زیر حلقه/ ثبات

افشین رضاپور - کارشناس بسکتبال

لیگ بسکتبال از شنبه در سالن آزادی آغاز شد. لیگ‌ از آغاز دهه70تاکنون هر ساله با فراز و نشیب‌ فراوان تیم‌ها و تغییراتی در نحوه برگزاری مسابقات دنبال شده است. این رقابت‌ها با اینکه بالاترین سطح باشگاهی نامیده می‌شود اما به لحاظ نبود سرمایه‌گذاری، محدودیت‌ها و ممنوعیت‌‌ها، همچنین نداشتن تماشاگر و درآمد، عقب مانده است. از توسعه زیرساختی خبری نیست و هر ساله تعدادی از تیم‌ها، راضی نمی‌شوند در بالاترین سطح رقابت‌ها بمانند. سیستم سقوط و صعود، لیگ‌ها را به هم متصل نمی‌کند. تیم‌ها انصراف می‌دهند و تیم‌های جدید یک‌شبه جای آنها را پر می‌کنند تا «ثبات» در لیگ برتر مفهوم خاصی پیدا نکند. به امید روزهای بهتر هر چند سخت اما منتظر ظهور پدیده‌ها می‌مانیم.

تیم ملی
با وجود در پیش بودن پنجره نخست انتخابی جام جهانی بسکتبال، به‌نظر می‌رسد مشکلاتی در راه تیم ملی قرار دارد. حامد حدادی (بازی در لیگ چین) و صمد نیکخواه بهرامی (سفر به آمریکا) نیستند. 3بازیکن در غائله فرودگاه منتظر احکام قضایی هستند. پرونده بازیکنان 2 قراردادی مثل محمد جمشیدی به کمیته استیناف رفته است. هر چند تعدادی از پرونده‌ها در حیطه اختیارات فدراسیون نیست و از طریق مراجع قضایی باید رسیدگی و جرایم آن اعلام شود اما در کنار تنبیه باید به بازی تیم ملی در پنجره اول هم فکر کرد که تا شروع آن 40روز مانده است. درصورت ریزش احتمالی نفرات تیم ملی (حدود 8بازیکن به نسبت المپیک) به ساختار تیم در دیدار با بحرین آسیب می‌رسد.

سؤال
با نگاهی به نامزدهای ریاست فدراسیون بسکتبال می‌توان طیف‌های مختلف فکری را که کنار بسکتبال هستند، تشخیص داد. بعد از نام‌نویسی، تعدادی افراد در له یا علیه این و آن مصاحبه کردند که فصل مشترک آنها «حال بد» بسکتبال است اما نکته‌ای که مغفول مانده پاسخ به این سؤال است که چه کسانی حال بسکتبال‌مان را بد کرده‌اند؟ اگر این نکته در مصاحبه‌های دوستان به درستی ردیابی و تبیین نشود، قضیه همان‌آش و همان کاسه می‌شود. به طباطبایی رئیس فدراسیون انتقاد می‌کنند «انتصابات اشتباهی» داشت. در عین حال دو سه‌ماه بعد از به خطر افتادن منافع‌‌شان، با نامزدهای جدید(!) خیال بازگشت دارند.