امجدیه / به وعده‌ها دلخوش باشید

لیلی خرسند - روزنامه‌نگار 

فدراسیون کاراته و فدراسیون قایقرانی به 2 ورزشکار وعده‌هایی داده‌اند که به نظر نمی‌رسد عملی شود و حتی احتمال دارد جنجال هم به پا شود. نازنین ملایی و بهمن نصیری برای رفتن به المپیک شرایط یکسانی داشتند و فدراسیون با وعده پاداش، نصیری را قانع کرد که سهمیه المپیک روئینگ به ملایی برسد. در کاراته هم ذبیح‌الله پورشیب سهمیه گرفت، اما به خاطر قوانین فدراسیون جهانی از بین او و سجاد گنج‌زاده، فقط گنج‌زاده توانست به المپیک برود. فدراسیون گفته اگر گنج‌زاده در المپیک مدال بگیرد، به اندازه نصف پاداش مدال او به پورشیب هم پاداش داده می‌شود. این دو فدراسیون درحالی این توقعات را ایجاد کرده‌اند که سیدرضا صالحی‌‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک گفته است: هنوز چیزی مشخص نیست و باید ستاد بازی‌ها درباره این موضوع تصمیم بگیرد. وقتی هنوز مدیران بالادستی درباره پاداش تصمیمی نگرفته‌اند، چرا فدراسیون‌ها ورزشکارانشان را امیدوار می‌کنند؟ شاید هدف آنها این باشد که در ماه‌های قبل المپیک تیم ملی آرامش داشته باشد، اما به روزهای بعد فکر نمی‌کنند؟ 

تشخیص با کیست؟
مهرعلی باران‌چشمه دیروز با 22رأی از 41 رأی رئیس فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای شد؛ انتخابی که با انتقاد همراه است. باران‌چشمه در حالی نامزد ریاست فدراسیون بود که تا اواخر اردیبهشت سرپرستی فدراسیون را به عهده داشت. دیروز محمدکاظم کوهی یکی از نامزدها گفت: «خیلی زشت است که در فدراسیون ورزش‌های زورخانه‌ای کارهای ناجوانمردانه صورت گیرد و از یک کاندیدای خاص حمایت شود. ادامه سرپرستی باران‌چشمه بر خلاف اصول جوانمردی بود ولی بعد از کناره‌گیری او از سرپرستی، بعضی از معاونان وزارت ورزش ساختمانی را در اختیارش قرار دادند و روسای هیأت‌های استانی را برای رأی‌دادن به او تحت فشار گذاشتند.» عجیب‌تر از ادعای کوهی، پاسخ عبدالحمید احمدی، معاون ورزش همگانی وزارت ورزش بود: «تشخیص این مسائل با شما نیست و حق اظهارنظر در این‌باره ندارید. شما کاندیدا هستید و باید برنامه‌های خود را به مجمع ارائه دهید. ممنونم از اینکه شما نگران بیت‌المال هستید.» 

فاصله؛ از زمین تا آسمان
گلایه همیشگی دوومیدانی‌کاران این است که چرا همه بودجه فدراسیون برای احسان حدادی هزینه می‌شود و بقیه باید با ته مانده بودجه سر کنند. البته چند سالی است ته‌مانده هم، هزینه اردوهای حسین تفتیان می‌شود و تقریبا به بقیه چیزی نمی‌رسد. بیشتر مدیران فدراسیون همیشه مدعی بوده‌اند که این حرف‌ها درست نیست و به بقیه هم توجه می‌شود، اما حرف‌های شاهین مهردلان با ایسنا نشان می‌دهد که آنها در چه شرایطی تمرین کنند. مهردلان که به‌تازگی بعد از 10سال رکورد پرتاب وزنه را جابه‌جا کرده، گفته است: «ما برای ابتدایی‌ترین چیزها مثل غذا، مکمل و زمین تمرینی مشکل داریم. ورزشکاری مثل من که برای کسب سهمیه آماده می‌شود باید به نگهبان استادیوم، رئیس هیأت و مسئول سالن التماس کند تا یک سالن تمرین برایش باز کنند. غذا، ابتدایی‌ترین چیز است و نباید برای خودم غذا درست کنم.» او به التماس افتاده که فدراسیون اجازه بدهد در مسابقات انتخابی المپیک، مربی‌اش هم کنارش باشد.