دلجویی انگلیسی

سامان رضایی

 فوتبال 90دقیقه است. خیلی بخواهد تماشاچی‌ها را جان به لب کند و چندتایی را سکته دهد در دو وقت اضافه و چند سوت برای زدن ضربات پنالتی کار را تمام می‌کند. مخاطبان مستطیل سبز اما برای روشن شدن تکلیف فینال یورو2020، 90دقیقه که هیچ، نزدیک به یک سال صبر کردند. برگزار شدن یورو2020در سال2021 به‌دلیل شیوع کرونا نخستین‌ شگفتی این جام نبود. اگر از تلویزیون ایران فینال را تماشا می‌کردید حتما متوجه یک شگفتی بزرگ دیگر هم شده‌اید. اینکه بعد از گل حساس بونوچی برای ایتالیا در دقیقه 66کارگردان تلویزیونی پخش ایران ترجیح داد صحنه‌هایی از لب و لوچه آویزان تماشاچی‌های آبی پوش این تیم را پخش کند که به‌طور حتم مربوط به زمان گل خوردن آنها در اوایل بازی بود. بگذریم. پس از غرش نیمه‌تمام سه‌شیر‌ها (تیم ملی فوتبال انگلستان) و کتک خوردن تماشاچی‌های ایتالیا، بسیاری خشونت مثال‌زدنی طرفدارهای تیم انگلستان را در بوق و کرنا کردند که البته پر بیراه هم نبود. اما نیمه پر لیوان این بود که همین طرفدار‌های دو آتشه‌ای که به خشونت مشهورند نوع خاصی از تعصب را به نمایش گذاشتند. در این نوع خاص هر تیم و طرفدارهای خارجی آن به نوعی اجنبی قلمداد شده و حق تعرض و توهین به تیم آنها را ندارند. حال آنکه همین طرفدارها، تیم شکست‌خورده خود را با آغوش باز پذیرفتند و تیتر روزنامه‌های این کشور هم مملو از واژه‌های رنگ‌آمیزی شده با افتخار به داشتن چنین تیمی بود. جدال در ومبلی درسی برای طرفدار‌ها و تیم‌های ملی جهان داشت اینکه بعد از شکست به جای دراز کردن انگشت اتهام به سمت این و آن که معمولا همگی‌شان خودی هستند تمام انگشت‌ها را جمع کرده و برای شروع تمرین‌ مشتی آهنین تشکیل بدهید. کاری که تیم انگلستان تا یک هفته دیگر با آغاز تمرینات بدون حاشیه‌اش آن‌را شروع می‌کند. شیر‌های غران به‌طور حتم باز هم به مستطیل سبز بازخواهند گشت.