یادداشت
اصلاح‌طلبان و نگرانی از یک سفر
حسن رشوند- دبیر گروه سیاسی
به‌دنبال اعلام خبر سفر رئیس‌جمهور کشورمان به روسیه، بار دیگر ماشین تخریب اصلاح‌طلبان به‌کار افتاد تا نشان دهند آنچه در پس ذهن آنها نقش بسته، همیشه نگاه به غرب بوده و هیچ رابطه‌ای جز رابطه با غرب، مطلوب این جریان نبوده است. وقتی بحث مذاکرات هسته‌ای مطرح می‌شود، این غرب است که باید تصمیم بگیرد توافق هسته‌ای و میزان تعهدات ایران و طرف غربی تا چه میزان باید باشد. وقتی در تعهدات طرفین برجام، سخن از منافع مشترک توافقنامه مطرح می‌شود، باز این طرف غربی است که می‌تواند برای ایران کانال مالی سرکاری «SPD» را طراحی و تعریف کند و قریب به یک‌سال با وعده و وعید، مسئولان خام‌اندیش دولت دوازدهم را مشغول این بازی مسخره کند و تازه پس از نافرجام بودن آن، با طرح کانال «اینستکس» باز غرب‌اندیشان و غرب‌باوران را به تحسین چیزی برانگیزد که اصالتا هیچ‌گاه وجود خارجی نداشته است. گفته‌اند مومن نباید از یک سوراخ چندبار گزیده شود، ولی ظاهرا جریان اصلاحات و دولت‌های برآمده از آن یا خود را مومن نمی‌دانند یا گزیده‌شدن از این دشمنِ دوست‌نما را برای خویش سعادت می‌پندارند. خسارت چند‌ساله از این همه خوش‌بینی به غرب و ضربه‌خوردن‌های غیرقابل‌جبرانی که تاکنون از این زاویه داشته‌ایم، کافی نیست؟ اگر از منظر شما، نگاه به شرق عملی مذموم و غیرقابل دفاع است - که هیچ ادله روشنی برای آن ذکر نمی‌شود- به طریق اولی، نگاه خوش‌‌بینانه به غرب که در طول این سال‌ها مصادیق آشکار آن را بسیار سراغ داریم، عملی مذموم‌تر خواهد بود.
این چه رفتاری است که هرگاه کشور برای رفع چالش‌هایی که غرب برای او ایجاد کرده، دنبال مسیر دیگری می‌رود تا بتواند بخشی از مشکلات مردم را مرتفع کند، از گوشه‌گوشه این کشور جریانی بلند می‌شود تا نگذارد این اتفاق رقم بخورد. کیست که نداند دولت روحانی پس از 7سال گردن کج‌کردن در مقابل دولتمردان متکبر و خودخواه غربی وقتی از آنها ناامید شد - آن‌هم فقط با هل‌دادن و تنفس مصنوعی - در این سال آخری به‌دنبال انعقاد قرارداد با چین رفت و اگر اراده بالاتری بر این قرار نگرفته بود و فردی به‌عنوان نماینده ویژه جهت ارتباط با چین معرفی نمی‌شد، یقینا امروز در همان نقطه‌ای بودیم که در طول سال‌های دولت روحانی قرار داشتیم. چه انتظاری است وقتی مکرر از حلقوم عده‌ای ضدیت با شرق و مخالفت با نمایندگان آن یعنی چین و روسیه بیرون می‌آید، این دو کشور با ذهنیت مثبت با ما وارد شوند. شاید از همین منظر باشد که بعضا نمایندگان روسیه و چین در جواب اینکه شما بیایید در مجامع بین‌المللی مدافع حقوق ما باشید، اظهار می‌کنند که شما زمانی که از اروپا و غرب ناامید هستید، به سمت ما می‌آیید و تا زمانی که چشم به آنها دوخته‌اید، کوچک‌ترین توجهی به این همسایه شمالی خود یا کشوری که در اوج تحریم نفتی، نفت شما را می‌خرید، نمی‌کنید. همانگونه که ما در اقتصاد بیماری هلندی داریم، در عرصه سیاسی هم آقایان گرفتار این بیماری شده‌اند و شرق را دشمن و غرب را نجات‌بخش خویش می‌دانند. در زمانی که سخن از قرارداد 25میلیارد دلاری با چین بود، همین جماعت اصلاح‌طلب با آتش‌تهیه سنگین رسانه‌ای خود به میدان آمدند تا در مسیر این قرارداد ایجاد خلل کنند که از قضا تاحدودی هم موفق شدند. هر روز می‌دیدیم حجم زیادی از صفحات روزنامه‌های اصلاح‌طلب مملو بود از این جملات؛ «چینی‌ها قابل اعتماد نیستند»، «آنچه از قرارداد چین نصیب ایران خواهد شد، اجناس بنجل و تجهیزات دست‌دوم خواهد بود»، «چینی‌ها فقط به‌دنبال خود هستند» و...
اکنون که در آستانه سفر آقای رئیسی به روسیه هستیم، باز شاهد همین ادبیات ناامید‌کننده و تخریبی علیه روسیه و این سفر راهبردی هستیم.
البته اصلاح‌طلبان خود می‌دانند دولت روحانی با وجود همه تلاشی که در اواخر دولت انجام داد، نتوانست اجازه ملاقات با پوتین را بگیرد و روس‌ها به بهانه کرونا و... از ملاقات با روحانی طفره می‌رفتند و تنها ملاقات روحانی با پوتین برای پرونده سوریه در «آستانه» بوده است. به‌نظر می‌رسد تلاش این روزهای اصلاح‌طلبان برای تخریب سفر رئیس‌جمهور به روسیه، با 2هدف مهم صورت می‌گیرد:
1-تحت‌الشعاع قراردادن مذاکرات وین و کمرنگ‌کردن نقش پررنگ روس‌ها در این مذاکرات که برخلاف غربی‌ها که خواهان یک توافق موقت هستند، آنها تلاش دارند حداقل با یک توافق پایدار‌تری پرونده وین بسته شود. اگر به اظهارات اخیر وزیر خارجه فرانسه و «ند‌پرایس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا دقت شود، کاملا می‌توان متوجه این خط تخریبی برخی طرف‌های غربی در وین شد. اصلاح‌طلبان نمی‌خواهند وزن سیاسی غربی‌ها در این مذاکرات نسبت به بلوک شرق (چین و روسیه) کاهش داشته باشد.
2-رفتن آیت‌الله رئیسی به روسیه و باز شدن کریدور ارتباطی ایران با روسیه و وصل آن به کریدور جنوب و چین یعنی فرو‌ریختن کامل دیوار تحریم و کور‌شدن نگاه به غرب؛ جریانی که همه آمال خود را در ارتباط با غرب تعریف می‌کند. اگر به گفت‌وگوی نقیب‌زاده، تئوریسین اصلاح‌طلبان در روزنامه آرمان توجه شود، این خط را می‌توان کاملا تشخیص داد. نقیب‌زاده و همفکران او که روزگاری نه‌چندان دور حضور ایران در سوریه را تقبیح می‌کردند، امروز دلسوز منافع ما در سوریه شده‌اند و می‌گوید: «روسیه به‌دنبال حذف ایران است و نمی‌خواهد ایران بیش از این در سوریه حضور داشته باشد.»
روسیه درخصوص رابطه ایران با غرب صرفا خواهان رفع تحریم‌هاست تا مسیر تجارت خودش باز شود و علاقه‌ای ندارد که ایران به غرب نزدیک شود. ایشان طوری سخن می‌گویند که انگار تاکنون غرب خواهان رفع تحریم‌های ایران بوده و این روس‌ها بوده‌اند که نگذاشته‌اند این امر اتفاق بیفتد. ظاهرا حافظه نقیب‌زاده و همفکران او بازی اروپا در داستان کانال مالی اینستکس را فراموش کرده‌اند.
بنابراین، هرچه به پایان روزهای دی ماه نزدیک می‌شویم، بیشتر با حجم تخریب‌های اصلاح‌طلبان و مخالفان سفر رئیس‌جمهور مواجه می‌شویم تا اگر بتوانند، این سفر را لغو کنند و ایران را از امتیازات آن محروم کنند یا حداقل در طرف روسی ایجاد تردید کنند که وزن لازم را به این سفر و توافقات آن ندهد.
