نبرد زیرآب

طراحی‌های جدید، فناوری‌های جدید و تسلیحات جدید، زیردریایی‌های آینده را می‌سازند؛ شناورهایی که در آینده، نقشی تعیین‌کننده خواهند داشت و به قدرت‌های نظامی، دست برتر را در نبرد خواهند داد.
به گزارش الجزیره، ناوگان‌های زیردریایی متعلق به دوران جنگ سرد در اکثر کشورها در حال جایگزین‌شدن هستند و جای آنها شناورهای متعارفی ساخته می‌شوند که می‌توانند هفته‌ها زیر‌آب بمانند.
زیردریایی‌های غیرهسته‌ای از موتورهای درون‌سوز که به اکسیژن احتیاج دارند استفاده می‌کنند. این شناورها در سطح عالی هستند اما وقتی که به عمق می‌روند، برای کار‌کردن به باتری نیاز دارند. بسته به نوعشان، زیردریایی‌ها نمی‌توانند مدت زیادی زیر آب بمانند و برای دوباره شارژ‌کردن باتری‌هایشان، باید به سطح بیایند. این یعنی آنها در موقعیت آسیب‌پذیری قرار می‌گیرند و ممکن است توسط دشمن شناسایی شوند. پیشرانه مستقل از هوا، فناوری جدیدی است که این مشکل را برطرف می‌کند و اجازه می‌دهد زیردریایی‌ها، به جای چند روز، چند هفته زیر‌آب بمانند. این فناوری که در ابتدای دهه90 در سوئد ابداع شد، ‌حالا توسط نیروی دریایی 20کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد.
تنها چند کشور توانایی استفاده از زیردریایی هسته‌ای را دارند. این شناورها که تولید آنها به‌شدت گران است، با استفاده از رآکتورهای خود، تقریبا تا بی‌نهایت می‌توانند زیر آب بمانند. آنها می‌توانند آب دریا را شیرین کنند و از آن برای خدمه اکسیژن بگیرند. برد آنها نامحدود است و می‌توانند با تسلیحات هسته‌ای خود، به هر کجای دنیا که می‌خواهند بروند. آنها می‌توانند مخفی شوند و وقتی که کشورشان مورد حمله قرار گرفت، در تلافی به کشور متخاصم حمله کنند.
با این ذهنیت، زیردریایی‌های هجومی، خط دفاعی کشورها در اقیانوس‌ها هستند؛ یعنی عملا بین زیردریایی‌های قدرت‌های هسته‌ای، هر روز یک بازی موش و گربه زیر‌اقیانوس‌ها در جریان است.
زیردریایی‌ها امکانات ویژه‌ای دارند که آنها را مرگبار می‌کنند. مهم‌ترین آنها این است که پنهان‌کار هستند؛ یعنی می‌توانند بدون هیچ هشدار قبلی، حمله کنند. آنها همچنین زرادخانه‌ای سیار هستند و عملا می‌توانند به تنهایی یک قاره را نابود کنند.
هرچه یک زیردریایی ساکت‌تر باشد، طبیعتا پنهان‌کارتر است. زیر‌آب، صدا همه‌‌چیز است و میلیاردها دلار هزینه شده است تا موتورهای این شناورها بی‌صداتر باشند. طراحی آنها هم مهم است چون هرچه آب با صدای کمتری شکافته شود، شانس رصد و پیدا‌کردن زیردریایی هم پایین می‌آید. تولیدکنندگان همچنین از موادی استفاده می‌کنند که امواج رادارها را به‌خود جذب می‌کنند و اجازه نمی‌دهند دشمن از حضور آنها مطلع شوند.
این فناوری‌ها مدام در حال پیشرفت هستند؛ از سوی دیگر، فناوری‌های ضدزیردریایی هم با سرعت زیادی توسعه می‌یابند.

صدا همیشه‌ شنیده می‌شود
پنهان‌ماندن زیر اقیانوس، سخت‌تر و سخت‌تر می‌شود. سنسورهای زیر‌آب می‌توانند ردپای صوتی زیردریایی‌ها را ثبت کنند. این سنسورها را می‌توان از هلی‌کوپتر یا هواپیما به محلی که گمان می‌رود زیردریایی‌ها در آن تردد می‌کنند انداخت. آنها رد زیردریایی‌ها را می‌زنند و بعد اژدرهایی شلیک می‌شوند تا با استفاده از اطلاعات سنسورها، شناورهای زیرسطحی را نابود کنند.
شناورهای سطحی هم سنسورهای قوی مخصوص خود را دارند. نیروی دریایی ممکن است شبکه‌ای از سنسورها را در بخش‌های وسیعی از دریاهای اطراف کشور خود ایجاد کند. در دوران جنگ سرد، آمریکا از سیستمی مثل این برای ردیابی و رصد زیردریایی‌های شوروی در یک مسیر مشخص استفاده می‌کرد. روسیه تا همین سال‌های اخیر در این زمینه آسیب‌پذیر بوده؛ بنابراین میلیاردها دلار صرف به‌روزرسانی و توسعه ناوگان زیردریایی خود کرده است تا آنها را ساکت‌تر و ساکت‌تر کند.

طرح‌های آینده
روسیه تنها کشوری نیست که زیردریایی‌ها خود را به روزرسانی می‌کند. فرانسه، انگلیس و آمریکا هم در حال ساخت کلاس بعدی زیردریایی‌های هجومی خود هستند. آنها می‌توانند بیشتر به عمق بروند و موتورهای جدیدی دارند که صدای کمتری تولید می‌کنند. بسیاری از این طرح‌ها اجرا شده‌اند و بقیه هم به‌زودی تولید می‌شوند. چین و هند هم روی توسعه ناوگان زیردریایی‌های هسته‌ای خود با هدف تسلط بر آب‌های منطقه‌ای کار می‌کنند.
اما مسئله فقط زیردریایی‌های هسته‌ای نیست؛ فناوری پیشرانه مستقل از هوا، کارایی زیردریایی‌های متعارف را هم به‌شدت افزایش داده است. این زیردریایی‌های ارزان که می‌توانند هفته‌ها زیر آب بمانند، به نیروهای دریایی متوسط، روشی قابل اتکا برای تقویت قدرت آتش نیروی خود می‌دهند. آنها همچنین می‌توانند با این زیردریایی‌های ساکت‌تر، به رصد اطلاعاتی بیشتری دست بزنند. شناورهای هدایت‌پذیر از راه دور نقش پررنگ‌تری در دنیای جدید به‌عهده دارند. این روبات‌ها می‌توانند رصد اطلاعاتی و مین‌گذاری کنند. نیروی دریایی آمریکا از طیف متنوعی از آنها استفاده می‌کند و دیگر کشورها هم برنامه‌های مفصلی دارند. آنها می‌توانند ماه‌ها زیر دریا بمانند و اطلاعات حیاتی را به فرماندهان نیروی دریایی بفرستند. چند سال پیش که یک زیردریایی اینچنینی در تور ماهیگیران چینی افتاد، ‌هیچ کشوری به‌صورت علنی مالکیت خود بر آن را اعلام نکرد. خود چین از ناوگان بزرگی از این شناورها که با هوش مصنوعی فعالیت می‌کنند، بهره می‌برد. این روبات‌ها ‌که دیگر نیازی نیست خدمه داشته باشند، ‌می‌توانند کوچک‌تر باشند و عملا می‌توانند تا بی‌نهایت زیر‌آب باقی بمانند. آنها می‌توانند به‌خاطر کوچکی و طراحی‌شان، در اعماقی که قبلا غیرقابل دسترسی بودند، حضور پیدا کنند.