تماشای فیلم روی دیواره یخچال

«حسین چنگی» یکی از بازیگران قدیمی سینما و تلویزیون که 62 سالی می‌شود در محله اصفهانک زندگی می‌کند خاطره‌ای از فیلم دیدن روی دیواره یخچال‌های قدیمی تعریف می‌کند: «به سینما و بازیگری علاقه داشتم. تا فرصتی دست می‌داد در کوچه و خیابان نمایش راه می‌انداختم. در مدرسه ایران نوین در خیابان شهمیرزادی درس خوانده‌ام.

آنجا یک گروه تئاتر داشتیم و از همانجا علاقه‌ام قوت گرفت. پدرم راننده ‌تریلی بود و روی خوشی به علاقه من نشان نمی‌داد. فکر می‌کرد این کارها برای پسرها نان و آب نمی‌شود. اما من گوشم بدهکار نبود. تا اینکه یک دوربین دست دوم سوپرهشت خریدم. از همان وقت دیگر رؤیای بازیگری خواب و خوراک را از من گرفته بود. روی دیواره یخچال در محله اصفهانک یک پارچه سفید می‌انداختم و فیلم پخش می‌کردم. یک فیلم بدون صدا اما برای ما که نمی‌توانستیم در خانه‌هایمان فیلم ببینیم بسیار ارزشمند بود.

بعد از آن با چند نفر از دوستانم با دستگاه‌های قدیمی روی فیلم صدا می‌گذاشتیم. زحمت زیادی داشت اما لذت‌بخش بود. این‌طوری که وقتی بازیگران صحبت می‌کردند ما صداها را ضبط می‌کردیم. این کار شاید چند روز طول می‌کشید. وقتی کار تمام می‌شد بچه‌های محله را به تماشای فیلم دعوت می‌کردیم و با شروع فیلم ضبط صوت را روشن می‌کردیم. این‌طور تصویر با صدا همراه می‌شد. خیلی زود تماشای فیلم در محله ما رونق گرفت. اهالی محله دور هم جمع می‌شدند و از ما می‌خواستند برایشان فیلم پخش کنیم. ما بچه‌ها هم گاهی شیطنت می‌کردیم و می‌گفتیم هر نفر باید یک قران بدهد تا فیلم را پخش کنیم.»