بهروز رسایلی
تقریبا همه اجماع دارند که 3 مدعی اصلی قهرمانی در لیگ بیستویکم پرسپولیس، استقلال و سپاهان هستند. یعنی حداقل روی کاغذ چنین شرایطی وجود دارد و فضا طوری است که خیلی از منتقدان و هواداران از آنها انتظار کسب جام دارند. شاید گاهی در فوتبال هواداران با کسب مثلا یک نایبقهرمانی سزاوارانه هم به اندازه کافی خوشحال و راضی باشند، اما قصه امسال این 3 تیم و سرمربیانشان اینطوری نیست. یحیی گلمحمدی، فرهاد مجیدی و محرم نویدکیا باید تیمهایشان را قهرمان کنند، وگرنه فضای سنگینی را تحمل خواهند کرد. مثلا در همین 2 هفته گذشته که هیچکدام از این تیمها موفق به کسب پیروزی نشدند، انتقادها شروع شد و مطمئن باشید هر چه از جام دورتر شوند، این جو تندتر هم خواهد شد. طبیعتا در پایان فصل فقط یک تیم قهرمان میشود؛ بنابراین حداقل 2 تن از این 3 مربی ناکام خواهند بود و شاید اصلا شغلشان را هم از دست بدهند.
یحیی نباید ترمز پرسپولیس را بکشد
بالاخره یک روز نوار قهرمانیهای پرسپولیس پاره خواهد شد. این اتفاق دیر و زود دارد، اما سوختوسوز ندارد و بنا به سنت فوتبال، سرانجام رخ خواهد داد. با این حال پرسپولیسیها دوست دارند تا زمانی که ممکن است این اتفاق را به تأخیر بیندازند. اگر اسم برانکو بهعنوان کسی که بعد از سالها پرسپولیس را قهرمان کرد در تاریخ این باشگاه باقی مانده، شاید اسم نخستین کسی هم که این نوار را پاره کند، به این راحتیها فراموش نشود. یحیی گلمحمدی نمیخواهد چنین فردی باشد؛ آن هم در سالی که دولت عوض شده و تکرار قهرمانی برای سرخها اتفاقی بسیار شیرین و معنادار خواهد بود. با وجود تخلیه پرسپولیس از ستارگان و حضور تعدادی بازیکن متوسط در این تیم، قرمزها هنوز آنقدر مهره دارند که لااقل در رقابتهای داخلی گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند. جلال حسینی، سعید آقایی، میلاد سرلک، کمال کامیابینیا،مهدی ترابی، وحید امیری، امید عالیشاه، احسان پهلوان، سیامک نعمتی، عیسی آلکثیر، مهدی عبدی و... کم بازیکنانی نیستند. مگر بقیه تیمها چه نفراتی دارند؟ بنابراین انتظارات از یحیی بالاست و او خودش هم به خوبی این مسئله را درک میکند.
ماهعسل فرهاد همیشگی نیست
استقلالیها فرهاد مجیدی را خیلی دوست دارند، اما مگر بارساییها رونالد کومان را دوست نداشتند؟ فوتبال حرفهای دنیای بیرحم خودش را دارد. مربی باید موفقیت ملموس و محسوس بهدست بیاورد، وگرنه تحمل نخواهد شد. فرهاد مجیدی در مقاطع مختلفی که سرمربی استقلال بوده موفق به کسب جام نشده، اما هنوز محبوبیت و اعتبار دارد. با این حال چنین شرایطی ابدی نیست. بدون تعارف امسال آبیها به کمتر از قهرمانی رضایت نمیدهند و توجیهاتی مثل «به حقمان نرسیدیم» یا «قربانی تبعیض بودیم» جوابگو نخواهد بود. استقلال امسال گرانترین تیم ایران را بسته، مجیدی و هواداران از مدیریت راضی هستند، زمین تمرین درست شده و خلاصه هر آنچه تصور کنید برای کسب موفقیت فراهم شده است. بنابراین مجیدی یا حسرت قهرمانی را تمام میکند، یا احتمالا دوران خودش در استقلال به پایان میرسد.
محرم؛ اگر حالا نه، پس کی؟
محرم نویدکیا پارسال پدیده فوتبال ایران بود، اما حالا از او و تیمش انتظاری جز قهرمانی نمیرود؛ فقط قهرمانی. سپاهان مجموعه کامل و کمنقصی دارد، امور باشگاه روتین و منظم انجام میشود و فهرست نفرات هم پربار و چشمگیر است. نویدکیا پارسال تیمش را نایب قهرمان کرده و هواداران انتظار دارند امسال از فرصت جدایی چند بازیکن پرسپولیس سود ببرد و کار را تمام کند. بدون تعارف 3 بازی اخیر سپاهان چنگی به دل نمیزده است. نویدکیا با آرامش و حسن خلقش از روز اول کاری کرد که کسی نتواند راحت از او انتقاد کند، اما اگر فرم فعلی سپاهان ادامه بیابد، شاید قبح این داستان هم بشکند. اگر سپاهان با این تیم و تشکیلات امسال قهرمان نشود، پس چه زمانی قرار است جام بگیرد؟
مثلث بلا خیز
محال است بین گلمحمدی، مجیدی و نویدکیا، هر 3 نفر فصل را با خوبی و خوشی تمام کنند
در همینه زمینه :