صورت زخمی

پرسپولیس با شکستی سنگین مقابل الهلال از لیگ قهرمانان آسیا حذف شد. اما مهم‌تر از نتیجه این مسابقه، شکل بازی بود که پرسپولیسی‌ها را تا حدود زیادی نسبت به تیم‌شان ناامید کرد. قرمزپوشان در تمام 90دقیقه مقابل حریف دست‌وپابسته بودند و شاید از خوش‌شانسی آنها بود که نتیجه بازی سنگین‌تر از 3برصفر نشد. شکستی در این سطح و با این شدت، معمولا تبعاتی هم برای تیم‌ها دارد و گاهی بیرون آمدن از زیر بار این تراژدی‌ها خیلی زمان‌بر است. هواداران استقلال حتما خوب یادشان هست که شکست پرگل مقابل العین امارات چه بر سر آنها آورد و تیم منصوریان که تازه اوج گرفته بود و لیگ را با نایب‌قهرمانی تمام کرده بود چگونه مجبور شد دوباره از صفر شروع کند و نهایتا هم در آن شرایط نابسامان روحی روانی کاری از پیش نبرد. پرسپولیس در این سال‌ها چه با برانکو و چه با کادر فعلی‌اش، سابقه شکست‌های تلخ و حتی سنگین در رقابت‌های آسیایی را داشته است. اما هر بار بعد از این شکست‌ها سریعا به شرایط عادی برگشته و دوباره روی نوار موفقیت قرار گرفته است. باید دید این بار سرنوشت قرمزها چه می‌شود و آیا سرنوشت آنها در لیگ داخلی تحت‌تأثیر این شکست قرار می‌گیرد یا نه.

  بازگشته از گور
سنگین‌ترین شکستی که پرسپولیس در سال‌های اخیر تحمل کرده، باخت 4 بر صفر مقابل الهلال در نیمه‌نهایی سال2017 بود. در آن سال برانکو توانست پرسپولیس را برای نخستین‌بار در تاریخش به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برساند. اما بازی رفت با الهلال تحت‌تأثیر اتفاقات حاشیه‌ای و محرومیت طارمی قرار گرفت و پرسپولیس با 4گل مغلوب شد. در فاصله این بازی تا مسابقه برگشت، سرخپوشان در لیگ به مصاف استقلال خوزستان رفتند و 3بریک پیروز شدند. بازی برگشت با الهلال 2-2مساوی و پرسپولیس حذف شد. اما تیم برانکو بلافاصله بعد از بازگشت به ایران در داربی تهران با پنالتی علیپور به پیروزی رسید و ثبات روحی‌اش را نشان داد. آن تیم بعد از شکست سنگین در نیمه‌نهایی آسیا با قدرت برگشت، هم داربی را برد و هم قهرمانی لیگ را به‌دست آورد.

  بازنده فینال با پیکان برگشت
برانکو که در نخستین لیگ قهرمانانش تا نیمه‌نهایی پیش رفته بود، در سال دوم با پنجره بسته تا فینال پیش رفت و در فینال مغلوب کاشیما آنتلرز شد. فینال رفت و برگشت پرسپولیس و کاشیما در روزهای 12 و 19آبان‌ماه1397 برگزار شد و قرمزها درمجموع 2 بر صفر باختند. این ناکامی در حالی رخ داد که لیگ برتر ایران در هفته دهم بود. پرسپولیس بعد از ناکامی در فینال آسیا بلافاصله به لیگ برگشت و بازی عقب‌افتاده‌اش مقابل پیکان را 2بریک برد. بعد از آن هم در 2بازی حساس مقابل سپاهان و تراکتور مساوی کرد و ذوب‌آهن و ماشین‌سازی را شکست داد. تیم برانکو خیلی زود باخت به کاشیما را فراموش کرد و به روند پیروزی برگشت تا قهرمانی دومش را در لیگ برتر به‌دست بیاورد. سال بعد برانکو در سومین حضور آسیایی‌اش در همان مرحله گروهی حذف شد اما باز هم قدرتمندانه به رقابت‌های داخلی برگشت و این‌بار لیگ و حذفی را همزمان برد.

  6هفته در شوک اولسان
یحیی گل‌محمدی با احتساب فصلی که پریشب برای او به پایان رسید، تا به حال در 2فصل از لیگ قهرمانان آسیا سرمربی پرسپولیس بوده است. فصل اول برای او با صعود به فینال و نایب‌قهرمانی تمام شد. صعود پرسپولیس تا فینال، اتفاقی بود که قبل از آغاز لیگ داخلی رخ داد و بعد از این موفقیت پرسپولیسی‌ها با روحیه‌ای بالا لیگ را آغاز کردند. اما این تیم تازه 4بازی در لیگ انجام داده بود که برای بازی فینال مقابل اولسان هیوندای راهی قطر شد. این فینال هم برای قرمزها خوش‌یمن نبود و با شکست تمام شد. بعد از بازگشت از قطر، سرخپوشان 4بازی متوالی را در لیگ بدون پیروزی سپری کردند و تا میانه‌های جدول پایین رفتند. بعد از 4تساوی آنها به سختی فولاد را در تهران بردند اما بلافاصله در اراک شکست خوردند تا اوضاع بحرانی به‌نظر برسد. با این حال یحیی بالاخره توانست تیمش را جمع‌وجور کند و در مسیر پیروزی بیفتد. فراموش کردن شکست مقابل اولسان 6هفته طول کشید و بعد از آن 6هفته، پرسپولیس 6بازی متوالی را برد. فراموش کردن شکست مقابل الهلال چقدر طول می‌کشد؟ آیا پرسپولیس از هفته آینده با چهره یک قهرمان به لیگ می‌آید یا با چهره یک زخمی شکست‌خورده؟