قهرمان پارالمپیک: رویای خود را فراموش نکنید
فروغ بوستان چی-خبرنگار
عضو تیم ملی تکواندو بود. 18سال داشت که در اثر تصادف توان ایستادن روی پاهایش را از دست داد، به تیراندازی با کمان روی آورد و حالا پس از 18سال از آن سانحه، زهرا نعمتی اولین و تنها زنی است که توانسته 3بار روی سکوی طلای پارالمپیک بایستد. او در بازی های لندن به حدی شگفتی‌ساز شد که در مراسم کمیته بینالمللی المپیک در سن پترزبورگ روسیه، جایزه معتبر «ورزشکار برتر» پارالمپیک ۲۰۱۲ لندن را از سوی بنیاد بینالمللی اسپورت آکورد به دست آورد. کماندار کرمانی که طی 2پارالمپیک قبلی 2مدال طلا کسب کرده بود، حالا اولین زن سه طلایی ایران نام گرفته است.
مجیدکهتری، سرمربی تیم ملی پاراتیراندازی با کمان بعد از کسب مدال طلا توسط زهرا نعمتی گفته بود: «با شناختی که من دارم، این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد، مگر آنکه با خانم نعمتی چهارمین مدال طلا را هم کسب کنیم. اینکه یک ورزشکار معلول بیاید و در 3دوره قهرمان پیاپی شود، اتفاقی است که به آسانی تکرار نمی‌شود.»
وب‌سایت کمیته بینالمللی پارالمپیک نیز در گزارشی از 5ورزشکار برتر توکیو 2020 تمجید کرد که نام زهرا نعمتی به عنوان اولین ورزشکار به چشم می‌‌خورد. البته درخشش وی به اینجا ختم نشد و چند روز پیش در پنجاه و چهارمین کنگره فدراسیون جهانی تیراندازی با کمان که در آمریکا برگزار شد، زهرا نعمتی از ایران به عنوان عضو کمیته پارا تیروکمان فدراسیون جهانی انتخاب شد. حال با توجه به آنکه وی به عنوان یکی از 6عضو شورای ورزشکاران IPC انتخاب شده است، می‌تواند تاثیری فراتر از یک ورزشکار پارا تیروکمان بر جنبش پارالمپیک داشته باشد.سیدحمید سجادی، وزیر ورزش و جوانان در دیدار با نعمتی به افتخارآفرینی وی در مسابقات پارالمپیک و اینکه جدیدا عضو فدراسیون جهانی شده است، اشاره و اظهار کرده بود که زندگینامه و مراحل موفقیت ورزشکارانی مانند زهرا نعمتی باید در مدارس تدریس شود تا هم در تاریخ ماندگار باشد و هم نوجوانان و جوانان کشور با شناخت این افراد انگیزه لازم برای موفقیت در کارهای خود را به دست آورند. گفت‌وگوی همشهری را با زهرا نعمتی بخوانید.
از تکواندو تا توکیو بگویید.
این مسیر برای من یک کتاب چند جلدی شده است. در تمام این مسیر فراز و نشیب‌های زیادی همراه با موفقیت‌های دلچسب را تجربه کردم. سرسختی، تلاش و برنامه‌ریزی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در سرفصل های این کتاب بود.
چه شد که شانس طلا را نصیب تیر آخر کردید؟ در فینال رقابت‌های ریکرو انفرادی بازی‌‌های پارالمپیک توکیو در یک رقابت نفس‌گیر با نتیجه ۶ بر ۵ و در تیر طلایی آخر حریف ایتالیایی خود را شکست دادید.
تیر آخر باید طلا می‌شد. در میدان مسابقه همه به امید رقم زدن بهترین‌ها می‌آیند. هیجان من در این مسابقات بالا بود، زیرا می‌دانستم که چه کاری می‌خواهم انجام دهم. قطعا مرور اتفاقات تاریخی و رکوردشکنی‌ها در ذهن هر ورزشکاری، هیجانات بالایی را برای وی به همراه دارد. مسابقه تیروکمان بازی لحظه‌هاست. وقتی شرایط محیطی، باد و باران هم مداخله می‌کنند به هیچ تیری نمی‌شود اطمینان 100 درصد داشت. با اینکه نمی‌شود پیش‌بینی کرد، اما تلاش من برای جنگیدن و به دست آوردن بهترین‌ها بوده است.
شما اولین بانوی ایرانی با سه طلای پارالمپیک هستید. انتظارات از شما بیشتر شده است؟
من اولین زن ایرانی بودم که اولین طلای کشورش را دریافت کرده است و اکنون هم سومین طلا را برای کشورم به ارمغان آورده‌ام. خوشحالم که این اتفاقات برای دختران کشورم ذره‌ای امیدبخش و روشنگر راهشان باشد. فکر می‌کنم کسی نباید انتظار بالایی از من داشته باشد، زیرا تا امروز تمام تلاش خود را کرده‌ام و بارها پرچم کشورم را با افتخار به اهتزاز در آورده‌ام که این برای خود من بسیار خوشایند است. اما ادامه دادن در این مسیر انتظاری است که خودم از زهرا نعمتی دارم. در واقع نه صرفا به خاطر مدال‌آوری و رکوردشکنی، بلکه برای اینکه الهام‌بخش دختران و زنانی باشم که در هر گوشه‌ای از دنیا برای داشتن زندگی بهتر در تلاش هستند.
شما گفته‌اید که برای پارالمپیک بعدی اجازه مادرم شرط است؟
بله. من گفته‌ام برای تجربه چهارمین پارالمپیک یا حتی حضور در رویدادهای دیگر دوست دارم که حتما رضایت مادرم را داشته باشم. در طول این مدت خانواده من استرس زیادی را متقبل شدند. وظیفه من به عنوان فرزند فراهم کردن آرامش بیشتری برای خانواده بود و دوست ندارم ورزش موجب سلب آرامش خانواده‌ام شود. البته قطعا شیرینی این مدال کمی آرامش از دست رفته را برای عزیزانم جبران کرده است.
باز هم ادامه می‌دهید؟
این که چه تصمیمی در آینده خواهم گرفت، نامشخص است. فعلا در حال استراحت هستم و امیدوارم همچنان بتوانم ادامه دهم زیرا تمام زندگی من بر پایه دستیابی به بهترین‌ها در این ورزش است.
برای مربیگری چه برنامه‌هایی دارید؟
در حال حاضر برای مربیگری هیچ تصمیمی ندارم زیرا به نظر من یکی از سخت‌ترین شغل‌های دنیاست.
چند سالی است ساکن کرمان نیستید. ورزش استان برای قهرمانی‌هایش به زهرا نعمتی نیاز دارد.
برای سکونت قطعا هر ورزشکاری شهر خودش را در اولویت قرار می‌دهد، اما وظیفه اصلی یک ملیپوش حضور در تیم و اردوهای آن است. من هم دوست دارم در کرمان زندگی کنم، اما فکر نمی‌کنم تمرین‌های تیم ملی را بشود به صورت آنلاین برگزار کرد. من تمرین‌های فشرده‌ای دارم و گاهی هر 30روز ماه را در اردو هستم که این موضوع حتی شانس دیدن خانواده‌ام را هم کم می‌کند. برای من هم خیلی سخت و سنگین است، اما تمام ملی‌پوشان تیر و کمان از فشردگی تمرین‌های شبانه‌روزی تیم آگاه هستند. قطعا در کنار خانواده بودن و زندگی با آنها برای من هم راحت تر است، اما تمام این سختی‌ها به همراه تنهایی‌ها فقط به دلیل هدف مشترک المپیک و پارالمپیک بود.
پیام «هرگز تسلیم معلولیت خود نشوید» جزو 10 جمله برتر سال 2014 شد. امسال چه پیامی دارید؟
زنان و دختران ما هرگز رویای خود را فراموش نکنند. با تمرین و سرسختی هر چیزی به دست آوردنی است.
بهترین و تلخ‌ترین خاطره زهرا نعمتی در ورزش؟
بهترین خاطره من پرچمداری کشورم در المپیک ریو بود، زیرا رویای کودکی من به تحقق پیوست. ورزش همیشه درس‌های زیادی برای من داشته است، من یاد گرفته‌ام از تلخی‌ها و شکست‌هایم درس بگیرم که سخت‌ترین آنها جاماندن از رقابت‌ها بود.
افراد خیلی زیادی به من اعتماد داشتند و من را حمایت کردند. خانواده و مربیان همیشه در کنار من بودند. فدراسیون تیر و کمان انصافا با برنامه‌ریزی‌ها و اردوها زحمت خیلی زیادی کشید که اگر این برنامه‌ریزی‌ها نبود قطعا چنین افتخاراتی هم به دست نمی‌آمد. کمیته پارالمپیک نیز حمایت ویژه‌ای از قهرمانان داشتند. نتیجه‌ای که در پارالمپیک گرفتیم حاصل برنامه‌های خوب این کمیته بوده است.
در همینه زمینه :
