شاید کاراته درالمپیک بعدی هم باشد

آلما سپهر

مربیان بزرگ در میدان‌های بزرگ دیده می‌شوند. شهرام هروی، نه‌تنها با مدال طلای شاگردش، سجاد گنج‌زاده دیده شد که مهارت‌هایش در مربیگری هم، به چشم ورزشی‌ها و غیر ورزشی‌ها آمد. او و کاراته ایران فرصت داشتند که در المپیک توکیو، مدال‌های بیشتری بگیرند، اما اتفاقات ناخواسته این امکان را به آنها نداد. هروی هم مثل جامعه کاراته، افسوس می‌خورد که چرا این رشته ورزشی فقط شانس یک دوره حضور در المپیک را داشت. البته او به همشهری می‌گوید: روزنه امیدی هست؛ اینکه فرانسوی‌ها بخواهند به‌خاطر ورزشکارشان این رشته را در بازی‌های پاریس بگنجانند.

 کاراته قول مدال طلای المپیک را داده بود، اما هفته‌های قبل از شروع بازی‌ها، اتفاقاتی افتاد و این نگرانی وجود داشت که شاید این مسائل روی کار تیم تأثیر بگذارد و مدالی به‌دست نیاید.
مدال طلایی که سجاد گنج‌زاده در المپیک گرفت، کار یک نفر نبود و او نماینده تمام کاراته در المپیک بود. ذبیح الله پورشیب و گنج‌زاده با هم سهمیه المپیک را برای وزن +75کیلوگرم گرفته بودند، اما چون سجاد نفر اول وزن خود و پورشیب نفر دوم وزنش بود، سهمیه به سجاد داده شد. با این حال پورشیب، به‌عنوان کاپیتان تیم ملی کنار سجاد بود و از نظر فنی هرچه داشت در اختیار او گذاشت. یکی از اتفاقات ناگواری که برای تیم افتاد، دوپینگ ناخواسته بهمن عسگری بود. در کمیته ملی المپیک، هر زمان از شانس طلا صحبت می‌شد، اسم عسگری اول می‌آمد، اما او به مشکل برخورد. در این شرایط تمام تمرکز روی سجاد بود و همه تلاش کردیم تا او بتواند نتیجه خوبی بگیرد.

 در دوپینگ عسگری، مدیریت فدراسیون چقدر مقصر بود؟ هنوز خیلی‌ها قبول ندارند که آزمایش دوپینگ او فقط به‌خاطر قرصی که برای درمان ناباروری استفاده می‌کرد، مثبت شده باشد.
واقعیت همانی بود که گفته شد.  وادا بالاترین مرجع در مسئله دوپینگ است. آنها تأیید کردند که دوپینگ او سهوی بوده است. مواد نیروزا، برای بالا بردن قدرت و سرعت مصرف می‌شود، اما دارویی که عسگری استفاده کرده بود، جزو مواد پوشش‌دهنده است و وادا هم پذیرفت که او از داروی دوپینگ استفاده نکرده است، اما چون این دارو در لیست ممنوعه بود، اجازه ندادند به المپیک برود. عسگری سهمیه المپیک را گرفته بود و در مسابقه تدارکاتی تست اش مثبت شد، نیازی نداشت که برای یک مسابقه تدارکاتی دوپینگ کند. در این قضیه، ورزشکار اشتباه کرد و کسی مقصر نبود.

  و اعتراض شما به انتخاب نائب ‌رئیس فدراسیون هم تنش‌زا بود.
بهتر است در این‌باره صحبت نکنیم. تمرکز من بیشتر روی تیم بود و از اینکه امید مهدی‌زاده و بقیه بچه‌ها، نتوانستند سهمیه بگیرند یا از اینکه پورشیب و عسگری نمی‌توانستند به المپیک بروند، افسوس می‌خوردم. سجاد هم یک‌ماه قبل از المپیک، پایش شکست. آسیب‌دیدگی‌اش خوب شده بود که روزهای آخر دستش شکست. او از نظر فنی مشکلی نداشت ولی باید از نظر ذهنی و جسمی، شرایطش برای مسابقه آماده می‌شد. سجاد در شرایط خاصی به مسابقه اعزام شد ولی می‌دانستیم که او می‌تواند مدال طلا بگیرد که گرفت.
  شما می گویید پورشیب به سجاد کمک کرد، ولی در مصاحبه‌هایی که می‌کرد، خیلی راضی به‌نظر نمی‌رسید.
بالاخره او میدان بزرگ المپیک را از دست داده بود و حق داشت ناراحت باشد. این ناراحتی‌ها لحظه‌ای بود. پورشیب می‌خواست بهترین مدال ورزشی‌اش را بگیرد که نشد. اما در عمل نشان داد که کنار تیم است. اردوهای ما 2 روز زودتر و 2 روز دیرتر از تاریخی که اعلام می‌شد، شروع و تمام می‌شد. پورشیب، زودتر از همه می‌آمد و دیرتر از همه می‌رفت.

  با اتفاقاتی که افتاد، ذهن سجاد را چطور برای مسابقه آماده نگه داشتید؟
همین حضور پورشیب در اردو، بار روانی را از روی او برداشت. این دو ورزشکار، ارتباط خوبی با هم دارند و سجاد دوست نداشت المپیک را از دست بدهد، اما به‌خاطر پورشیب بیشتر جنگید تا حتما مدال را بگیرد. ارتباط نزدیک آنها خیلی به سجاد کمک کرد. آنها 2 روح در یک بدن شده بودند.

  درباره اتفاقات فینال، هنوز هم حرف هست. بعضی‌ها روی سنگین بودن ضربه ورزشکار عربستانی تردید دارند.
خدا داور را خیلی دوست داشت که آن اتفاق افتاد و اشتباه سهوی‌اش دیده نشد. ضربه‌ای که کاراته‌کای عربستان زد 3امتیاز نداشت و داور به اشتباه امتیاز داد. ضربات در کاراته تعریف شده است، در بوکس ناک‌اوت کنی، می‌بری ولی در کاراته نباید ضربه از یک حد سنگین‌تر باشد. حتی این ضربه به شکم هم می‌خورد، اخطار داشت. عکس‌ها هست، صورت سجاد دفرمه شده بود.

  در فضای مجازی خیلی با سجاد شوخی کردند، دلخور نشد؟
نه اذیت نشد. او بارها این حریف را برده بود. بهمن عسگری و صالح اباذری هم او را شکست داده بودند. حریف برای ما قابل احترام است. او در مسابقات کاراته وان اتریش هم مقابل حریف رژیم صهیونیستی مبارزه نکرد.

  بحث دیگر این بود که اگر این اتفاق برای عربستان می‌افتاد، ایران راحت قبول نمی‌کرد. البته عربستانی‌ها در فضای مجازی واکنش منفی داشتند.
برخورد خود آنها با ما خوب و دوستانه بود. گفتم ضربه‌ها تعریف شده است و همه این مسئله را در کاراته می‌دانند.
  کار مربیان، در میدان بزرگ خود را نشان می‌دهد. همیشه بیشتر ضعف‌ها دیده می‌شوند اما نگاه‌ها به شما تحسین‌برانگیز بود. حتی آنهایی که تخصصی در کاراته ندارند می گفتند: 2 کارتی که شما در اعتراض به داوری در مبارزه سجاد با ترکیه و کانادا کشیدید او را به فینال رساند. با همین نگاه بود که کمیته ملی المپیک از شما تجلیل کرد.
کمیته با حضور آقای صالحی‌امیری در این دوره، توجه ویژه‌ای به مربیان داشت که امیدوارم این روند ادامه داشته باشد. مربیان همیشه نفر اولی هستند که در شکست دیده می‌شوند و باید پاسخگو باشند، اما در پیروزی کسی آنها را نمی‌بیند. برای من مربی، ورزشکار مثل فرزندم می‌ماند. وقتی سجاد مدال گرفت، انگار دنیا مال من شد. من مسابقه های زیادی را تجربه کرده‌ و شاگردانم مدال‌های زیادی گرفته‌اند، اما مدال المپیک فرق می‌کرد و آن روز، بهترین روز زندگی ام شد. کارت کشیدن‌های من هم، نتیجه ارتباط نزدیکم با سجاد بود. من و شاگردانم کار مشترک انجام می‌دهیم. در کاراته فقط می‌توانی روی ضربات خودت کارت بکشی. وقتی مربی و ورزشکار ارتباط شان نزدیک باشد، از حرکات او متوجه می‌شوی که باید کارت بکشی یا نه. ما ارتباط حسی قوی داریم که البته داور نباید متوجه این ارتباط شود.

  و افسوس می‌خورید که کاراته فقط یک دوره در المپیک بود.
بله. جای افسوس دارد، ولی امیدواریم که این حضور ادامه داشته باشد. کاراته‌کای فرانسوی که در المپیک مدال گرفت، چندی پیش با رئیس‌جمهورشان دیدار داشت. رئیس‌جمهور گفته بود چه چیزی می‌خواهی و او هم تقاضا کرده است کاراته در المپیک باشد. دوره بعد المپیک در پاریس است. باخ (رئیس کمیته بین‌المللی المپیک) سفری به فرانسه دارد و قرار است رئیس‌جمهور فرانسه با او رایزنی کند. روزنه امیدی وجود دارد که حداقل یک دوره دیگر کاراته در المپیک  باشد.

  درباره کاراته زنان هم صحبت کنید. نظر بعضی‌ها این بود که اگر آقای هروی آنها را کوچ می‌کرد، حتما روی سکو می‌رفتند.
درباره کوچ صحبت نمی‌کنم، چون بعضی‌ از اظهارنظرها تعجب‌برانگیز است. فقط می‌توانم بگویم تیم زنان شایستگی گرفتن 2 مدال را داشتند. حمیده عباسعلی، ورزشکار بزرگی است و دیدید که حریف مصری که حمیده او راشکست داده بود، مدال طلا گرفت. بعضی اوقات‌ اتفاقاتی در ورزش می‌افتد که فقط می‌توانی برایشان افسوس بخوری. حمیده پایش را جراحی کرده است و دوباره با قدرت برمی‌گردد.