دور تسلسل

یاور یگانه- روزنامه‌نگار

سینما برای رونق گرفتن و از رکود درآمدن به چه نیاز دارد؟ نخستین جواب معقول به این سؤال می‌تواند این باشد که تا واکسیناسیون عمومی به‌صورت گسترده انجام نشود نمی‌توان به رونق سینما امید داشت.ممکن است کسی بپرسد پس چطور در رستوران و بوستان و بازار و پاساژ و امثالهم که از رفت‌وآمد آدم‌ها غلغله است، کسی به کرونا مبتلا نمی‌شود اما سینماها به‌دلیل ترس مردم از ابتلا به کرونا سوت و کورند؟

 اولا، در رستوران و بوستان و هر جای دیگری که تجمع افراد وجود دارد، خطر ابتلا هست ولی متأسفانه در کشور سیستم ردگیری برای آگاهی از اینکه فرد مبتلا به کرونا در کجا و در تماس با چه افرادی به کرونا دچار شده وجود ندارد.
ثانیا، شاید سینماها، به‌دلیل سرپوشیده بودن، بیشتر باعث نگرانی هستند؛ خصوصا اینکه برای تماشای یک فیلم باید حداقل 2ساعت زیر یک سقف با تعدادی آدم غریبه نشست.
ثالثا، سینما برای مردم فیلم جذابی ندارد. کدامیک از فیلم‌های روی پرده توان کشاندن مردم به سینما و مجاب کردن آنها به خرید بلیت را دارد؟ هم‌اکنون، هیچ‌کدام از فیلم‌های روی پرده چنین ویژگی‌ای ندارند. به چه علت فیلم خوب در سینما نیست؟ چون هیچ تهیه‌کننده‌ای ریسک نمی‌کند در چنین بازار خرابی فیلمش را اکران کند. دلیل اینکه تهیه‌کنندگان راضی به اکران
فیلم هایشان شوند چیست؟ جواب: واکسیناسیون عمومی. واکسیناسیون عمومی چه وضعی دارد؟ نه چندان راضی‌کننده. در این وضعیت، سینما می‌تواند از بحران خارج شود؟

500پرده سینما چشم به راه یک فیلم خوب
برخی راه خروج‌ سینما از بحران را اکران فیلم خوب می‌دانند. محمدرضا فرجی، مدیرکل دفتر نظارت بر عرضه و نمایش، یکی از افرادی است که چنین نظری دارد و در این‌باره به ایسنا گفته بود: «سازمان سینمایی در عین اینکه باید حواسش به سالن‌های سینما باشد، باید دغدغه صاحبان فیلم‌ها را نیز درک کند. برهمین اساس نمی‌تواند فیلمی را برای اکران دعوت کند. اما یک نکته مهم این است که الان بیش از ۵۰۰ پرده در سراسر کشور داریم که همه به خوراک نیاز دارند و اگر می‌خواهیم چراغ آنها روشن باشد و کارکنان سینماها درآمدی داشته باشند باید فیلم جدید اکران شود، اما نه هر فیلمی بلکه یک فیلم خوب باید اکران شود که در این شرایط مردم دوست داشته باشند بابت آن پول بدهند و به سینما بروند.» اما آیا صاحبان آثار، مخصوصا کسانی که در بخش خصوصی حضور دارند، حاضر به ریسک و اکران فیلمشان هستند؟ سعید خانی، تهیه‌کننده و پخش‌کننده سینما، باز به ایسنا چنین جواب داده بود: «فضای اکران هم‌اکنون با بی‌اعتمادی همراه است و ما در این دوران کرونا دیگر باتجربه شده‌ایم. سال گذشته سینما تعطیلی زیادی داشت و دیدیم که اکران دو فیلم خوب «شنای پروانه» و «خوب، بد، جلف» چه سرنوشتی پیدا کرد، بنابراین تا وقتی واکسیناسیون انجام نشود و مردم اطمینان پیدا نکنند، سینما وضع خوبی نخواهد داشت.»

حمایت دولتی چاره‌ساز نیست
طبیعی است که سازمان سینمایی نمی‌تواند تهیه‌کننده خصوصی را برای اکران اثرش تحت فشار بگذارد، اما برخی معتقدند اگر حمایت‌های بهتری از فیلم‌های در حال اکران می‌شد، شاید تهیه‌کننده‌ها هم قدرت ریسک‌پذیری‌شان بالاتر می‌رفت و حاضر می‌شدند برای اکران فیلم‌هایشان پیشقدم شوند. اما واقعیت این است که حمایت دولتی راهکار مناسبی نیست. اگر حمایت‌ها آنقدر زیاد باشد که تهیه‌کننده‌ای به اکران فیلمش رضایت دهد، آن وقت است که تعداد زیادی از فیلم‌های پشت خط اکران مانده ـ که در شرایط عادی و غیرکرونایی هم فروش زیادی نخواهند داشت ـ برای دریافت حمایت صف می‌کشند. در این صورت مشکلی به‌وجود می‌آید تقسیم حمایت دولتی است و از همین‌جا هزار و یک مشکل دیگر به‌وجود می‌آید که به بدتر شدن اوضاع و توزیع رانت در سینما دامن می‌زند. درضمن، اوضاع اقتصادی کشور ایجاب نمی‌کند که دولت بخواهد بودجه‌ای را به حمایت خاص و سنگین و رنگین از سینما اختصاص دهد. راه منطقی و اثربخش، همان واکسیناسیون عمومی برای بازگشت اعتماد مردم به حضور در سینما و سپس آغاز اکران است.