نذر آتش‌کوب
فاطمه عباسی
جنگل‌های زاگرس که از غرب تا جنوب کشور کشیده شده‌اند و بی‌تردید منابع اصلی آب شیرین کشور را در خود جای داده‌اند و ریه‌های ایران عزیز هم به شمار می‌روند، هر ساله همزمان با اینکه هوا رو به گرمی می‌رود، در آتش می‌سوزند و بخش زیادی از این جنگل‌ها نیز در آتش بی‌احتیاطی آدم‌ها خاکستر می‌شوند. می‌گویند بالای ۹۰ درصد آتش‌سوزی‌های جنگل‌ها ناشی از عوامل انسانی است که این عوامل یا عمدی و یا سهوی هستند. ایجاد آتش‌سوزی عمدی با قصد تغییر کاربری و زمین‌خواری جنگل و مراتع یا قاچاق چوب و درست کردن زغال اتفاق می‌افتد و آتش‌سوزی‌های سهوی نیز بیشتر به‌دلیل بی‌احتیاطی گردشگران، چوپانان و یا کشاورزان در هنگام برداشت محصول و آتش زدن کاه و کلش و سرایت آن به مراتع و اراضی رخ می‌دهد. هر چه که هست، هم امکانات و هم نیروی انسانی برای خاموش کردن حریق در جنگل‌ها کم است و با وجود اینکه برای اطفای آتش معمولا نیروهای بومی نیز مشارکت می‌کنند، اما کمبود تجهیزات باعث می‌شود درختان روزهای متوالی در آتش بسوزند. مدتی است فعالان محیط‌زیست و منابع طبیعی در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی برای کمک به احیای جنگل‌ها و تامین تجهیزات لازم تلاش می‌کنند. مؤسسه میراث کهن «گلونی» یکی از مؤسساتی است که در راستای منافع زیست‌محیطی فعالیت می‌کند و با برگزاری وبینارهای آموزشی قصد دارد علاوه بر اطلاع‌رسانی درباره این آتش‌سوزی‌ها، برای ساخت 2هزار آتش‌کوب در منطقه زاگرس از مردم کمک بگیرد. آتش کوب‌ها ازجمله تجهیزاتی هستند که می‌توانند در ساعت‌های اولیه حریق‌های کوچک را خاموش کنند تا شعله‌ها به دیگر مناطق سرایت نکند و آتش گسترده نشود. برای حفظ آب، خاک و پوشش گیاهی و درنهایت برای حفظ نسل آدم اگر نمی‌توانیم در خاموش کردن شعله‌های آتش مشارکت کنیم، لااقل با کمک به فعالان این حوزه سهمی در این ماجرا داشته باشیم. این کمک گویی نذری است برای سلامت ریه‌های وطن...
