چرا مردم فکری را باور نمی‌کنند؟
سیل حملات سرمربی سابق استقلال به فرهاد مجیدی، با همدلی هواداران همراه نمی‌شود
بهروز رسایلی| تقریبا هر روز و هر روز شاهد اظهارات تند محمود فکری علیه کادرفنی فعلی استقلال هستیم. این رویه مخصوصا از زمانی تشدید شده که آبی‌ها بازی فینال جام حذفی را به فولاد باختند و دستشان از کسب جام کوتاه ماند. به‌نظر می‌رسد این شرایط فرصت مناسبی را برای فکری فراهم آورده تا علیه فرهاد مجیدی موضع بگیرد. او بارها، آشکار و ضمنی، مستقیم و غیرمستقیم مجیدی را به تحریک بازیکنان استقلال در زمان سرمربیگری خودش متهم کرده و گفته فرهاد باعث شد تیمش به هم بریزد.
از نظر فکری زمین استقلال «غصبی» است و چیزی در آن نمی‌روید. با این حال حتی زمانی که مجیدی فینال را باخت و در موضع ضعف قرار گرفت هم هواداران استقلال چندان از اظهارات فکری استقبال نکردند. در حقیقت محمود در این مدت هرگز با همدلی قابل توجهی از سوی استقلالی‌ها مواجه نشده و حتی آنهایی که به مجیدی انتقاد دارند هم مواضع فکری را نمی‌پسندند؛ اما واقعا چرا اینطور است؟
باخت سه‌جانبه فکری
مسئله اینجاست که از دوران حضور محمود فکری روی نیمکت استقلال خیلی فاصله نگرفته‌ایم. افکار عمومی معمولا حافظه ضعیفی دارند، اما نه آنقدر که به این سرعت همه‌‌چیز را از یاد ببرند. فکری در استقلال عملکردی داشت که از 3 جهت زیر سؤال بود. او در نتیجه‌گیری موفق عمل نکرد. خودش البته می‌گوید فاصله 6امتیازی تیم او با پرسپولیس در دوران مجیدی به 11امتیاز افزایش پیدا کرد، اما این اتفاق صرفا به‌خاطر جهش نتایج سرخپوشان در نیم‌فصل دوم رخ داده است. در غیر این صورت مجیدی بدتر از فکری نتیجه نگرفت. از سوی دیگر تیم فکری در ارائه بازی زیبا هم چندان موفق نبود. شاید 2 شاهد خوب برای این ادعا وجود داشته باشد؛ اولی داربی رفت لیگ بیستم که استقلال با خوش‌شانسی فراوان از یک شکست پرگل گریخت و 2-2 مساوی کرد، دومی هم بازی با سپاهان. شکست استقلال در این مسابقه با چنان نمایش ضعیفی همراه شد که فکری (درست یا غلط) تصور می‌کند گروهی از بازیکنان در نقش‌جهان علیه او کم‌کاری کرده‌اند. خب طبیعتا مردم این بازی‌های بد را یادشان هست و کاری هم به مسائل دیگر ندارند. باخت سوم فکری روی نیمکت استقلال هم از نظر انضباطی بود. هواداران به یاد دارند که در دوران حضور این مربی، هر بازیکنی هر کاری دلش می‌خواست انجام می‌داد و جایگاهش به خطر نمی‌افتاد. طبیعتا چنین روشی برای اداره یک تیم بزرگ مناسب نیست و کسی که خالق آن دوران بوده نمی‌تواند در موضع انتقاد از دیگران قرار بگیرد.
مقایسه با شفر
از سوی دیگر گروهی از هواداران استقلال مصاحبه‌های تند فکری را با رفتار محترمانه وینفرد شفر مقایسه می‌کنند. سرمربی آلمانی هم در هفته‌های پایانی لیگ هجدهم جای خودش را به مجیدی داد و ازقضا او هم دل خوشی از فرهاد ندارد، اما به‌خاطر دل هواداران هم که شده حرفی نمی‌زند و تازه با پست حمایتی، از استقلالی‌ها دلجویی می‌کند. اگر رفتار یک خارجی اینطور است، مسلما رویکرد محمود فکری باید بسیار همدلانه‌تر باشد که نیست. مجموعه این مسائل باعث شده حتی تندروترین منتقدان مجیدی هم کنار فکری قرار نگیرند.
