تبادل اطلاعات بین فیلمسازان داخلی و خارجی مهم است

مهدی گنجی، کارگردان مستندهای «پازلی‌ها» و «من می‌خوام شاه بشم» در گفت‌و‌گو با سایت هنر و تجربه درباره مستندهای جشنواره فجر گفت: «جشنواره فجر مثل خیلی از جشنواره‌های جهانی دیگر در آیین‌نامه‌اش این محدودیت را ندارد که فیلم‌ها قبل از حضور در این جشنواره در جای دیگری نمایش داده نشده باشند، برای همین فکر می‌کنم جشنواره می‌توانست از فیلم‌های موفق ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ استفاده کند و فیلم‌های بهتری را به نمایش بگذارد. البته مناسبات جهانی و روابط حاکم میان کشورها هم در حضور فیلم‌ها در جشنواره تأثیرگذار است. ولی نهایتا تا جایی که من دیدم، فیلم‎هایی که هم‌اکنون در جشنواره هستند بد نبوده و بعضی از آنها جذابیت‌های خودشان را دارند ولی مستندهایی هم نیستند که در سال‌های ۲۰۱۶ یا ۲۰۱۷ خیلی در دنیا مطرح شده باشند.»

او درباره تأثیر این مستندها بر مخاطبان عام سینما گفت: «البته همه فیلم‌های مستندی که هم‌اکنون در جشنواره حضور دارند خارجی نیستند و ما در بخش مستند 4اثر ایرانی نیز داریم. مخاطبی که غیرسینمایی است و به‌عنوان مخاطب عام به تماشای فیلم می‌نشیند، از دیدن این فیلم‌ها لذت می‌برد و آگاهی‌اش بیشتر می‌شود اما همان‎طور که در همه جشنواره‌های دنیا کارکرد آموزشی هم مورد توجه است، ما نیز باید در جشنواره فیلم فجر این نکته را درنظر داشته باشیم. تبادل اطلاعات بین فیلمساز مقیم یک کشور و فیلمسازانی که از سایر کشورها در آن جشنواره حضور دارند، نکته قابل توجهی است.»

مستندساز جوان و موفق این سال‌ها در بخش دیگر صحبت‌هایش به مشکلات سینمای مستند ایران اشاره کرد: «یکی از مشکلات سینمای مستند ما این است که از زبان‌های جدید یا رویکردهای تازه که در سینمای مستند وجود دارد استفاده نمی‌کنیم و بسیاری از فیلمسازان مدام سراغ سبک‌های تکراری در سینمای مستند می‌روند. مطمئنا دیدن مستندهای خارجی به مستندسازان داخلی ما کمک می‌کند که بیشتر با سبک‌های جدید که در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد آشنا شوند و امثال من که کارمان ساختن فیلم است، وقتی این فیلم‌ها را می‌بینیم، با روش‌ها و شیوه‌های جدید مستندسازی در دنیا آشنا خواهیم شد. این کارکرد مهمی است. امیدوارم خود مستندسازان و اهالی سینما از دیدن این فیلم‌ها استقبال کنند و به تماشای آن بنشینند.»

او درباره کیفیت مستندهای ایرانی در مقابل مستندهای خارجی که در حال اکران در جشنواره جهانی هستند توضیح داد: «شاید اگر بخواهیم از این منظر فیلم‌ها را با هم مقایسه کنیم، مجبور شویم به شکل موردی فیلم‌ها را بررسی کنیم. اما در کل به‌نظرم نمی‌شود گفت که این فیلم‌ها با هم تفاوت فاحشی دارند. وقتی در یک جشنواره از کشورهای مختلف فیلم انتخاب می‌شود، تنوع و رنگارنگی این فیلم‌ها چه در موضوع و چه در فرم قطعا بیشتر از این است که شما بخواهید چند فیلم را از یک کشور انتخاب کنید. بنابراین دیدن این فیلم‌ها که از سراسر دنیا انتخاب شده و در یک مجموعه به نمایش گذاشته شده، اتفاق مثبتی است. حتی اگر فیلم‎‌ها خیلی خوب نباشند باز هم چیزی در آن وجود دارد که به فیلمساز کمک خواهد کرد تا برای ساخت فیلم خودش تغییراتی در ذهنش بدهد یا از یک فرم تازه استفاده کند.»