عرض شناور
جراحی فرهنگ پلاستیک
رضا رفیع|طنزپرداز و مجری تلویزیون:
ببینید کی دارم عرض می‌کنم؛ اگر نصف همین توجهی که بعضی از ما ملت به جراحی پلاستیک برای زیباترشدن«خود»مان داریم، به فرهنگ پلاستیک اختصاص می‌دادیم، الان با محیط‌زیست زیباتری مواجه بودیم و مثل باباطاهرمرحوم، می‌زدیم زیرهرچه آواز که:
به هرجا بنگرم؛کوه و در و دشت
نشان از قامت رعنا تو وینم!
اگر این فرهنگ رعایت می‌شد، به کوه و در و دشت و دریا که نگاه می‌کردیم، فقط قامت زیبای طبیعت بی‌نظیر خدا را می‌دیدیم؛ نه ظروف پلاستیکی یک‌بار مصرف و بطری نوشابه و سرنگ آمپول تزریق‌شده و نایلون چیپس و چیتوز خورده شده و جعبه اسمارتیز بلعیده شده و دسته چتر استفاده شده و دندان مصنوعی عمه لیلای فوت شده و امثال این اضافات و خزعبلات صادره شده را. بیخود نیست که می‌گویند تولید 5.1میلیون تن پلاستیک در جهان در سال1950 به 200میلیون تن در سال2002 رسیده است. حالا هم که 2018 است و لابد چند میلیون تن دیگر به مبلغ اضافه شده که اگر کسی از کره مریخ به زمین آمد، خیال نکند که زمینی‌ها پیشرفت نکرده‌اند.
اگر به موازات افاضات خود، مواظب اضافات خود هم بودیم، از خشکی ما این قدر آت و آشغال جورواجور حل نشدنی، سر از دریا و اقیانوس درنمی‌آورد که دمپایی همسایه سفرکرده به کیش ما را از شکم نهنگ خلیج همیشه فارس در آورند که دچار دردمعده شده و جهت معالجه به ساحل مراجعه کرده است.
نهنگ آن به که با دریا ستیزد
به شرطی که از آن چیزی نخیزد!
چه چیزی بدتراز این آشغالی
که ملت توی اقیانوس ریزد؟
اگر شما اطلاع دقیق داشتید که برای بازگشتن یک کیسه نایلون به آغوش طبیعت - که یعنی دوباره جزئی از آن شود - حدود 1000سال وقت لازم است که نه من و شما در دنیا هستیم، نه نوه‌های ما؛ آن وقت شاید به این راحتی کیسه نایلونی میوه‌ها و تخمه‌هایتان را از داخل ماشین مدل بالای خود به سمت جاده و بیابان‌های اطراف آن پرت نمی‌کردید. آن‌هم درحالی‌که داخل ماشین، دارید راجع به مهم‌ترین مسائل منطقه و جهان صحبت می‌کنید و موضع می‌گیرید. سابق براین، روز 21تیر را به‌عنوان «روز خرید بدون کیسه نایلونی» نامگذاری کرده بودند که الان نمی‌دانم کماکان سرجاش هست یا که برش داشتند؟
در تأیید همین عرایض ما، چند سال پیش، مدیر وقت سازمان تحقیق درباره زباله‌های پلاستیکی، اعلام کرده بود که زباله‌های پلاستیکی به‌راحتی حیوانات دریایی را آلوده و مسموم می‌کنند؛ زیرا آنها این مواد را به اشتباه جای غذا می‌گیرند و مصرف می‌کنند. در معده برخی از این حیوانات، مقادیر زیادی پلاستیک دیده شده و این زباله‌ها هرسال بیش از یک میلیون مرغ دریایی و یکصدهزار پستاندار را می‌کشد.
بسته پیشنهادی پلاستیکی: این مدیریت سازمان تحقیق درباره زباله‌های پلاستیکی، باید شغل جدید و سختی بوده باشد؛ فلذا ما نیز در کنار ایشان و این سازمان قرار می‌گیریم تا حالا که زمین گرفتار اپیدمی پلاستیک شده، ما نیز به سهم خود، راهکارهایی عرضه کنیم:
1- حذف تدریجی پلاستیک: تا جایی که امکان دارد، پلاستیک را از زندگی‌مان خارج کنیم. مثلا مثل سابق میوه‌ها و سایرخوراکی‌های خود را داخل کیسه‌های کاغذی بریزیم. البته اینجوری باز ممکن است نسل درخت‌ها بر بیفتد، که خب برای این معضل هم خدمت خواهیم رسید و راهکار خواهیم داد. نه که تا الان بساز و بفروش‌ها و برج سازها، همینطوری خودجوش، فاتحه بسیاری از درختان را نخوانده‌اند. الکی مثلا ما اطلاعی نداریم!
2- روز جمع‌آوری پلاستیک: در جمع‌آوری دیش‌های ماهواره که خوب عمل کردیم و جواب هم داد؛ درخصوص جمع‌آوری انواع پلاستیک‌های مضر و بی‌مصرف هم یک روزی را اعلام کنیم تا در آن روز مثلا هرکس یک کیسه پلاستیک بلامصرف آورد تحویل مسئولان داد یا یارانه‌اش دوبرابر بشود یا که یک چیزی بالاخره جایزه بگیرد که دست خالی برنگردد و تشویق شود برود بازهم پلاستیک جمع کند.
3- جریمه پلاستیک اندازان: با استفاده از دوربین‌های سطح جاده و خیابان‌ها، شهروندان عزیز را به‌شدت زیرنظر داشته باشیم تا هرکس بی‌ملاحظگی کرد و یک چیز پلاستیکی انداخت وسط خیابان یا بیابان، بلافاصله دوربین‌ها عکس وی را بگیرند و بفرستند در خانه‌اش‌تا آبرویش پیش زن و بچه و در و همسایه برود و من‌بعد به او به چشم یک آشغال‌ساز و زباله‌انداز بی‌فرهنگ نگاه کنند؛ یعنی چپ چپ!
4- دلواپسی پلاستیکی: گروه‌های مختلف اجتماعی که دغدغه حال و آینده و عاقبت به خیر شدن مردم جامعه را دارند؛ خیلی خودجوش وارد گود عمل شوند و روز روشن به‌شدت نسبت به کثیف شدن زمین، اظهار نگرانی و دلواپسی کنند. مگر بهداشت و نظافت، نشانه ایمان و یک ارزش نیست؟ پس تا کی نگران و دلواپس برخی بی‌ایمانی‌ها و کمرنگ بودن بعضی ارزش‌های این مدلی نباشیم؟.... با شمایم.... نه خیر؛ با خود شما!...(ناقلا همچین حواسش را به چپ و راستش معطوف می‌کند که انگار نه انگار مخاطب حرف‌ها و عرایض معقول ماست)!
