فاطمه عباسی
احساس غریبی است که کسی حرفت را نفهمد و متعجب نگاهت کند. این را وقتی وارد کشوری با زبانی متفاوت میشوید، بیشتر درک میکنید. زبان اساسیترین ابزار ارتباطی است و انواع مختلفی از آن در دنیا وجود دارد که فراگیرند و در مقابل تعداد انگشت شماری از زبانها نیز در حال انقراضند و تعداد کمی از افراد به این زبانها گفتوگو میکنند. یکی از این زبانها، زبان آمازونی «رزیگارو» است که تنها یک نفر در دنیا با این زبان حرف میزند. «پابلو آندراده» تنها بازمانده از قبیلهای است که به زبان آمازونی حرف میزند و کسی را ندارد که به زبان او سخن بگوید یا حرفهایش را بفهمد. یک تنهایی عجیب و غریب که تصورش هم سخت است. «ورنر هرتسوک» مستندساز آلمانی که قرار است فیلمی درباره آخرین متکلمان زبانها بسازد، دراینباره میگوید: «افکار عمومی - منظورم رایجترین استنباط است - دائما نگران انقراض یا کاهش تعداد نهنگها یا پلنگهای برفی هستند، یا نگران نابودی برخی گُلها روی زمین. اما نشنیدهام هیچکس علنا درمورد نابودی فرهنگها و زبانهای انسان صحبت کند. چنین بحثی در کار نیست، با این حال، ریتم این نابودی دارد چنان شتابی پیدا میکند که امروزه در هیچ کجای دیگر در طبیعت دیده نمیشود.» حالا اگر احساس تنهایی کردید و فکر کردید کسی حرفتان را نمیفهمد، به پابلو آندراده فکر کنید، تنها و آخرین بازمانده از زبان مادریاش.
حرفت را به من بگو
در همینه زمینه :
میوه زندگی