این استقلال قهرمانی نمی‌خواهد

در شرایطی که سپاهان و پرسپولیس در ورزشگاه نقش‌جهان به تساوی رضایت داده بودند و این بهترین فرصت برای استقلال بود تا به کورس قهرمانی اضافه شود، آبی‌ها به شکلی حیرت‌انگیز و غافلگیرکننده با 2گل در تهران برابر ذوب‌آهن شکست خوردند. در نتیجه نه‌تنها تساوی اصفهان به‌کار استقلال نیامد، بلکه تیم فرهاد مجیدی از هر دو رقیب بالای سرش یک امتیاز دورتر شد.
  گل اولی که استقلال از ذوب‌آهن خورد، نماد آسان‌گیری شگفت‌انگیز ساختار دفاعی بود. چطور ممکن است بازیکن حریف آزادانه از چنان مسافت و زاویه‌ای توپ را به تور بدوزد؟ بدتر اینکه این اشتباه در طول سال‌های اخیر با مربیان مختلف در استقلال تکرار شده است. همین تیم فرهاد مجیدی در بازی برگشت با الدوحیل یک گل مشابه از الونگا دریافت کرد. به‌نظر می‌رسد قاعده «من تو من» در محوطه جریمه استقلال با همه جای جهان فرق دارد و اینجا گاهی برخی از نفرات تیم حریف مطلقا یارگیری نمی‌شوند.
 این رشید مظاهری آن دروازه‌بان آماده اوایل فصل نیست. او حتی در مرحله گروهی لیگ قهرمانان هم کار شاقی نکرد و به‌ندرت واکنش‌های نجات‌بخش انجام داد. به هر حال وقتی استقلال در 6مسابقه 8گل می‌خورد، نمی‌شود به دروازه‌بان تیم نمره قبولی داد. رشید روی 2گل ذوب‌آهن هم واکنش مناسبی نشان نداد. بخشی از ذهن مظاهری درگیر دعوای حقوقی‌اش با تراکتور است و شاید افت او ریشه در همین مسئله داشته باشد. به هر حال اما ادامه این روند استقلال را به جای خوبی نمی‌رساند.
 بعد از شکست برابر ذوب‌آهن بلافاصله تحلیل‌ها در مورد تأثیر غیبت فراز کمالوند شروع شده و برخی فورا نتیجه گرفته‌اند فرهاد مجیدی بدون حضور دستیار سابقش راه به جایی نخواهد برد. خب البته این قبیل شتاب‌زدگی‌ها در فوتبال ایران سابقه طولانی دارد. فراموش نکنیم در بازی قبلی لیگی در همین ورزشگاه آزادی فراز و فرهاد در کنار هم 2امتیاز برابر پیکان از دست دادند. استقلال آن روز به‌مراتب ضعیف‌تر از دیدار اخیرش برابر ذوب‌آهن بود. باز یادمان نرود خود کمالوند هم در نخستین تجربه‌اش به‌عنوان سرمربی سایپا برابر تیم قعرنشین ماشین‌سازی متوقف شد. پس برای جمع‌بندی، بهتر است کمی بردبارتر باشیم.