شهر مکتوب/ تزریق نا امیدی
میثم قاسمی
احتمالا یکی از موضوعاتی که کاندیداهای انتخابات از پرداختن به آن منع شدهاند، کرونا و واکسیناسیون است؛ البته حتی پیش از آنکه وزیر محترم بهداشت به کاندیداها بگوید در این موضوع دخالت نکنند هم میشد فهمید که کرونا ازجمله موضوعاتی است که نباید در آن دخالت کرد و باید اجازه داد مدیریت کاملا علمی، دقیق و کارآمد فعلی بدون هیچ نقدی ادامه یابد. اما از آنجا که تاکنون کسی ما روزنامهنگارها را از پرداختن به این موضوع منع نکرده و هنوز دستوری از نهادهای ذیصلاح نیامده- یا حداقل من از آن خبر ندارم- پس میتوانیم به آن بپردازیم.
چند روز پیش از آغاز تبلیغات انتخابات،
۸ روزنامه در سرمقالهای مشترک بر «تامین فوری واکسن و برنامهریزی برای توزیع شفاف و تزریق پرشتاب آن» تأکید کردند؛ اما متأسفانه همانطور که میشد حدس زد، کسی صدای آنها را نشنید و در ادامه نیز واکسیناسیون در میان منازعات سیاسی و متلکهای اجرایی، گم شد. وعدههایی که درباره تولید میلیونها دوز واکسن در کشور در اردیبهشت و خرداد و ورود میلیونها دوز دیگر از خارج داده شده بود، همه بینتیجه ماندند.
حالا در یکسوم پایانی خردادماه هستیم و همچنان وعدهها به مردم تزریق میشود؛ وعدههایی که زمان تحقق آنها عقبتر رفتهاند و امیدی نیست تا پایان دولت فعلی تغییری در روند موجود ایجاد شود و پس از آن هم چند ماهی طول میکشد تا دولت جدید بر کارها مسلط شود.
در تامین واکسن کرونا حتما مشکلاتی وجود دارد. مشکلاتی که گاهی به ناکارآمدی و تصمیمات اشتباه مدیران کشور مربوط میشوند و گاهی مسائلی جهانی و خارج از توان آنها هستند؛ اما متأسفانه در تمام ماههای گذشته، کمتر شاهد بیان شفاف مشکلات بودهایم. در عوض، مدیران و سخنگویان وزارت بهداشت برای مردم کری میخوانند! در کدام کشور دنیا درحالیکه روزانه صدها نفر از مردم بر اثر ابتلا به کرونا از دنیا میروند و هنوز حتی 5 درصد مردم واکسینه نشدهاند، مدیران وزارت بهداشت، چپ و راست توییت میکنند «تا کور شود هر آنکه نتواند دید»، «جوجه را آخر پاییز میشمرند» و...!؟ آقایان با کدام دستاورد، «تحدی» میکنند؟ با دهها هزار نفر فوت شده که بهگفته خودشان باید تعدادشان را ۲.۵ برابر کرد؟ یا با اطلاعیه تمام شدن واکسن وارداتی؟ از نگاه یک شهروند معمولی، نحوه عملکرد دولت در زمینه واکسیناسیون به گونه ای است که امید چندانی به اصلاح آن وجود ندارد.