پیرمردسالاری
آیا آزادسازی ورود بازیکنان خارجی در فوتبال ایران عملی است؟
آریا رهنورد| فدراسیون فوتبال خبر لغو ممنوعیت ورود خارجیها به لیگ برتر را آنچنان در بوق و کرنا کرد که انگار قرار است سالهای پایانی دوران فوتبال مسی و رونالدو در این لیگ رقم بخورد. درباره تأثیر این «لغو» همین بس که تا امروز حتی یک باشگاه ایرانی هم در این پنجره نقل و انتقالات، بازیکن خارجی جدید به خدمت نگرفته است. جالب اینکه در هفتههای گذشته، نامهایی مثل سباستین جووینکو و ماریو مانژوکیچ در اطراف باشگاههای استقلال و پرسپولیس به گوش میرسید. جووینکو که بیشتر به یک شوخی بزرگ شباهت داشت. استقلالیها اگر چنین پولهایی داشتند، حتما مهدی قائدی را حفظ میکردند و اجازه نمیدادند این فوتبالیست در اوج، تیمشان را ترک کند. مانژوکیچ که بعد از لینک شدن به لیگ برتر ایران، تصمیم گرفت کلا قید فوتبال بازی کردن را بزند و به سراغ بازنشستگی برود. در چنین شرایطی، طبیعتا نباید انتظار داشت سرخابیها در فصل نقل و انتقالات به جز چند خارجی نامآشنا که همین حالا هم در فوتبال ایران فعال هستند، گزینههای خارجی دیگری داشته باشند.
مهرههایی که دیگر کمکم باید دست نوهها را بگیرند و به پارک بروند، حالا در فوتبال ایران مردان خبرساز نقل و انتقالات هستند. شیمبا و کیروش استنلی که روی هم از 70 سالگی هم عبور کردهاند، در این پنجره دائما در کانون توجه قرار داشتهاند. شاید دنبال کردن شرایط شیمبا در استقلال کمی توجیه داشته باشد چرا که این مهاجم حداقل در فرم خوبی است. تلاش پرسپولیسیها برای خرید کیروش استنلی اما حقیقتا عجیب بهنظر میرسد: مهاجم مسنی که در سپاهان هم به نیمکت دوخته شده و معمولا تنها در تیم مربیانی میدرخشد که جز سانتر کردن، نقشه فنی دیگری در ذهن ندارند. جالب اینکه شیمبا درنهایت قراردادش را با فولاد تمدید کرده و مذاکرات پرسپولیس با کیروش استنلی هم به جایی نرسیده است. با این سلیقه فنی و این توان مالی، احتمالا آدریانو آلوز و دنی اولروم گزینههای بعدی 2 باشگاه خواهند بود.
باشگاههای ایرانی قبل از فکر کردن به جذب ستارههای خارجی، کارهای بهمراتب مهمتری دارند. آنها آنقدر در پرونده شکایت خارجیها شکست خوردهاند که دیگر جرأت نمیکنند به سراغ ستارههای گرانقیمت بروند. این اتفاق تنها مختص پرسپولیس و استقلال نیست. تراکتور که تا همین چندماه قبل به خریدهای نجومی شهرت داشت، حالا ورشکسته شده و در آستانه انحلال کامل قرار گرفته و حتی باشگاههایی مثل سپاهان، فولاد و گلگهر سیرجان که شرایط مالی نسبتا خوبی دارند هم فعلا به جذب خارجیها روی خوش نشان ندادهاند. حالا دیگر فرقی نمیکند خرید مهرههای غیرایرانی در لیگ برتر ممنوع باشد یا فدراسیون آن را آزاد اعلام کند چرا که در این شرایط بغرنج مالی، حتی نمیتوان در دوردستترین رویاها به چنین خریدهایی امیدوار بود.
فهرست لاغر خرید باشگاههای ایرانی در این فصل نقل و انتقالات، شرایط امروز فوتبال ایران را به راحتی آشکار میکند. حالا اصلا مهم نیست که خرید خارجیها ممنوع باشد یا نه، مهم این است که باشگاهها اصلا قدرت مالی لازم برای این کار را ندارند و اگر هم داشته باشند، سلیقه چندانی در خرید به خرج نمیدهند. هر وقت کمی دلار تعدیل شد، هر وقت باشگاههای داخلی به درآمد واقعی رسیدند و زیانده نبودند و هر زمانی که مدیران توانستند فوتبالیست را از پرنده فروش تشخیص بدهند، ستارههای خارجی هم به فوتبال ایران وارد میشوند. تا آن روز اما، باید تماشاگر انتقال 18 میلیون یورویی یک ستاره خارجی به باشگاهی مثل الهلال عربستان باشیم.