سیدحمید پورمحمدی، معاون امور اقتصادی و هماهنگی سازمان برنامه و بودجه می‌گوید: با توجه به محدودیت منابع ارزی و اجبار دولت و بانک مرکزی به چاپ پول، با ادامه سیاست تخصیص ارز ترجیحی، ۲۸ درصد بر رقم فعلی تورم اضافه خواهد شد.
این سخنان برای هزار و یکمین بار این واقعیت را عیان می‌سازد که ساختار اقتصاد ایران متزلزل است و از جراحی گریزی نیست. برآوردها و بررسی‌ها هم حاکی است این جراحی ناگزیر، با درد و خونریزی همراه خواهد بود؛ اما میزان درد آن بر اساس هر سناریوی انتخابی، متفاوت است. در شرایط فعلی، موضوع حذف ارز ترجیحی و بستن پرونده دلار 4200 تومانی روی میز دولت و مجلس است و از آنجا که دولت منابعی برای تداوم تخصیص این ارز به کالاهای اساسی ندارد، باید درباره آن تصمیم قاطعی گرفته شود. آن‌گونه که معاون سازمان برنامه و بودجه در اظهارات اخیر خود اشاره کرده، حذف نکردن این ارز و تداوم تخصیص یارانه دولتی به این حوزه نیازمند چاپ پول است که در نهایت تورم فعلی را 28 درصد افزایش می‌دهد.
در مقابل، آن‌طور که پیش از این مسعود میرکاظمی، رئیس سازمان برنامه و بودجه اعلام کرده است: حذف ارز ترجیحی نیز ۷٫۶ درصد تورم ایجاد می‌کند. اقتصاد ایران، به خصوص بعد از جهش 7 برابری نرخ ارز و رشد نقدینگی و پایه پولی، تاب و توان تخصیص یارانه همگانی را ندارد در این وضعیت دولت ناگزیر است میان این 2 سناریو که از نظر تورم مصداق بد و بدتر هستند یکی را انتخاب کند. جامعه نیز ناگزیر باید به یکی از تبعات تورمی تن دهد.
چهره روز/ انتخاب ناگزیر بین بد و بدتر
در همینه زمینه :
