فرهنگسراها؛ پایگاه قدرتمند آشنایی با هنر

  امیر سیادت یکی از کارگردانانی است که فیلم کوتاهش با نام «ساعت شش» پیش از کرونا در فرهنگسرای شفق نمایش داده شده است.
​

او متولد ۱۳۵۲ و دانش‌آموخته انجمن سینمای جوان استان تهران است. سیادت در زمینه فیلم کوتاه به‌عنوان کارگردان و تصویربردار فعالیت کرده است و در ساخت تیزر‌های تبلیغاتی و دستیاری کارگردان فیلم‌های مختلف همکاری داشته است.   از اکران فیلمتان در فرهنگسرای شفق بگویید.  
مدیر کانون فیلم فرهنگسرای شفق‌ فیلم را دیده بود و زمانی که قرار بود فیلم آقای اسکویی اکران شود، با من تماس گرفتند و اعلام کردند فیلم من هم می‌تواند در کنار آن به نمایش درآید و کارشناسان هم درباره آن صحبت کنند. موقعیت بسیار خوبی بود و فیلم هم اکران شد و برای من تجربه ارزشمندی به همراه داشت، چون نخستین باری بود که فیلمم برای این تعداد تماشاگر به نمایش در می‌آمد. سالن شفق ۳۰۰ صندلی دارد و به یاد دارم تمام سالن پر بود. این اتفاق برای من و بقیه عوامل فیلم باعث دلگرمی بود و تجربه به یاد ماندنی‌ای به حساب می‌آمد.  
  فیلم‌های کوتاه با این مشکل مواجه هستند که سینماها کمتر رغبت به اکران آنها دارند. به نظرتان، اینکه یک فرهنگسرا کانون فیلم فعال دارد و این فیلم‌ها را اکران می‌کند، چه تأثیری بر فیلمسازان جوان و معرفی آنها دارد؟  
قطعاً تأثیر زیادی دارد و مهم است، چون فیلم‌های کوتاه تقریباً هیچ اکرانی ندارند. جشنواره‌هایی مثل جشنواره فیلم کوتاه یا بخشی از جشنواره سینماحقیقت یا جشنواره رشد وجود دارد، اما در عمل هیچ‌کدام از اینها تماشاگران واقعی ندارد. در سالن ۳۰۰ نفری ۵۰ نفر نشسته‌اند که ۴۰ نفر از آنها عوامل همان فیلم هستند. ولی وقتی یک فرهنگسرا در کنار فیلم‌های دیگر، فیلم‌های کوتاه کارگردانان تازه‌کار را هم نمایش می‌دهد، افرادی که در سالن هستند، ممکن است به این نوع فیلم‌ها علاقه‌مند نشوند، ولی حتماً با آن آشنا می‌شوند. اگر ۲ یا ۳ نفر هم از دیدن فیلم‌ها احساس خوشایندی پیدا کنند و متوجه شوند سینمایی هم هست که فیلم‌هایش ۱۰ یا ۱۵ دقیقه است، نتیجه گرفته‌ایم. چون ترغیب می‌شوند این فیلم‌ها را دنبال کنند.  
  فرهنگسراها کانون‌های محلی هنری محسوب می‌شوند و افرادی که به دیدن فیلم‌ها و برنامه‌های فرهنگسراها می‌آیند، اهالی همان محل هستند. در مورد این ویژگی چه نظری دارید؟  
فکر می‌کنم تجربه خیلی خوبی است. چون فیلم کوتاه مخاطب‌های خاص دارد. مخاطبان آن، قشر دانشجو یا کسانی هستند که با هنر آشنایی دارند. به نظر من این قشر چندان با بدنه اجتماع در ارتباط نیستند. به همین دلیل هم هست که هنر از جمله فیلم کوتاه و تئاتر مهجور مانده است. این فرهنگسراها باعث می‌شوند اهالی محله‌ها با هنرهای مختلف آشنا شوند. اگر فیلم‌های کوتاه در کنار فیلم‌های بلند اکران شوند، بدنه جامعه با این سینما آشنا می‌شود و به نظر من اتفاق مهمی است و فرهنگسراها پایگاه قدرتمندی برای این اتفاق محسوب می‌شوند.  
  منطقه ۶ که فرهنگسرای شفق هم در آن است، مراکز فرهنگی زیادی دارد. چقدر این منطقه را می‌شناسید؟  

​

من مدت‌ها ساکن امیرآباد بودم و به همین دلیل کاملاً با این منطقه آشنا هستم.  
  به نظرتان این منطقه چه ویژگی‌هایی دارد؟  
به یاد دارم که شهرداری منطقه در سال‌هایی که من ساکن آن بودم، بسیار فعال بود. از جمله فعالیت‌های ورزشی مثل فوتبال راه می‌انداخت و تیم‌های محلی در آن مسابقه می‌دادند. پلیس دوچرخه‌سوار هم نخستین بار در این منطقه راه افتاد که در مناطق دیگر هنوز فعال نیست. این منطقه در تهران مرکزیت دارد و می‌تواند از نظر فرهنگی بسیار تأثیرگذار باشد. به‌عنوان مثال، همان امیرآباد که در آن ساکن بودم منطقه‌ای فرهنگی است که دانشجویان و دانشگاهیان زیادی در آن زندگی می‌کنند. به نظرم مردم این منطقه سطح فرهنگی بالایی دارند.