زهرا اردشیری
این روزها بانوان در مسند ریاست خوش درخشیدهاند و روزبهروز بر تعداد بانوانی که در عرصههای مدیریتی کشور فعالیت میکنند، اضافه میشود. در این میان حضور بعضی از بانوان و فعالیتهای آنها زمینه را برای اعتماد و حضور بیشتر دیگر بانوان فراهم میکند. یکی از آنها فائزه عبداللهی- رئیس شورای شهر استان گرگان- است. عبداللهی 4دوره در شورای شهر بهعنوان عضو و نایبرئیس حضور داشته است. او در این دوره ریاست شورای این استان را نیز عهدهدار شده است. به بهانه روز شورا سراغ بانویی که ریاست شورای شهر خود را بهعهده دارد، رفتیم. با او از دغدغههایش و نگاهی که مردم استان گرگان به او دارند، صحبت کردیم. گفتوگوی ما با او را بخوانید.
زنان گرگان کلی ذوق کردند
فائزه عبداللهی سالهاست که در سمتهای مختلف مدیریتی در گرگان فعالیت داشته؛ از مدیرکلی اداره بانوان تا نایبرئیسی شورای شهر این شهر. زمانی که اعضای شورا تصمیم گرفتند او را بهعنوان رئیس شورا انتخاب کنند همه استقبال کردند و این موضوع بهخاطر سابقه درخشان کاری او بود. خودش میگوید: «خوشبختانه مدیران استانی با زن بودنم مشکلی نداشتند حتی بسیار استقبال و حمایت کردند. بعد از انتخاب من به ریاست شورا بانوان این استان با ذوق و شوق فراوان از این موضوع استقبال کردند. تبریکهای زیادی برایم فرستادند. این نشان میدهد حضور یک زن بهعنوان مدیر در سمتهای بالا چقدر برای بانوان دلگرمکننده است».
مدیران زن حق اشتباه ندارند
عبداللهی از مشکلات حضور بانوان در سمتهای مدیریتی نیز اینچنین برایمان میگوید: «همینکه واژه زن به میان بیاید یعنی اینکه مشکلات زیادی همراه آن وجود دارد. برای مثال با همه حمایتهایی که این روزها از حضور بانوان میشود اما یک مدیر خانم حق اشتباهکردن ندارد؛ یعنی با اشتباه یک مدیرخانم ممکن است برای مدتها نظرات نسبت به حضور بانوان عوض شود. مدیران مرد میتوانند اشتباه کنند، اشتباهشان قابل بخشش است و زیاد نظرات را بهخود جلب نمیکند اما تا یک مدیر خانم اشتباه میکند همه فکر میکنند نباید کارهای بزرگ را به بانوان سپرد و حضور بانوان بعدی دشوار میشود. به علاوه اینکه در استخدام نیروهای مدیریتی بیشتر به جنسیت توجه میشود تا به توانمندیها؛ هرچند این موضوع در سالهای اخیر تا حدی تعدیل شده است اما همچنان وجود دارد».
زنان، مدیران تیزبینتری هستند
عبداللهی میگوید: «در این دوره شورای شهر شاهد حضور زنان زیادی بودیم. زنان زیادی نامزد انتخابات شده بودند و خیلیها هم نه بهعنوان نامزد بلکه بهعنوان فعال انتخاباتی تلاش میکردند. این تلاشها باعث شد اعتماد بهوجود بیاید و یک زن بتواند ریاست شورا را بهعهده بگیرد. بهنظر من حضور بانوان به چند دلیل در مدیریتهای کلان بسیار اهمیت دارد؛ اول اینکه بانوان در مدیریتهای خود ظرافتهایی را درنظر میگیرند که از چشم مردان پنهان میماند. افزون بر این، خود من علاوه بر وظایفی که بهعنوان یک عضو شورای شهر و رئیس آن برعهده دارم و باید ورای جنسیتم به آنها عمل کنم، فکر میکنم بهعنوان یک زن هم وظیفه و رسالتی جداگانه دارم؛ یعنی باید پیام توانایی را به همجنسهایم برسانم و از طرفی برای برداشتهشدن موانعی که بهخاطر جنسیت سر راهشان است، تلاش کنم».
راه سخت پیشرو برای زنان
عبداللهی تعریف میکند که استقبال مدیران مرد هم از حضور او بینظیر بوده اما گاهی شاهد سنگاندازیهایی هم بوده است. او ادامه میدهد: «بهنظر من حتی اگر مسئولان نمیخواهند از مدیران زن استفاده کنند حداقل مردانی را بهعنوان مدیر انتخاب کنند که کل جامعه را ببینند و تبعیض جنسیتی قائل نشوند». او همچنین اشاره میکند: «وقتی یک زن بهعنوان مدیر انتخاب میشود بهتر است همه بدانند او راه بسیار سختی را پشت سر گذاشته و زحمت زیادی کشیده است».
شورا تعاملی بین مردم و مدیران
عبداللهی خودش نگاه ویژهای به شورا دارد. میگوید: «شورای شهر یک پایگاه مردمی است. ارتباط مستقیم با مردم باید حفظ شود. تفاوت این نهاد با دیگر نهادهای کشور این است که هدف ما از دور هم جمعشدن ارتباط با مردم است. نباید در شوراها روی مردم بسته باشد. رسالت ما شنیدن حرف مردم است. بهنظر من دلیل استقبال مردم از ریاست و عضویت من در شورای شهر همین نگاهم به شورا و ارتباط با مردم بود. راستش برای پذیرفتن ریاست شورا که برای خیلیها اهمیت دارد، بسیار تردید داشتم؛ چراکه بهنظرم کسی باید در شورای شهر بر مسند ریاست بنشیند که کاملا از دغدغه مردم شهرش خبر داشته باشد. مردم و اعضای شورا به من لطف داشتند. بیشترین دغدغه من بانوان و کودکان هستند؛ چراکه اگر ما مادران و کودکان سالم داشته باشیم، قطعا جامعهای سالم هم خواهیم داشت.»
من بداخلاق نیستم
در گفتوگو با عبداللهی از خصوصیات اخلاقی او نیز بهعنوان یک مدیر میپرسیم. بدون مکث پاسخ میدهد: «من بسیار صریحاللهجه هستم و شاید بهخاطر این موضوع تابهحال خیلیها از من دلگیر شده باشند». او ادامه میدهد: «اگر شخص یا مدیری برای انجام کاری به من مراجعه کند و نتوانم آن کار را انجام دهم یا انجام آن در حوزه اختیارات من نباشد بدون مکث به او میگویم نمیتوانم، حتی اگر او از نزدیکان من باشد. این موضوع باعث شده عدهای فکر کنند من مدیر بداخلاقی هستم؛ در صورتی که من فکر میکنم بهتر است اگر کاری در توانمان نیست خیلی راحت بگوییم». او همچنین اشاره میکند: «البته خیلیها از صریــحاللهـجه بودنم خوششان نمیآید و باعث مشکلاتی هم شده است».
یکشنبه 9 اردیبهشت 1397
کد مطلب :
14163
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved