ضربه تلویزیون به ال‌کلاسیکوی ایران

حساس‌ترین دیدار هفته و شاید فصل فوتبال ایران در حالی بین سپاهان و پرسپولیس برگزار شد که نوع پوشش تلویزیونی مسابقه هیچ تناسبی با این جذابیت و حساسیت نداشت. کیفیت تصاویر ارسالی به هیچ‌وجه جالب نبود و عمده بیننده‌ها از آنچه می‌دیدند رضایت نداشتند. در این شرایط شاید گزارشگر بازی می‌توانست بخشی از ضعف‌ها را پوشش بدهد، اما او خودش مشکلی به مشکلات بازی افزوده بود. گزارشگر اصفهانی حتی یک‌بار برای توجیه عملکردش گفت: «باور کنید فاصله ما تا زمین خیلی زیاد است.» او حتی بعدتر به ایجاد یک مشکل در بخش صدای ورزشگاه اشاره کرد. کاش اما مسئله در مورد او فقط محدود به همین فاصله دور یا صدای بد می‌شد. نکته اینجاست که گزارش این بازی اصلا چنگی به دل نمی‌زد. جملات اغراق‌آمیز، اطلاعات کاذب، توصیفات نابجا و غیرضروری و هیجان نامتوازنی که به سود تیم میزبان می‌چربید، خیلی از بیننده‌های این مسابقه را آزار داد. مردم سال‌هاست به هر نحوی فریاد می‌زنند دنبال گزارشگری هستند که بدون آب و تاب‌های اضافی، فقط جریان بازی را روایت کند، اما متأسفانه عمده گزارشگران توجهی به این مسئله ندارند و ترجیح می‌دهند با جملات مطول و اطلاعات به دردنخور خودنمایی کنند. هرچند زمانی که ما در پایتخت برای پخش مسابقات سراسری هم گزارشگر استاندارد نداریم، طبیعی است وضعیت در بقیه استان‌ها بهتر از این نباشد.