری حمایت کردهاند. به گزارش یورونیوز، آنها گفتهاند که ایتالیا شرایط دشواری را پشت سر میگذارد و برلوسکنی فردی مناسب برای عبور کشور از این موقعیت است. آنها او را نماد وحدت ملی ایتالیا و دارای وجهه بینالمللی دانستهاند.
پست ریاستجمهوری در ایتالیا بیشتر یک پست تشریفاتی است، اما در دوران بحران در دولت و تشکیل کابینه، رئیسجمهور نقشی محوری برعهده دارد. حضور برلوسکنی در انتخابات هیاهوی بسیار به پا کرده اما رسانههای ایتالیایی معتقدند او کاری از پیش نخواهد برد. پروندههای متعدد اخلاقی و فساد مالی، مانع بزرگ بر سر راه برلوسکنی است.
ماریو دراگی که از یکسال قبل پست نخستوزیری ایتالیا را در دست داشته یکی از مهمترین گزینههای ریاستجمهوری است. او ریاست بانک مرکزی اروپا را هم در کارنامه دارد. او سال گذشته توانست با تشکیل ائتلافی گسترده، دولت خود را تشکیل دهد.
نام جولیانو آماتو، سیاستمدار ۸۲ساله که از طرفداران سرسخت اتحادیه اروپا به شمار میرود نیز در فهرست شانسهای اول ریاستجمهوری دیده میشود. او در تدوین قانون اساسی اروپا نیز نقش داشته و حضورش در انتخابات از سوی رسانههای ایتالیایی با استقبال بالا روبهرو شده است.
فرایند انتخاب رئیسجمهور در ایتالیا با دیگر کشورهای جهان تفاوتهای عمده دارد. گروهی متشکل از نمایندگان مجلس، سناتورها و نمایندگانی از ۲۰منطقه رئیسجمهور را انتخاب میکند. تعداد اعضای این گروه به حدود هزار نفر میرسد. رئیسجمهور باید دوسوم آرا را بهدست آورد. درصورتی که در دور اول چنین چیزی ممکن نشود، در دور دوم و سوم هم رایگیری انجام میشود. اگر هیچ فردی نتواند دوسوم آرا را بهدست بیاورد، در دور چهارم کسب اکثریت ساده آرا کافی است.