سلامت سینماگران زیر سایه کرونا

یاور یگانه- روزنامه‌نگار

نوشتن از وخامت اوضاع کرونا تکراری شده و چه بسا حتی دیگر توجهی را جلب نکند، اما هشدار دادن و رعایت تک‌تک موارد بهداشتی، درحالی‌که خود مسئولان به کندی واکسیناسیون اذعان دارند، تنها امید برای بازگشت اوضاع به شرایط عادی است.
با وجود اینکه تقریبا 2هفته‌ای هست که کل ایران به رنگ قرمز درآمده و گویا فعلا هم نباید منتظر بهبود اوضاع باشیم، هنوز برخی‌ها، عمدتا به‌دلیل مسائل معیشتی و اقتصادی، حاضر نشده‌اند به محدودیت‌های کرونایی تن در دهند. شاید بتوان توجیه کاسبی را که باید سر ‌ماه کرایه مغازه‌اش را به صاحب ملک بپردازد و تعطیلی کسب‌وکارش او را با مشکلات جدی در تأمین مبلغ کرایه و خرج و مخارج زندگی یومیه روبه‌رو می‌کند، پذیرفت‌ اما برخی کارها هستند که موکول کردن‌شان به زمان بهبود اوضاع کرونا نه‌تنها غیرمنطقی و لطمه‌زننده نیست، بلکه ضروری به‌نظر می‌رسد.
یکی از این کارها که باید حتما در شرایط فعلی تعطیل شود، پروژه‌های فیلمبرداری فیلم‌ها و سریال‌هاست که به کار گروهی و مشارکت تعدادی از افراد وابسته‌ است و همین تجمع افراد در کنار هم می‌تواند برای سلامت اعضای این گروه‌ها خطرآفرین باشد. با این حال، ظاهرا نظارت بر گروه‌های فیلمبرداری که در این ایام پرخطر در حال کار هستند یا برای سازمان سینمایی اولویت ندارد یا از توان ـ و چه بسا چارچوب وظایفِ ـ این سازمان به‌عنوان متولی سینمای کشور خارج است.

تعطیلی‌های با تأخیر
سه‌شنبه این هفته ایرنا خبر داد که فیلمبرداری سریال «میدان سرخ» تا زمان عادی شدن شرایط شیوع ویروس کرونا به تعویق افتاده است. در این خبر آمده بود که سعید صفرپور، مجری طرح سریال میدان سرخ، درباره وضعیت تولید این سریال در نمایش خانگی، گفته: «تا قبل از اعلام روابط‌عمومی سازمان سینمایی مبنی بر توقف تصویربرداری سریال‌ها، روند تولید و ساخت را طبق برنامه‌ریزی انجام‌شده طی کردیم، ‌اما این روزها به‌دلیل شیوع گسترده بیماری کرونا و به‌خاطر حفظ سلامتی عوامل، ضبط سریال میدان سرخ به‌طور موقت تعطیل شده است.» اگر تعطیلی این پروژه روز 31فروردین صورت گرفته باشد، بین اعلام سازمان سینمایی و تعطیلی این پروژه 10روز فاصله است و در این 10روز هر اتفاقی ممکن است برای سلامتی افراد حاضر در محل فیلمبرداری این سریال افتاده باشد که بعدا تبعات آن خود را نشان می‌دهد. البته شاید مسئولان سازمان سینمایی مدعی شوند که نظارت بر سریال‌های شبکه نمایش خانگی بر عهده صداوسیما یا ساترا (سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر در فضای مجازی) است. با این حال، اعضای حاضر در این پروژه‌ها عموما عضو خانه سینما هستند و به همین دلیل رسیدگی به مسائل‌شان به سازمان سینمایی ربط پیدا می‌کند.

اندازه 2تیم فوتبال!
نظارت سازمان سینمایی بر روند کارگروه‌های فیلمبرداری در ایام اوج‌گیری کرونا خواست تنها یک رسانه نیست و رسانه‌های مختلف در این‌باره گزارش‌هایی را تهیه و منتشر کرده‌اند.
روز سه‌شنبه خبرگزاری مهر در گزارشی از اینکه سازمان سینمایی آمار دقیقی از پروژه‌های در دست تولید ندارد، انتقاد کرد و درباره وضعیت بهداشتی این پروژه‌ها با یکی از سینماگران به گفت‌وگو پرداخت.
امیرحسین قاسمی، صداگذار سینما، درباره وضعیت فعالیت در پروژه‌های سینمایی به مهر گفته بود: «این روزها گروه تولید فیلم‌ها در خطر بسیاری هستند. می‌دانم صاحبان 2پروژه حدود 3روز است که کار را تعطیل کرده‌اند چون نمی‌شود ماجرای کرونا را شوخی گرفت، اما با این حال، برخی دیگر مشغول کار هستند. حتی برخی از بزرگان سینما که ما سال گذشته آنها را از دست دادیم در روند فیلمبرداری دچار بیماری شده‌اند. برخی پروژه‌ها مسئول کنترل پروتکل‌های بهداشتی دارند، ولی به هر حال حضور آن مسئول هم نمی‌تواند جلوی بیماری بچه‌ها را بگیرد. آنها هفته‌ای یک‌بار تست می‌گیرند و وقتی متوجه می‌شوند کسی مبتلاست به او می‌گویند چند روزی سرکار نیاید، اما ممکن است فرد بیمار پیش از آن چندین نفر را آلوده کرده باشد. این موضوع به‌ویژه در پروژه‌هایی که سیاهی لشکر دارند به‌مراتب خطرناک‌تر است؛ بنابراین نمی‌شود جلوی بیماری را گرفت؛ برای مثال من شنیدم در یکی از فیلم‌ها ۲۲ نفر از عوامل به بیماری کرونا مبتلا شدند. کنترل این بیماری در پروژه‌ها به‌ویژه در شهرهایی که وضعیت قرمز دارند، کار سخت‌تری است.»
چنانچه این گفته این سینماگر صحت داشته باشد، باید انتظار وقوع فاجعه در میان عوامل سینما را داشت. در کل باید پرسید سازمان سینمایی در یک سال و خرده‌ای که از ورود کرونا به کشور گذشته چه طرح و برنامه‌ای برای نجات سینما و حفظ سلامت سینماگران داشته است و کدام طرح و برنامه از طرف این سازمان برای حل و فصل مشکلات سینما در ایام کرونا ارائه شده است؟ شاید بتوان پذیرفت میزانی از انفعال این سازمان به مدیریت کلی کرونا و غیرقابل پیش‌بینی بودن اوضاع برمی‌گردد، اما به هر حال انتظار عاملیت بیشتر از سازمانی که متولی سینمای کشور است بی‌جا نیست و طرح و برنامه داشتن برای گذر از این مقطع برای سینمایی که بخش عمده سرمایه‌اش دولتی است، چیز عجیبی محسوب نمی‌شود.