تنیس، کشتی نیست؛ مسابقه می‌خواهد
نداف، کاپیتان تیم ملی تنیس بعد از صعود به دسته3 آسیا از نیازها و کمبودهای این رشته میگوید؛ از پول و مسابقه
لیلی خرسند
حمیدرضا نداف به آینده امیدوار است. او نه از خودش که بیشتر از بازیکنان جوان تیم تعریف می‌کند؛ بازیکنانی که از نظر نداف با اینکه سنشان کم است، اما حرفه‌ای هستند، حتی رفتارشان. تنیس ایران با کاپیتانی نداف و همین بازیکنان جوان در مسابقات دیویس‌کاپ از دسته4 آسیا به دسته3 صعود کرد و نداف میگوید می‌شود به بازی در دسته‌های بالاتر هم فکر کرد. البته اگر فرمول ساده‌ای که تنیس دارد، در ایران عملی شود.
یک دوره‌‌ای رؤیای تنیس این بود که به دسته یک دیویس‌کاپ صعود کند ولی حالا از اینکه از دسته4 به دسته3 صعود کرده، خوشحال است.
شاید بعضی‌ها از تنیس این توقع را داشتند ولی اشتباه بود. ما یک مدت در دسته2 بازی می‌کردیم ولی به دسته3 سقوط کردیم. سال2017 بعد از 10سال به دسته2 برگشتیم ولی به دلایلی که نمی‌خواهم درباره‌شان صحبت کنم، به دسته4 رفتیم. باید ببینیم در این سال‌ها چقدر در تنیس سرمایه‌گذاری شده، چقدر برایش هزینه کرده‌اند، چقدر مطبوعات از این رشته حمایت کرده است و... فکر کنم جواب اینها را همه می‌دانیم و می‌دانیم که ما شرایط رسیدن به دسته یک را نداشتیم.
می‌دانیم ولی سقوط به دسته4 هم اتفاق خوبی برای تنیس نبود.
بله. نباید این اتفاق می‌افتاد ولی به‌خاطر لج‌ولجبازی‌هایی که شد، این اتفاق افتاد. آن دوره فضای فدراسیون فضای خوبی نبود. حتی امسال هم من برای بازگشت به تیم اعتمادی نداشتم. در 10سال گذشته رفتارهای خوبی نشده بود. اما امسال بعد از صحبت با رئیس فدراسیون دیدم فضای خوبی است. تلاش فدراسیون این بود که حواس همه به صعود تیم باشد. در این فضا توانستیم به دسته3 صعود کنیم و حتما هدف بعدی این است که به دسته2 برسیم. البته شرایط دیویس‌کاپ عوض شده است و دسته2 جهانی است.
تیم‌های دسته4 چطور بودند؟
عربستان و امارات همراه ما به دسته3 صعود کردند. عربستان تیم جوان و کادر خوبی دارد، سرمایه‌گذاری خوبی هم کرده بودند. حتی ترکمنستان هم که نتوانست صعود کند، خیلی هزینه کرده بود. شرایط برای صعود، سخت بود؛ به‌خصوص برای ما. بحرین میزبان مسابقات به چند بازیکن ما دیر ویزا داد. بازیکنانی هم که ویزایشان آماده بود، 7ساعت در فرودگاه امارات معطل شدند. بعضی از رسانه‌های داخلی هم قضیه را به فدراسیون ربط دادند؛ درحالی‌که مشکل از خود بحرینی‌ها بود. آنها با ما مشکل دارند و حتی تیم ملی فوتبال هم برای رفتن به این کشور با مشکل روبه‌رو شد. بعضی‌ها از اینکه ما صعود کردیم خوشحال نیستند. نمی‌دانم این افراد چرا هم وقتی ما می‌بازیم ناراحت می‌شوند و هم وقتی که می‌بریم!
تیم ملی جوان شده است و این صعود با بازیکنان جوان اتفاق افتاد. می‌شود به آینده امیدوار بود؟
من 28سالم است و کاپیتان تیم بودم. میانگین سنی تیم ما 21سال است. اینکه با تیم جوانان توانستیم صعود کنیم، نوید خوبی است. جوانان، بازیکنان خوبی هستند و با اینکه تجربه دیویس‌کاپ نداشتند اما خوب کار کردند. سینا مقیمی، علی یزدانی و... با اینکه سن کمی دارند، ولی رفتارهایشان حرفه‌ای است. این نکته مثبتی بود. آنها به رفتارهایی که می‌کردند آگاه بودند و روی بازی‌شان تمرکز خیلی بالایی داشتند. نکته مهم این است که به این بازیکنان فرصت بازی داده شد. سعید احمدوند که سال2014مربی تیم ملی بود من را دعوت کرد، اما بازیکن اصلی نبودم. سال‌های بعد هم می‌توانستم بازی کنم، اما به من فرصت داده نشد. باید در همین سن‌های پایین به بازیکنان بازی داد تا وقتی به سن بیست‌وچهار، پنج سال می‌رسند در اوج باشند. نه اینکه تازه در سن 25سالگی به بازیکن فرصت بازی بدهیم.
یکی از مشکلات همیشگی تنیسورها در ایران، بازی نکردن است. آنها برای اینکه بیشتر بازی کنند باید به اروپا بروند و به‌خاطر هزینه‌های بالا این امکان وجود ندارد. با سرمایه‌گذاری کشورهای منطقه آسیا می‌شود امیدوار بود که این مشکل تا حدودی حل شود؟
تنیس فرمول ساده‌ای دارد و نمی‌توانیم به‌خودمان دروغ بگوییم. در تنیس رنکینگ مهم است و برای رسیدن به رنکینگ بالا باید تمرین و تلاش کنی. تنیس، کشتی نیست که یک مسابقه قهرمانی آسیا و یک مسابقه قهرمانی جهان داشته باشد، قهرمان شوی و همه‌‌چیز تمام. در تنیس هر هفته باید مسابقه بدهی. این مسابقات هم همه جای دنیا برگزار می‌شود. مهم این است که بتوانی در این مسابقات شرکت کنی. باید اسپانسرها بیشتر حمایت کنند، بازیکن در لیگ خوب پول بگیرد و از این پول برای مسابقاتش هزینه کند. نمی‌شود که بازیکن همان 30میلیونی را که 15سال پیش می‌گرفت، الان هم بگیرد. در 10سال گذشته تنیس برنامه‌ریزی درستی نداشت. با این حال امسال فدراسیون تلاش کرد بازیکنان بیشتر درگیر مسابقه شوند، جایزه بزرگ، لیگ و... برگزار کرد که امیدواریم ادامه داشته باشد.
تیم انگیزه و شرایط صعود به دسته2 را دارد؟
انگیزه که هست. مسابقات دسته3 هفت، هشت‌ماه دیگر برگزار می‌شود. در این مدت بازیکنان چه آنهایی که در تیم بودند و چه آنهایی که نبودند، این فرصت را دارند که خودشان را آماده کنند. اگر فدراسیون بتواند میزبانی را هم بگیرد، خیلی خوب می‌شود. سوریه 2 بازیکن خوب دارد که یکی آلمان و یکی آمریکا بازی می‌کند. اردن، مالزی، عربستان و امارات هم خوب هستند. یکی، دو تیم دیگر هم در این دسته بازی می‌کنند. می‌دانیم که شانس صعودمان کم است، ولی تلاش می‌کنیم به دسته بالاتر برسیم.
