مکتوبات یک کتابفروش/ فردا را زندگی کن

مهدی بیگلری

چه حال خوبی داشتند زن و شوهری که تقویم می‎خریدند.سَر سَری نبود خریدشان، از انتخاب بین این همه نمونه متنوع لذت می‎بردند. هیجان داشتند. اصلا رنگ‎بندی آدم‎ها روی میز تقویم‎ها، چشم‎نواز و خواستنی است. هر آدمی دست روی یکی می‎گذارد؛ یکی تقویم رومیزی شازده کوچولو یا تن‎تن، یکی دیواری با عکس‎های خانم عکاس، یکی سالنامه باشگاه متفکران، آن یکی سررسید مدیران با جلد چرمی. سلیقه بعضی‎ها هم جلد پولکی رنگی‎رنگی است یا پوست‎ماری مشکی پالتویی که اسمش پیتون است. تقویم با پارچه‌های گل‎گلی، مینیاتوری رومیزی و ایران با طرح اروپایی حتی. نمونه‌ها خیلی زیاد است مثل آدم‎ها و همین هم جذاب است. بیشتر آدم‎هایی که می‎روند سر میز تقویم‎ها و سالنامه‎ها یک‎جورهایی چشم‌شان برق می‌زند. بعضی‎ها عریان‌تر، بعضی زیرپوستی‌تر.
عده‌ای هم از روی عادت هر ساله سراغ تقویم جدید را می‌گیرند اما انگار ناخودآگاه‌شان بیشتر ذوق کرده است. چون در حالی ما متوجه این رنگی شدن نگاه‌شان می‎شویم که خودشان و ظاهرشان رنگ و بویی از این شادمانی ندارد. این هم از ویژگی‌های ما کتابفروش‎هاست، با درون آدم‎ها مأنوس‎تریم.
به هر حال این توضیح را دادم که بگویم نمی‎‌خواهم این ذوق را به رابطه رمانتیک زن و شوهری ربط بدهم. اما زن و شوهری که امروز فقط پلنر-دفتر برنامه‎ریزی- و تقویم رومیزی ‎خریدند، یک حال خوبی داشتند.
کسی که دقیقه‎ها را به این خوبی زندگی می‎کند حتما یا کتاب زیاد خوانده یا کم ولی خوب و مؤثر خوانده و یا اگر هم اهلش نیست، دریافت‎هایش بیشتر حاصل معاشرت با آدم‎هایی است که دریافت‎های خوبی از کتاب‎های خوب داشته‎اند و خلاصه کتاب خوب، کار خودش را کرده است.
نمی‎دانم دلیل این دقت و هیجان، امید به آینده بود یا زمان برایشان باارزش بود. شاید هم اهل تشریفات استقبال از اتفاق‎های جدید هستند و جزئیات برایشان مهم است. شوخی که نیست، حرف 365روز زندگی است و برای هر روز چه اتفاق‎ها که قرار است بیفتد و نیفتد.
و همه اینها می‎تواند در یک تقویم نشانه‎گذاری شود. چه از همین امروز که تاریخ تولدها را ثبت می‎کنی، چه هر روز که روزنگارهایت در آن ثبت می‎شود. راستی آنهایی که هر روز روزمره‎شان را در سررسید یا همان سالنامه می‎نویسند بعد که برگردند مرور کنند از روی دستخط‎شان هم می‌توانند بفهمند چه حال و روزی داشتند.
من هم مثل خیلی‎ها موافقم که الکی تقویم نخریم و کاغذ هدر ندهیم. سررسید داشتن، کلاس ندارد و الزامی هم نیست. اما اگر بلدیم از تقویم استفاده کنیم چه خوب که کاغذ را برای زندگی کردن خرج کنیم.