یکشنبه سیاه

روز سوم بازی‌های المپیک توکیو، روز مهمی برای تکواندوی ایران بود؛ مبارزه‌ای که از هفته‌ها پیش منتظرش بودیم، ساعتی آغاز شد که بخش زیادی از مردم ایران خواب بودند. وقتی روز شروع شد، فیلم مسابقه آنها را دیدیم که از اول تا آخرش غم سنگینی می‌کرد. 2 دختر ایران در این مسابقه بودند؛ دختری دور از وطن که روزگاری برایمان درخشیده بود و تاریخ ورزش‌مان را پربارتر کرده بود و دختر دوم که به‌تازگی ستاره‌ تکواندوی ایران شده بود.
مبارزه کیمیا علیزاده و ناهید کیانی از روزی برایمان مهم شد که IOC کیمیا را در لیست تیم پناهندگان قرار داد. او هم‌وزن‌ کیانی بود و این احتمال وجود داشت که آنها در توکیو در یک جدول قرار بگیرند اما وقتی جدول رنکینگ‌ها منتشر شد، رویارویی آنها در دور اول قطعی شد. دیروز مبارزه وزن منهای 57کیلوگرم زنان را 2 دوست قدیمی برگزار کردند. برخلاف خبرهایی که می‌گفتند کیمیا بعد از مهاجرت از ایران از مسابقه به دور بوده و آماده نیست، اما او آماده‌ بود درحدی که توانست کیانی را 18بر9 شکست بدهد. برخورد 2دوست قدیمی گرچه تنشی نداشت، اما آنطور که انتظار می‌رفت، دوستانه نبود. کیانی محترمانه و رسمی با دوست سابقش رفتار کرد. بعد از مسابقه، دستان کیمیا دور ناهید حلقه زد اما انگار ناهید می‌ترسید به او نزدیک شود. به‌نظر می‌رسید آنها تلاش می‌کنند تا احساساتشان را کنترل کنند. نه خود کیمیا و نه مربیان تیم پناهجویان بعد از پیروزی خوشحالی نکردند و اثری از شادی در چهره‌شان دیده نمی‌شد.
کیمیا بعد از پیروزی به‌سمت مربی سابقش هم رفت و او را در آغوش کشید، مهرو کمرانی هم با چند ضربه‌ای که به شانه کیمیا زد، محبت او را تلافی کرد. کمرانی اعتراف کرده که دیروز، روز سخت او بوده است: «نمی‌توانم توصیف کنم که بر من چه گذشت. کیمیا از کودکی شاگرد من بود و ناهید کیانی هم با سختی فراوان و بعد از بردن قهرمان جهان توانسته بود سهمیه المپیک را بگیرد. این دو با هم دوست بودند و ناهید به‌واسطه اینکه کیمیا کاپیتان تیم بوده، به او احترام می‌گذاشت. حتما این مسابقه برای کیمیا هم سخت بود. به‌خوبی می‌توانستیم این موضوع را از چهره کیمیا حس کنیم. او بنا به‌دلایلی تصمیم گرفت از ایران مهاجرت کند و حتما خودش نمی‌خواسته که بعضی از اتفاق‌ها بیفتد.»
رودررو‌شدن کیمیا و ناهید را خیلی‌ها خواست IOC دانسته‌اند و بعضی‌ها هم این نظریه را توهم توطئه می‌دانند. کمرانی با گروه اول هم‌نظر است: «همه ما اینجا هستیم تا فارغ از سیاست، از ورزش لذت ببریم اما به‌نظر می‌رسد برای مسئولان ورزش دنیا خیلی هم سیاست از ورزش جدا نیست. نمی‌توانم صد‌درصد بگویم اما فکر می‌کنم کمیته بین‌المللی المپیک می‌خواست که حتما این دیدار برگزار شود.» تکواندوکار شیلیایی به‌علت کرونا از المپیک کنار رفت اما با دعوت از یک تکواندوکار دیگر، باز هم جدول 17نفره شد تا کیمیا و ناهید با هم روبه‌رو شوند.

   رکوردی که کیمیا نزد
کیمیا در دور دوم جید لوئیس جونز، تکواندوکار بریتانیایی و صاحب مدال‌های طلای لندن و ریو را 16 بر 12 شکست داد. علاوه بر پیروزی بزرگی که خود کیمیا به‌دست آورد، ناهید هم امیدوار شد که می‌تواند در گروه بازنده‌ها به مسابقات ادامه بدهد. مبارزه سوم را هم کیمیا 9 بر 8 از تکواندوکار چینی برد اما با شکست 10 بر 3 مقابل تاتیانا از روسیه، کیانی از دور مسابقات حذف شد. کیمیا علیزاده هر‌چند نتوانست به فینال صعود کند، اما مثل بازی‌های المپیک ریو این شانس را داشت که مدال برنز بگیرد. اگر این اتفاق می‌افتاد او نخستین زن ایرانی می‌شد که به 2مدال در تاریخ المپیک می‌رسید؛ رکوردی که رسیدن به آن کار سختی می‌شد. ضمن اینکه می‌توانست تیم پناهندگان را هم در توکیو صاحب مدال کند. اما او ناکام بود. کیمیا در مقابل تکواندوکار ترکیه تور ایلگان 8بر6 شکست خورد. اشک‌های کیمیا در میسکدزون تلخ بود. او که روی صورتش حوله پیچیده بود، هیچ حرفی نزد. نکته مهم این مبارزه حضور پرتعداد رسانه‌ها بود. برای آنها نتیجه کار یک پناهجوی ایرانی مهم بود.

   واکنش‌ها به  پخش زنده
در جریان گزارش مبارزه کیمیا علیزاده و ناهید کیانی، بیژن خراسانی گزارشگر سعی کرد نامی از کیمیا نبرد. بهزاد کاویانی، مجری برنامه هم نقدهایی به کیمیا داشت و گفت بدترین اتفاق برای هر کسی نداشتن کشور و پشت‌کردن به ملت است. توتونچی، مجری شبکه ورزش هم که خودش یک پای ثابت حاشیه‌هاست، روی آنتن برنامه زنده مدعی شد کیمیا علیزاده با مالیات مردم ایران به اینجا رسیده و از تصمیم او برای مهاجرت به تندی انتقاد کرد. این برخوردها اصلا به مذاق گروهی از مردم و کاربران شبکه‌های اجتماعی خوش نیامد. اگر شب قبل از مسابقه‌ عده‌ای طرفدار کیمیا بودند و عده‌ای طرفدار ناهید، بعد از این اظهارنظرها ، اختلافات تشدید شد و در فضای مجازی علیه تلویزیون موضع گرفتند. مجید افلاکی، از پیشکسوتان تکواندو به همشهری می‌گوید:‌ «چرا  مجریان پخش ورزشی اسم کیمیا علیزاده را نیاورد؟ مگر او دینش را به ورزش ایران ادا نکرده است؟ وقتی در ریو کاروان ایران به گل نشسته بود، تنها مانوری که مسئولان ورزش ایران توانستند بدهند با مدال برنز کیمیا بود. چرا اسم او را نمی‌آورید، مگر او ایرانی نیست؟»

    موقع خداحافظی پولادگر رسید؟
تکواندوی ایران که از المپیک سیدنی تا به امروز یکی از شانس‌های اصلی مدال بود، این‌بار بازنده بزرگ بود و حتی یک مدال هم به‌دست نیاورد. دیروز شکست‌های تکواندو به پای محمد پولادگر نوشته شد؛ مردی که 21سال از مدیریت او در تکواندو می‌‌گذرد و گفته می‌شود حالا دیگر وقت خداحافظی اوست. منتقدان می‌‌گویند او باید در بازی‌های ریو استعفا می‌داد؛ جایی که پسران تیم نتوانستند مدال بگیرند اما مدال کیمیا ناجی‌اش شد. افلاکی می‌گوید: «پولادگر مدیر قابل و بسیار کاربلد‌ است اما زمانی به این مدیر می‌توانم بگویم قابل که هم عاشق باشد و هم اطرافیانش کاربلد، اما اینطور نیست. نمونه‌ کوچک همین افرادی که در تیم ملی هستند. از مدیر تیم‌های ملی گرفته تا سرمربی. این افراد چندبار باید امتحان پس بدهند؟ برای مدیریت پولادگر هزینه شده است و او کرسی‌های جهانی دارد اما از طرفی تکواندو هم به پوست‌اندازی نیاز دارد.»

    ناهید کیانی: کسی حواسش به من نبود
اما ناهید کیانی، بازنده مسابقه بزرگ و پرحاشیه دیروز می‌گوید اتفاقاتی که قبل از مسابقه افتاد، ذهن او را به‌هم‌ریخته است: «اتفاقاتی که در یکی دو روز قبل از مسابقه افتاد، اذیتم کرد. البته من ارتباطم را با فضای مجازی قطع کرده بودم اما به گوشم می‌رسید که چه جوی برای این مسابقه راه افتاده است. در این شرایط انگار کسی حواسش به من نبود. از نظر بدنی خیلی خوب بودم و تمرینات فوق‌العاده‌ای پشت سر گذاشته بودم اما امروز شرایطی رقم خورد که کارم سخت شد.»