فضا
دریای شنی آبی در عکسی خیرهکننده از مریخ
آژانس فضایی ناسا اخیرا تصویری خیرهکننده از مریخ منتشر کرده است که منطقه‌ای از آن با دریایی از تپه‌های شنی آبی پوشانده شده است. به گزارش اینسایدر، به‌گفته ناسا، مساحت این تپه‌های شنی در واقع به اندازه سرزمین تگزاس، دومین ایالت بزرگ ایالات متحده آمریکا به مساحت حدودی 695662 کیلومترمربع است.
البته تصویری که برای نخستین‌بار روز پنجشنبه هفته گذشته منتشر شد، مساحتی تقریبا 31کیلومتری از این شن‌ها را پوشش می‌دهد. این عکس در واقع حاصل چندین تصویر گرفته‌شده از ماه دسامبر 2002 تا نوامبر 2004 توسط مدارگرد
Odyssey است که مسئول ثبت این تصاویر خیرهکننده بود. البته رنگی‌بودن تصاویر کاذب است، به این معنی که رنگ‌ها نمایانگر دمای مختلف هستند. آژانس فضایی می‌گوید رنگ‌های آبی مناطق سرد را نمایان می‌کند، درحالی‌که سایه‌های زرد و نارنجی تپه‌های شنی خورشیدی را نشان می‌دهد. این تصویر توسط یک سیستم تصویربرداری انتشار حرارتی THEMIS در اودیسه گرفته شده که به‌گفته ناسا قادر به مشاهده بازتاب‌های مادون قرمز از سطح مریخ است. به‌گفته ناسا، تصویر تپه‌های شنی بخشی از مجموعه ویژه تصاویر به مناسبت بیستمین سالگرد پرتاب اودیسه به‌عنوان فضاپیمایی با طولانی‌ترین ماموریت مریخی است. این فضاپیمای روباتیک در آوریل2001 به مدار فرستاده شد و از آن زمان تاکنون مشغول عکسبرداری از سیاره مریخ است.
یک کارشناس درباره اودیسه و تصاویر خیره‌کننده‌ای که ارسال کرده است، می‌گوید: اودیسه یک فضاپیمای کوچک دوست‌داشتنی است اما تصاویر او از مریخ به‌صورت رنگی ثبت نشده است، بلکه این رنگ از یک الگوریتم حاصل می‌شود که رنگ‌های آبی را به دمای سردتر و رنگ‌های نارنجی را به دمای گرم‌تر اختصاص می‌دهد. درست است که یک نمای چشمگیر ایجاد می‌کند، اما لزوما نمایشی دقیق از آنچه می‌بینید، نیست. اگر با چشم خود به این نقطه در مریخ نگاه کنید، چنین چیزی نخواهید دید. این عکس‌ها در نزدیکی قطب شمال مریخ گرفته شده؛ منطقه‌ای که پوشیده از یخ است. داده‌های برگشتی توسط مدارگرد اودیسه به دانشمندان ناسا اجازه می‌دهد کارهای جالب‌توجهی را ازجمله قرار‌دادن یک تصویر روی دیگری انجام دهند. در این حالت، ترکیبی از نور مرئی (مانند آنچه با چشم می‌بینیم) و داده‌های تصویر مادون قرمز به‌وجود می‌آید که ناسا می‌تواند با هر روشی که به‌نظر درست می‌رسد، یک عکس نقاشی‌شده را ارائه دهد.
