روشنفکری در خیابان/ چیزهای کوچکی که برایمان اهمیت ندارد

سیدمحمدحسین هاشمی

دارم به رابطه خودمان با زمین فکر می‌کنم؛ به رابطه خودمان با محیط اطرافمان؛ به آنچه آنها در اختیار ما گذاشته‌اند و آنچه ما برایشان به ارمغان آوردیم. دارم به این فکر می‌کنم که اگر همین زمین اطرافمان یک روز زبان دربیاورد و درباره ما صحبت کند، چه خواهد گفت. نمی‌خواهم کلیشه‌ای حرف بزنم همشهری! اصلاً اهل اینجور حرف زدن نیستم؛ تو که غریبه نیستی؛ خوشم هم نمی‌آید که اینطوری باشم. اما یک چیزهایی، یک وقت‌هایی اتفاق می‌افتد که روانم را به هم می‌ریزد. می‌دانم! می‌دانم! ممکن است تو با خودت، توی دلت بگویی که ‌ای بابا! توی این اوضاع و احوال زندگی، توی این شرایط اقتصادی، توی این وضعیت که مردم هشتشان گرو نهشان شده، حالا تو داری از زمین حرف می‌زنی، از دریا، از جنگل؟ آره! دارم از زمین و دریا و جنگل حرف می‌زنم. دلم می‌خواهد الآن روبه‌روی هر کسی که دارد به ریش من و حرف‌هایم می‌خندد، بگویم که ما، همین چیزهای کوچک را هم اگر از دست بدهیم، دیگر هیچ‌چیزی برای ماندن نداریم؛ اگر عمرمان کفاف ندهد که هیچ! اگر اما بمانیم و بچه‌دار شویم، شک نکن که آنها از ما نخواهند نگذشت. از مایی که یک بطری آب معدنی را توی ماشین می‌خوریم و وقتی تمام شد، پرتش می‌کنیم کنار جاده. از مایی که ته سیگارمان را بدون اینکه چه سرنوشتی برای محیط‌زیست ایجاد می‌کند، روی زمین، کنار درخت، توی آب، جوی و... می‌اندازیم. از مایی که شهرمان را پر کرده ایم از ماسک‌های استفاده شده‌ای که برای خودمان، اطرافیانمان و هر کسی که بگویی، ضرر دارد. من دارم از همین چیزهای کوچک حرف می‌زنم؛ همین‌هایی که برای تو کوچک هستند، اما برای خیلی‌ها نه. توی این روزهای انتخاباتی که تو و خیلی‌ها دنبال رسیدن به چیزهای بسیار بزرگ هستید، خیلی‌ها از من و تو انتظار دارند که مراقب زمین‌مان باشیم؛ خیلی‌ها می‌خواهند که زباله روی زمین نریزیم، خیلی‌ها می‌خواهند که هوای هوایمان را داشته باشیم، خیلی‌ها می‌خواهند که مراقب درختان باشیم. این‌ها چیزهای کوچکی نیست همشهری. باور کن. هیچ‌کدامشان، هیچ‌کدامشان چیزهای کوچکی نیستند. این‌ها برای خیلی‌ها مهم هستند. خیلی‌ها دارند تاوان بی‌توجهی ما را پس می‌دهند. خیلی‌ها هستند که برای آیندگانمان برنامه‌ریزی می‌کنند. خیلی‌ها هستند که وقتی می‌بینند ما از ماشینمان، یک چیزی پرت می‌کنیم توی خیابان و می‌خندیم از کار زشتی که کردیم، ناراحت می‌شوند، غصه می‌خورند و عذاب می‌کشند. ما چیزهای کوچک را نمی‌بینیم همشهری! چیزهایی که برای آنها اما بزرگ است.