ژنرالی که به باخت خو گرفت

زمانی یکی از فوت‌وفن‌های مربیگری امیر قلعه‌نویی این بود که در میدان‌های بزرگ و حساس شکست نمی‌خورد. یعنی بلد بود بازی‌های حیاتی را هر طور شده به سود خودش و تیمش در بیاورد. تا مدت‌ها یکی از اسباب تفاخر هواداران ژنرال این بود که او هرگز به پرسپولیس نمی‌بازد، اما حالا خیلی وقت است که آن داستان تمام شده. پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر، این سال‌ها انواع و اقسام شکست‌های رنگارنگ را برابر پرسپولیس تجربه کرده؛ از دبل شدن در لیگ چهاردهم تا باخت‌های 3گله، 4گله و 5گله مقابل سرخپوشان، با تیم‌های تراکتور، ذوب‌آهن و گل‌گهر سیرجان.
حکایتی مشابه در مورد دوئل‌های او با شاگردان سابقش هم وجود دارد. همیشه سخت و نادر بود که ببینیم قلعه‌نویی در برابر یکی از بازیکنان قدیمی خودش شکست می‌خورد، اما حالا این اتفاق کاملاً رایج و طبیعی شده است.
 فرهاد مجیدی در دوران کوتاه و شلخته سرمربیگری‌اش در استقلال 3 بار با قلعه‌نویی مواجه شده و هر 3 بار هم برنده بوده؛ 2 بار در لیگ و حذفی، او را به‌عنوان سرمربی سپاهان در ورزشگاه آزادی شکست داده و این مرتبه هم نوبت به برتری فرهاد، در بازی استقلال و گل‌گهر رسید.
صد البته بعضا ابزار قلعه‌نویی با رقبا قابل مقایسه نبوده و مثلاً نمی‌شده ذوب‌آهن او را با پرسپولیس پرستاره برانکو ایوانکوویچ مقایسه کرد. با این حال اتفاقی که برای قلعه‌نویی رخ داده، این است که به‌نظر می‌رسد او به باخت و ناکامی در میدان‌های بزرگ خو گرفته است. این امیر، دیگر آن امیر شکست‌ناپذیر سالیان گذشته نیست؛ آن مربی ترسناکی که جدال با او، تن و بدن رقبا را می‌لرزاند. حالا در مسابقات کلیدی و حیثیتی، کمتر کسی از مواجهه با قلعه‌نویی هراس دارد. می‌آیند، فوتبال خودشان را بازی می‌کنند، خیلی از اوقات مچ او را به آسانی می‌خوابانند و می‌روند دنبال کارشان. آیا این به‌معنای پایان دوران یک مربی بزرگ در فوتبال ایران است؟ هنوز نمی‌دانیم.