احیای لالههای واژگون و بلوطزارهای زاگرس
رویشگاههای طبیعی کشور بهویژه در منطقه زاگرس از 2سال قبل همزمان با کاهش سفرها به آرامش رسیدند و فرصت احیا یافتند
سیدمحمد فخار- خبرنگار
لالههای واژگون نفس دوباره گرفتهاند و منطقه کوهرنگ در شهرکرد را به زیباترین بخش طبیعت زاگرس تبدیل کردهاند.
از زمستان سال گذشته تاکنون گروههای مردمی تلاش خود را برای کاشت و نگهداشت درختان زاگرسی انجام دادهاند. جنبش احیای طبیعت در ایران در حالی شکل گرفته است که برخی انجمنها حتی اقدام به کاشت درخت با پلاک اختصاصی مردم میکنند و نهالی در سینه کش کوههای زاگرس مینشانند. هنرمندان هم در این دایره حضور فعال دارند و نام و نشان خود را بر درختان نشانده در طبیعت میگذارند و حتی برای درختشان شناسنامه هم میگیرند. جنبش احیای طبیعت در ایران حالا در شبکههای اجتماعی غوغایی به پا کرده است.
طی 2سال اخیر با کاهش چشمگیر سفر گردشگران و هجوم آنها به طبیعت، فرصت احیای رویشگاهها نیز فراهم شد. این احیا هم در دشتها و هم در رویشگاههای جنگلی به وضوح مشخص است. مهمترین امید آن است که در پساکرونا و بازگشت گردشگران به طبیعت ایران برنامههای حفاظت از رویشگاههای طبیعی ایران بهویژه در موضوع گونههای در معرض خطر با جدیت بیشتر دنبال شود.
لاله واژگون ازجمله گیاهان نادر و ارزشمندی است که طی سالهای اخیر در معرض انقراض قرار گرفت. رویشگاه اصلی این گیاه در مناطق کوهستانی زاگرس است. لالههای واژگون شهرستان کوهرنگ اما در دشتی به مساحت ۳۶۰۰ هکتار روییدهاند.
طی سالهای گذشته اما بهدلیل هجوم بیش از حد گردشگران و ریشهکنی ناآگاهانه این گونه نادر با هدف کشت در باغچهها، شکستن ساقههای لالههای واژگون و نشستن و پایکوبکردن این گیاه و ورود زودتر دامداران به عرصه و خشکسالیهای پیاپی، روند تخریب و کاهش پایههای لالههای واژگون شدت گرفت.
سال99 و پس از همهگیرشدن شیوع ویروس کرونا، محدودیتهایی در سراسر کشور ازجمله برای ورود به شهرستان کوهرنگ به اجرا درآمد. منابعطبیعی و آبخیزداری استان چهارمحال و بختیاری نیز ورود به دشت لالههای واژگون را قرق مطلق اعلام کرد تا فرصتی برای احیای این رویشگاه ارزشمند فراهم شود. حاصل این قرق، طی 2سال گذشته بازگشت شادابی و رشد مجدد و رویش پایههای جدید این گونه نادر بود.
لطفعلی چراغپور، رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان کوهرنگ در اینباره به همشهری میگوید: موضوع قرق، یکی از ایدههای مهم برای حفاظت از دشت لالههای واژگون کوهرنگ بوده است. این یعنی نهتنها دام وارد محدوده شود، که از تردد گردشگر نیز جلوگیری شود تا طی یک مدت مشخصی شرایط برای احیای لالهها فراهم شود. کرونا این فرصت را به ما داد و توانستیم منطقه را 2سال قرق کنیم که این موجب شد تراکم لالهها به نحو مؤثری افزایش یابد. حتی طبیعت این فرصت را پیدا کرد که سایر گونهها نیز با احیا مواجه شوند.
رئیس اداره منابع طبیعی شهرستان کوهرنگ درباره لزوم ادامه قرق میگوید: در پی اعمال قرق شرایط احیا فراهم شده اما اگر بار دیگر قرق شکسته شود، با حضور گردشگر و دام و عوامل متعدد دیگر، شرایط به سمت تخریب میرود. اگر یک سال دیگر قرق تمدید شود، بازسازی و احیا کامل میشود. البته امیدواریم با همکاری منابع طبیعی استان، طرح همکاری با بخش خصوصی به نتیجه برسد. البته حضور بخش خصوصی با مزایده فراهم خواهد شد و برای کاهش نگرانیها، نظارت خود را بر فعالیتهای خصوصی در این منطقه تحت نظارت منابع طبیعی ادامه خواهیم داد.
با وجود اهمیت بالای این گونه گیاهی از جهات مختلف علمی، محیطزیست و گردشگری در سالهای اخیر بخش وسیعی از دشت لالههای واژگون شهرستان کوهرنگ تخریب و زنگ خطر انقراض این گونه گیاهی ارزشمند به صدا درآمده است. بهگفته مسئولان منابع طبیعی و آبخیزداری چهارمحال و بختیاری، مساحت دشت لالههای واژگون در کوهرنگ از 3هزار و ۶۰۰ هکتار در سالهای گذشته به ۴۰۰ هکتار در سالجاری کاهش یافته و در این میان بوتهکنی و تخریب انسانی، خشکسالی، آفات و بیماریهای گیاهی، تغییر کاربری اراضی، کشت زیراشکوب و چرای مفرط دام، این گونه گیاهی نادر و ارزشمند را تهدید میکند.
تا سال98، سالانه ۵۰هزار گردشگر از دشت لالههای واژگون کوهرنگ دیدن میکردند، اما با تخریب این گونههای گیاهی و شیوع ویروس کرونا، ۲سال است که دشت لالههای واژگون کوهرنگ قرق شده است. مسئولان، ابراز امیدواری کردهاند که با قرق این دشت بتوانند گام مهمی در جلوگیری از تخریب گونههای گیاهی ارزشمند بردارند و فرصت احیای لالههای واژگون را فراهم کنند.
شرایط بلوطزارها
بلوطزارهای زاگرسی اگرچه در 2سال اخیر با گردشگران کمتری نسبت به سال98 و قبل از آن روبهرو بودهاند، اما در بازه شیوع کرونا البته همه زاگرس فرصت احیا نیافته است. البته در این بین نهادهای مدنی و گروههای فعالان محیطزیست مختلفی برای احیای جنگلهای زاگرس و بلوطزارها شکل گرفته است. گروههایی که با کاشت بلوط تلاش میکنند بلوطزارهای آسیب دیده کشور را احیا کنند. سعید انصاریان، فعال محیطزیستی و مدیر بنیاد محیطزیستی الگن استان کهگیلویه و بویراحمد است که بنیاد تحت مدیریت او طی 2سال اخیر با قرق منطقه الگن، توانسته به سربرآوردن 300هزار اصله درخت بلوط در این منطقه کمک کند. او به همشهری میگوید: با قرق یکهزار هکتار از زاگرس توانستیم 40هزار بلوط و 150هزار درخت بادام بکاریم. به واسطه قرق انجامشده، گونههای بومی حیاتوحش همچون سنجاب و گراز نیز به طبیعت بازگشتند و در سایه بازآوری آنها، شمار درختان به 300هزار اصله درخت رسید. این نشان میدهد قرق و تمرکز بر مناطق حفاظتشده چه اندازه ارزشمند و مهم است.
انصاریان درباره شرایط یکی دو سال اخیر رویشگاههای زاگرسی به همشهری میگوید: زاگرس مسائل و مصائب زیادی دارد و رفتارهای خشونتآمیز جوامع محلی و شکل زیستی دامی در مواجهه با درختان بلوط تغییری نکرده است. حتی پروژههای محلی نیز تغییر نکرده است. البته در حوزه کاشت توفیقاتی صورت گرفته ولی اینکه تصور شود کرونا بازآوری رویشگاههای بلوط را نیز افزایش داد، صحیح نیست. اگر هم نقطه روشنی باشد با آزادبودن چرای دام در بلوطزارها از بین میرود.
بخشی از طبیعت ایران بهویژه در سال نخست آغاز کرونا به استراحت رسید. این تنفس طبیعت در سایه هراس مردم از ابتلا به کرونا ادامه یافت تا آنکه در نوروز1400 با کاهش هراس عمومی از کرونا بار دیگر طبیعتگردی غیرمسئولانه در زاگرس افزایش یافت.
انصاریان تصریح میکند: بخش زیادی از مواجهه ما با طبیعت، حرفهای صورت نمیگیرد و با پایان سفرهای گردشگران، انبوهی از مشکلات برای طبیعت باقی میماند. اگرچه خود را مسئول میدانیم در حوزه کاشت و نگهداشت درختان بلوط و بادام، تلاش خود را ادامه دهیم تا شرایط برای حفاظت از بلوطزارهای زاگرس نیز فراهم شود.
این فعال محیطزیست درباره شرایط وخیم فعلی بلوطزارها میگوید: اگر علاج فوری و گسترده صورت نگیرد و رویشگاهها مراقبت جدی نشوند، منطقه زاگرس نیز مثل بسیاری از عرصههای نابودشده منابع طبیعی به وضعیت بیبازگشت دچار خواهد شد. این شامل بیماری و آفات درختان، قطع بیرویه، شکار حیوانات و آتشسوزیهای بزرگ میشود که زاگرس را به ورطه بحران کشانده است و باید سریعتر از هر زمان دیگر به داد این اکوسیستم رسید.