باور نکنید

قبلا شرایط فصل نقل‌وانتقالات در فوتبال ایران طوری بود که عمده بار بازارگرمی برای بازیکنان و مربیان را مطبوعات و رسانه‌های نوشتاری بر دوش می‌کشیدند. یعنی اگر یک هفته‌نامه یا روزنامه مهم چیزی در مورد یک بازیکن می‌نوشت، این مسئله به‌طور جدی روی سرنوشت او تأثیر داشت. اگر خوب می‌نوشتند، 4 تا باشگاه می‌افتادند دنبال بازیکن، اگر هم بد می‌نوشتند، بازار برای او خراب می‌شد. خیلی مواقع گزارش‌ها صرفا بر پایه صداقت استوار بود، اما گاهی هم پیش می‌آمد که رسانه‌ها شیطنت کنند یا آلوده شوند.
حالا اما ورق به‌طور کامل برگشته است. در دوران ترکتازی رسانه‌های فردی، در روزگاری که هر بازیکن بنجلی برای خودش یک صفحه چندده یا چندصدهزار نفری دارد، طبیعتا این خود دوستان هستند که صحنه را به نفع خودشان می‌چرخانند. این روزها اینستاگرام در فوتبال ایران حسابی مهم شده و خیلی از مطالبی که آنجا می‌بینیم، صرفا بخشی از یک بازی است. بنابراین حواس‌تان باشد که هر چیزی را زود و ساده باور نکنید و آب به آسیاب فرصت‌طلبان نریزید.
اگر دیدید بازیکنی وسط مذاکره برای تمدید قرارداد پست خداحافظی منتشر می‌کند، یک درصد احتمال بدهید دنبال بازارگرمی است و می‌خواهد فشار را بر باشگاه بیشتر کند. پس پیش از آنکه جوگیر شوید و آه و ناله راه بیندازید، کمی تامل به خرج بدهید. مدیر فعلی اگر زیر بار افزایش بی‌رویه رقم قراردادها برود، گرفتاری‌اش مال مدیر بعدی و همین هوادارانی است که امروز بی‌تابی می‌کنند. در همین راستا اگر دیدید شایعه حضور فلان بازیکن در فلان تیم پولدار صنعتی منتشر شد یا گفتند طرف از قطر و اتریش و سنگاپور و کامبوج پیشنهاد دارد یا حتی همبازی‌اش برای او استوری گذاشت که «هر جا می‌روی موفق باشی»، زیاد جدی نگیرید. خیلی از اینها الکی است، آبکی است، هزینه‌اش قبلا پرداخت شده و با هر لایک و کامنت شما، دوستان بیشتر به هدف‌شان نزدیک می‌شوند. تجربه نقل‌وانتقالاتی نشان می‌دهد رفتنی آخرش می‌رود، ماندنی آخرش می‌ماند و آمدنی هم آخرش می‌آید. این فشارها فقط بازار را خراب می‌کند.